Aπό την Ατλάντα ορμώμενοι, οι Zoroaster με τον τρίτο τους δίσκο μας δίνουν έναν μονόλιθο βουτηγμένο στην λάσπη και τις παραισθησιογόνες ουσίες. Ψυχεδελικό doom που την διαφορά κάνει η πολύ καλή τραγουδοποιία. Έτσι η μουσική των Zoroaster γίνεται πιο προσβάσιμη για μεγαλύτερο ακροατήριο, με τον τρόπο που το έκαναν και οι High On Fire στο τελευταίο τους άλμπουμ.
Το "D.N.R" ανοίγει τον δίσκο και δεν ακούγεται σαν ένα τυπικό doom\stoner τούβλο, αλλά περισσότερο σαν spacey κομήτης. Καταιγιστικοί ρυθμοί στο "Ancient Ones" με τα solos στο μέσο να είναι ψυχεδελικά. Στο "Odyssey" (ή μήπως θα έπρεπε να μετονομαστεί σε "Space Odyssey" όπως η γνωστή ταινία;) θα βρείτε το ιδανικό τραγούδι για να παρακολουθείτε μετεωρίτες να πέφτουν, ενώ το "Trident" είναι το πιο up tempo τραγούδι, γεμάτο με ενέργεια. Σε τελείως διαφορετική διάθεση το οργανικό "Firewater", mid tempo, με αρκετά noises. Στο "Old World" μια doom σκιά πέφτει απειλητική που σε βάζει στο γεμάτο πίσσα και νικοτίνη "Black Hole". Ωραίο instrumetal το "Odyssey II" και ακόμη πιο ωραίο το κλείσιμο με το ομώνυμο τραγούδι, που είναι αρκετά ψυχεδελικό αλλά και μελαγχολικό. Φοβερή δουλειά στα κρουστά.
Όλο το "Matador" μοιάζει να έχει ηχογραφηθεί υπό την επήρεια LSD. Τα φωνητικά είναι συνήθως "καμένα" αλλά και γρέζα. Είναι η χαρά της μπύρας, γεμάτο με riff-άρες, δολοφονικούς ρυθμούς και σκοτεινή διάθεση. Είναι ο δίσκος που μπορεί να σε χτυπήσει σαν να έχεις πιει ένα βαρέλι bourbon, αλλά με prog ιδέες. Οι Zoroaster δεν θα γίνουν rock stars, αλλά το "Matador" μοιάζει πιο φιλόδοξο από αυτόν τον χαρακτηρισμό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου