THE OCEAN-ANTHROPOCENTRIC

Η κολεκτίβα των The Ocean χτυπάει για δεύτερη φορά μέσα στο 2010, σκοπεύοντας να μας προβληματίσει με τα θέματα που πραγματεύεται μέσα από ένα αμάγαλμα progressive, post, sludge και hardcore(;) ήχων. Με το "Heliocentric" η αλήθεια είναι οτι απογοητεύτηκα κάπως, κάτι που ευτυχώς δεν συμβαίνει με το "Anthropocentric", το οποίο είναι λίγο πιο heavy από τον προκάτοχό του και με την έμπνευση των Γερμανών να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Στιχουργικά ο δίσκος ασχολείται με θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα συγκεκριμένα με την θέση του ανθρώπου στο Σύμπαν, με την μπάντα να σε στέλνει ξανά στην βιβλιοθήκη για να ψάξεις τους αδελφούς Καραμαζώφ, τον Νίτσε, την Ιερά Εξέταση και πολλά ακόμη.

Ηχητικά το "Anthropocentric" διατηρεί στοιχεία από την φιλοσοφία του "Heliocentric" πράγμα λογικό, αφού είναι δύο άλμπουμς που αλληλοσυμπληρώνονται. Το 9-λεπτο ομώνυμο τραγούδι που ξεκινά είναι πολύ καλό, όπως και το "The Grand Inquisitor I:Karamazov Baseness" όπου το βιβλίο του Ντοστογιέφσκι δίνει πολύ υλικό. Το "She Was the Universe" είναι τραγούδι βγαλμένο από το "Precambrian" με τρομερά riffs, μελωδίες που σε εξυψώνουν και τα μελωδικά φωνητικά να είναι rock και κολλητικά. Τραγουδάρα και το "The Grand Inquisitor II:Roots and Locust" με υπέροχες αλλαγές ρυθμών και διαθέσεων. Πολύ διαφορετικό το "The Grand Inquisitor III:A Tiny Grain of Faith" με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, έγχορδα και μόνο γυναικεία φωνητικά να ρίχνει τους τόνους σε κάτι πιο ατμοσφαιρικό. Αντιθέτως το "Sewers of the Soul" ανεβάζει ταχύτητα και τραχύτητα (ακούστε το rock solo ενδιάμεσα) με τον πιο sludge\doom χαρακτήρα του. Το ορχηστρικό "Wille Zum Untergang" είναι ταξιδιάρικο και ρίχνει ξανά τους τόνους, όχι για πολύ όμως, αφού έρχεται το βαρύ "Heaven TV" με το μελωδικό refrain, ενώ ο επίλογος του "The Almightness Contradiction" που σε καλωσορίζει με τα έγχορδα και την μελαγχολική ατμόσφαιρα μοιάζει με φως που αναδύεται από το σκοτάδι.

Σίγουρα τα καθαρά φωνητικά είναι πολύ καλύτερα από τον προηγούμενο δίσκο, όπως και οι εναλλαγές τους με τα -core. Γενικά οι μελωδίες σου μένουν περισσότερο, ενώ και τα όποια ορχηστρικά μέρη χρησιμοποιούνται με σωστό τρόπο. Εκτελεστικά οι The Ocean σκίζουν, αφού το παίξιμό τους είναι πιο άμεσο ακόμη και στα πιο περίπλοκα και τεχνικά θέματα. Συνθετικά πάλι, παρουσιάζουν τραγούδια με πολλές επιρροές, από Opeth ως Neurosis που δεν ακολουθούν δομές. Το τρομερό με αυτή την μπάντα είναι πως έχουν εξελίξει πάρα πολύ την μουσική τους τα τελευταία χρόνια, έχοντας ταυτότητα και ανεξάντλητη δημιουργικότητα, ενώ τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται αγγίζουν τον σκεπτόμενο ακροατή. Οι The Ocean είναι πραγματικοί καλλιτέχνες, από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων και δημιουργούν ολοκληρωμένη Τέχνη που εκφράζει ανησυχίες και σε ψυχαγωγεί, χωρίς να ακολουθεί τον σειρμό.

Το "Anthropocentric" θέλει την προσοχή σου, καθώς έχει να σου προσφέρει τροφή για το μυαλό και τα αυτιά, όντας ένα κομψοτέχνημα του σκληρού ήχου, δύσπεπτο, αλλά υπέροχο.

RATING: 8\10

Posted in: album reviews,experimental,music,post,progressive,sludge