ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ 2008

1. BURST-LAZARUS BIRD
Οι Burst χρωματίζουν την παλέτα τους με πάρα πολλές αποχρώσεις του μεταλλικού ήχου: τα riffs των Mastodon, την αρρώστια των Νeurosis, τα χασίματα των Isis, την δημιουργικότητα των Mars Volta, αλλά χωρίς να αντιγράφουν κανέναν απ' αυτούς. Αντιθέτως έχουν απόλυτα προσωπικό ήχο και μια prog-rock οπτική, κάτι που τους βοηθάει να ενσωματώσουν ακόμη και jazz ή noise στοιχεία. Οι δομές όλων των τραγουδιών είναι περιπετειώδεις μα ουσιαστικές, συναρπαστικές και πορωτικές. Με ενθουσίασε το γεγονός ότι δοκίμασαν πολλά effects, ήχους και διαφόρων ειδών πλήκτρα. Ανανεώνουν τον ακραίο ήχο συνδυάζοντας αντιφατικά στοιχεία, τον θυμό και το εύθραυστο, την γαλήνη με την καταιγίδα με τρόπο που μετατρέπει το όνειρο σε εφιάλτη.

2. MOONSPELL-NIGHT ETERNAL
Επιθετικότητα, θεατρικότητα, goth σκοτάδι, ποιητικότητα και black ξεσπάσματα. Το αποτέλεσμα; ΜΑΓΕΙΑ! Απαλλαγμένοι από κάθε μανιέρα οι Πορτογάλοι παραμένουν στην κορυφή του gothic metal δείχνοντας αξιοζήλευτη συνέπεια και μας προσφέρουν ένα διαμάντι που όχι μόνο μπαίνει στα κλασικά του ιδιώματος αλλά ανήκει στην κατηγορία των δίσκων που σε συντροφεύει για μια ζωή, που κάθε φορά που το ακούς περνάει μέσα σου, αποτυπώνεται στο υποσυνείδητο και αναζωπυρώνει το πάθος σου για το metal. Σκληρό, σκοτεινό και θανατηφόρο απλώνει τα σκοτεινά του πέπλα παντού.

 

 

 

 

 

3. OPETH-WATERSHED
Το Watershed είναι ένα μείγμα από μοντέρνο metal, prog rock, jazz και folk αλλά όλα αυτά περασμένα από το μοναδικό πρίσμα των Opeth. Οι δαιδαλώδεις συνθέσεις είναι εδώ, όμως μειώθηκαν αισθητά τα brutal φωνητικά, αυξήθηκαν οι ακουστικές κιθάρες, προστέθηκαν περισσότερα 70's στοιχεία. Στοιχειωμένο, ρομαντικό, γλυκόπικρο και περίπλοκο μα πέρα για πέρα ποιοτικό. Οι Pink Floyd του ακραίου ήχου σε μια σπουδαία στιγμή.

 

 

 

 

 

 

 

4. NACHTMYSTIUM-ASSASINS
Φαινομενικά διαφορετικοί κόσμοι όπως το black metal και η ψυχεδέλεια των '70s συνευρίσκονται με απόλυτη επιτυχία. Η τραχύτητα των Bathory συνυπάρχει αρμονικά με jazz στιγμές, δημιουργώντας ένα δηλητηριώδες μείγμα. Ατμοσφαιρικό black διαφορετικό απ' ότι το έχουμε συνηθίσει, progressive στην νοοτροπία του, με άψογα τραγούδια και ψυχεδελικά στοιχεία που σε παρασέρνουν. Ψυχεδελικό έξω από κάθε κομφορμισμό του black metal. Δίσκος-δήλωση ανεξαρτησίας. Δίσκος αιρετικός. Δίσκος ορόσημο.

 

 

 

 

 

 

 

5. EVERGREY-TORN
Heavy συνθέσεις που όμως δεν παύουν να έχουν την prog νοοτροπία και το σκοτεινό συναίσθημα που τους χαρακτηρίζει. Οι Σουηδοί μας έχουν συνηθίσει σε ποιοτικές δουλειές όμως το "Τorn" ξεπερνά κάθε προσδοκία καθώς είναι πολύ δυναμικό, με τον Endglund να κάνει μερικές απ' τις καλύτερες ερμηνείες του, οι κιθάρες είναι εξαιρετικές με τις μελωδίες να τραβάνε την προσοχή, τα refrains σε όλα τα τραγούδια να είναι από καλά έως εθιστικά, τα πλήκτρα χρωματίζουν που και που όσο πρέπει, ενώ τα κομμάτια περιέχουν και καλές γέφυρες πράγμα σπάνιο στις σύγχρονες heavy metal συνθέσεις.

 

 

 

 

 

 

6. DAGOBA-FACE THE COLOSSUS
Στα χνάρια των Fear Factory, Pantera και Strapping Young Lad. Τρομερό groove, έμπνευση, γαμάτα riffs, κινηματογραφική ατμόσφαιρα που σε μεταφέρει σε παράξενα μέρη και μια παραγωγή κολοσσιαία πραγματικά! Riffs που σου παίρνουν το κεφάλι, μελωδίες απόλυτα κολλητικές που φέρνουν στιγμές προς το μελωδικό death, rhythm section τεραστίων διαστάσεων, ποικιλία στα τραγούδια. Το Blade Runner και το Matrix έτσι θα ακούγονταν με κιθάρες.

 

 

 

 

 

 

7. GOJIRA-THE WAY OF ALL FLESH
Ο ήχος τους μπορεί να χαρακτηριστεί progressive death metal, όχι όμως με την στερεοτυπική έννοια του όρου. Μάλιστα δεν διστάζουν να παίξουν ακόμη και με το thrash ή το industrial. Μπορείς να πεις πως οι Gojira παίζουν avant-garde μουσική που εξερευνά τα άκρα. Οι Gojira προκαλούν την αντίληψή μας και είναι από τα συγκροτήματα που προσφέρουν στην εξέλιξη της μουσικής μας. Ακραίο, εγκεφαλικό και με οικολογική συνείδηση, αφού τέτοιο είναι και το περιεχόμενο των στίχων.

 

 

 

 

 

 

8. THE MARS VOLTA-THE BEDLAM IN GOLIATH
Ρίχνοντας στo ανόθευτο rock τους, πινελιές από jazz, metal και ethnic καρυκεύματα, δημιουργούν έναν καμβά που όλα τα χρώματα συνυπάρχουν αρμονικά προς όφελος της ουσίας. Οι Mars Volta είναι το progressive όπως πρέπει να παίζεται με μοντέρνο τρόπο κι όχι με αυνανισμούς στην ταστιέρα. Εξαιρετική μουσική που έχει άρωμα latin μπαχαρικού και 70's νοοτροπία χωρίς να θυμίζει τους wannabe Led Zeppelin αυτού του κόσμου.Η δομημένη αναρχία τους απ' την μια σε ταξιδεύει κι απ' την άλλη σε ξεσηκώνει, δείχνοντάς σου γιατί αγάπησες το rock.

 

 

 

 

 

 

9. TIAMAT-AMANETHES
Συνδυάζοντας gothic, doom και την ψυχεδέλεια των '70s φτιάχνουν έναν δίσκο που είναι ότι καλύτερο έχουν να παρουσιάσουν μετά το Wildhoney το οποίο άλλωστε παραμένει άπιαστο γενικότερα. Η μουντάδα και η πίκρα στάζουν από κάθε νότα. Γενικά το "Amanethes" το βάζεις στο στερεοφωνικό και ξεχνάς να το βγάλεις, καθώς με κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις νέα στοιχεία και σε κυριεύουν διαφορετικά συναισθήματα. Οι Tiamat επέστρεψαν δυναμικά. Αναζητoύν το σκοτάδι του παρελθόντος από άλλους δρόμους, βουτώντας στην άβυσσο της ψυχής τους και βγάζοντας διαμάντια.

 

 

 

 

 

 

10. CULT OF LUNA-ETERNAL KINGDOM
Οι Cult of Luna σκάρωσαν ένα album βαρύ, εγκεφαλικό, ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο, ψυχεδελικό, με ωραίες εναλλαγές δυναμικών, μελωδιών που μιλάνε στην ψυχή, απεγνωσμένα hardcore φωνητικά με πάθος και τσαμπουκά. Ανακατεύοντας το hardcore, το post, sludge και προσθέτοντας πινελιές από τα '70s στο background, έφτιαξαν ένα καθαρά progressive δίσκο, απόλυτα εθιστικό και έξυπνο, που σε προκαλεί να τον εξερευνήσεις. Κρουστά, πνευστά, κιθάρες, hammond, ηλεκτρονικά και nοise στοιχεία δημιουργούν ένα αριστούργημα τόσο εύθραυστο μα και εφιαλτικό, ευφυές και απειλητικό.

Posted in: αφιερώματα,best of lists,music