ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Σ' αυτή την χώρα, η απονομή δικαιοσύνης είναι κάτι το ουτοπικό. Η διαφθορά έχει φτάσει σε επίπεδα τέτοια που οι πολίτες δικαίως είναι απογοητευμένοι κι όμως η Κυβέρνηση για άλλη μια φορά αποποιείται των ευθυνών της, παρόλο που ένα ακόμη στέλεχός της δείχνει να βρίσκεται μπλεγμένο σε ένα ακόμη σκάνδαλο. Από την άλλη τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν καθημερινά με τόσες πληροφορίες, που είναι αδύνατον κανείς να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, λες και είναι σαπουνόπερα που ναρκώνει τον κοινό νου.

Αυτό που όμως εξοργίζει είναι η γλώσσα που ομιλούν οι ιερείς που εμφανίζονται στα κανάλια με φράσεις "επενδύσαμε", "ανταλλαγές", "χ εκατομμύρια", "μετοχές", "funds" και λοιπούς...θρησκευτικούς όρους που πραγματικά είναι ν' απορείς για τον ρόλο που επιτελούν. Το ότι μιλάμε για νομικά ζητήματα που μοιάζουν με κατάλοιπα του οθωμανικού δικαίου εν έτει 2008 δεν είναι μόνο γιατί κάποιοι εκμεταλλεύονται το υδροκέφαλο κράτος και τους αρτηριοσκληρωτικούς θεσμούς του, αλλά επειδή ο νεοέλληνας έχει ασθενή μνήμη.

Θυμάται μόνο ότι τον συμφέρει, απωθεί όλα αυτά που τον πλήγωσαν ή που του θυμίζουν το ποιος είναι κι αυτός στην πραγματικότητα. Δηλαδή με τι κριτήρια ψηφίζει και σε τι "βοσκούς" ακουμπάει την πίστη του. Και το χειρότερο είναι πως δεν κρίνει αυτούς που εμπιστεύτηκε και τον πρόδωσαν. Επίσης είναι κανείς να απορεί πως και πόσο γρήγορα έγιναν οι κινήσεις προς όφελος της Μονής Βατοπεδίου, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την ταχύτητα της ελληνικής γραφειοκρατίας. Θέλω να σταθώ επίσης στον πρωθυπουργό, που ποτέ δεν ξέρει τίποτα και ποτέ δεν είναι ενημερωμένος για κανένα σκάνδαλο. Αυτό γιατί το παρουσιάζουν ως θετικό; Τον καθιστά λιγότερο επικίνδυνο; Απορώ με εκείνους που ακόμη πείθονται από την πολιτική του (α)ρητορεία η οποία είναι πάντα προβλέψιμη και αρκούντως ρηχή. Όλες οι κινήσεις μας, τα πάντα, είναι πολιτική.

Το σκάνδαλο των ημερών αποδεικνύει την σχέση Εκκλησίας-Εξουσίας που κρατάει χρόνια, ή για να το θέσουμε καλύτερα το ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο σ' αυτή την χώρα. Σαν οποιαδήποτε κτηματομεσιτική εταιρεία αγοράζει, πουλάει και διαπραγματεύεται δημόσια περιουσία, με την ανοχή του δημοσίου και διεκδικεί ακόμη και εκτάσεις ανθρώπων, δείχνοντας πως η Εξουσία χαράζει την ασχήμια της στα πρόσωπα όσων την υπηρετούν. Απ' την άλλη τα χριστιανικά πρόβατα (προσοχή όχι οι άνθρωποι που αγαπούν την πίστη τους και αδιαφορούν για την Εκκλησία ΑΕ) και τα μικροκομματικά γουρούνια θα μηρυκάζουν τις ίδιες γλοιώδεις ιδέες τους μέχρι να αναδευτούν και να πνιγούν. Κι οι πολίτες παρακολουθούμε να μιλάνε για πράγματα που μας αφορούν, χωρίς εμάς. Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμη; Βέβαια θα μου πείτε πολλοί πολίτες είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά και τα βολέματα, στο ίδιο το παιχνίδι που κράζουν! Το δημόσιο έγινε η φωλιά του τεμπέλικου παράσιτου, ένα τερατούργημα αποτελούμενο από μη παραγωγικούς ανθρώπους, αποτέλεσμα της αμετροέπειας της φτηνής κοινωνίας μας.

Και βέβαια εκτός απ' τα σκάνδαλα παρουσιάζεται μια Κυβέρνηση-θεατής των γεγονότων μετά (και) από τα τελευταία συμβάντα. Η κοινωνία που ζούμε έπαψε να είναι ελκυστική. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει μια ιδεολογία που να σπρώχνει τους ανθρώπους να βγουν στον δρόμο. Προφανώς είναι η εποχή που οι ιδεολογίες περνούν κρίση. Επίσης κανένα κόμμα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, αυτό είναι φανερό. Ηγέτες δεν υπάρχουν. Σε σχετική δημοσκόπηση για το ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο...Κανένας είχε σαρωτική υπεροχή με 42,7 %. Η κατανάλωση ως τρόπος ζωής απέτυχε και το πλιάτσικο εκτός απ' το ότι κατακρίνεται απ' όλους μας, σημαίνει και ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν όσα βλέπουν στις βιτρίνες. Κι όμως μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν νέοι (γιατί υποτίθεται ότι είναι ή πρέπει να είναι το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας) που παθητικά τα δέχονται όλα αυτά και δικαιολογούν τους αστυνομικούς. Αυτό είναι που με κάνει απαισιόδοξο, όπως και το γεγονός ότι υπάρχουν αστυνομικοί που μετά απ' όλα αυτά συνεχίζουν να προκαλούν, συλλαμβάνοντας 15χρονους ως εύκολη λεία και διαλύοντας παράνομα ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες.Ακόμη κι ο Δήμαρχος της Αθήνας Νικήτας Κακλαμάνης, δήλωσε ότι: "...αναζητούσαν έναν νεκρό για να ξεσπάσουν...αν είχαμε νεκρό αστυνομικό ελάτε και πείτε μου πως θα συγκρατούσαμε την αστυνομία...". Πέφτουν οι μάσκες λοιπόν ακόμη και των ντυμένων με τον "προοδευτικό" μανδύα. Ο φοιτητής ή ο μαθητής είναι αλήτης κι ο μπάτσος δικαιολογημένος. Ακόμη που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου κι οι δηλωμένοι "εναλλακτικοί καλλιτέχνες" να πάρουν θέση; Θα μου πείτε κι αυτοί μέρος του Συστήματος είναι. Τελικά το παιχνίδι όλων των πολιτών είναι το βόλεμα. Το σύνθημά τους το "κρύβε λόγια". Η λογική τους το "να με βολέψει ο πολιτικός να πουλήσω την ψήφο μου, την ψυχή μου ή απλά να κατεβάσω τα σώβρακα". Που είναι τα οράματα για το μέλλον; Ξεπουλήθηκαν κι αυτά φτηνά, για μια θεσούλα που εμπνέει έναν κίβδηλο σεβασμό, όπως το να γίνεις στέλεχος τράπεζας ή δημόσιος υπάλληλος. Δεν υπάρχει μέλλον. Και το χάος δεν κάνει διακρίσεις, τους καταπίνει όλους. Εκτός αν βάλουμε μυαλό όλοι μας σαν πολίτες. Αν πάψουμε να κοιτάμε την πάρτη μας και αποκτήσουμε την συνείδηση πως όλες μας οι κινήσεις παράγουν πολιτική, αν επιτέλους καταλάβουμε πως όλα είναι ένα τεστ ευθύνης.

ΥΓ. Η πανέξυπνη εικόνα είναι δημιουργία του blog: kourkouti.yooblog.gr

Posted in: editorial