Κάποτε περιμέναμε τον φίλο μας γιατί δεν είχαμε 500 διαθέσιμους με ένα κλικ, είχαμε υπομονή όταν στέλναμε ένα γράμμα μέχρι να διαβαστεί από τον παραλήπτη γιατί δεν είχαμε αναφορά παράδοσης, είχαμε κάψα να ακούσουμε έναν νέο δίσκο γιατί δεν είχαμε torrents. Kάποτε ήμασταν παιδιά. Σήμερα το παίζουμε "μεγάλοι". Κάποτε περιμέναμε το φαγητό να ψηθεί στην σωστή φωτιά, σήμερα το θέλουμε όσο πιο γρήγορα αδιαφορώντας για την ποιότητά του.
Είχαμε συνηθίσει να περιμένουμε, αλλά τώρα εθιστήκαμε να ανυπομονούμε. Η καρτερικότητα και η υπομονή θεωρούνται χάσιμο χρόνου. Η απόλαυση όμως του να περιμένεις πράγματα να συμβούν μερικές φορές έχει μεγαλύτερη σημασία. Δίνει άλλο χρώμα στην ζωή. Κάποτε οργάνωνες ένα ταξίδι για καιρό, σήμερα θέλεις όλα να συμβούν εδώ και τώρα. Κάποτε δούλευες και υπέμενες για να πετύχεις, σήμερα θεωρείς ότι η επιτυχία είναι υποχρέωση της ζωής απέναντί σου.
Κάποτε περιμέναμε τον απέναντί μας να μιλήσει, τώρα ακούμε μόνο τις σκέψεις μας. Κάποτε χαμογελάγαμε, τώρα κάνουμε το χατίρι των άλλων και μιζεριάζουμε. Μην ξεχνάς να χαμογελάς. Κάποτε περιμέναμε...
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
ΚΑΠΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ...
3 σχόλια:
Toυς κάνουμε το χατίρι. Κάποτε είμασταν ενωμένοι και επικοινωνούσαμε, σήμερα ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτούλι του και έχουμε 10,000 διαφορετικές απόψεις για το αυτονόητο..
Ξέρεις τι γίνεται; Έχω καταλάβει πως ζούμε στην εποχή που δεν υπάρχει πλέον το αυτονόητο. Πρέπει να το ανακαλύψουμε, να το φροντίσουμε και να το εδραιώσουμε ξανά.
Γεια σου Roadartist :)
Κάποτε ερωτευόμασταν χωρίς δεύτερη σκέψη, τώρα φοβόμαστε και κρυβόμαστε πίσω από οθόνες. Κάποτε ενθουσιαζόμασταν μ'ένα νέο παιχνίδι ή με μ'έναν καφέ με καλούς φίλους, τώρα τα έχουμε όλα και τίποτα δεν μας κάνει αίσθηση και πόσα άλλα κάποτε...
Πολύ ωραίο κείμενο!
Δημοσίευση σχολίου