ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο για τους συνδικαλιστές από την άποψη που αναπτύσσει σε άρθρο του ο Κώστας Βαξεβάνης. Οι άνθρωποι πρέπει να οργανώνονται για να αγωνίζονται ενωμένοι ώστε να κατακτούν. Ίσως το συνδικαλιστικό κίνημα ορισμένες φορές διεκδικεί με ακραίους τρόπους, αλλά είναι καλύτερα απ' το να μην διεκδικεί καθόλου. Έτσι υποστηρίζω τον συνδικαλισμό, αλλά όχι τους συνδικαλιστές.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα που αποδεικνύουν πως οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα, υπήρξαν οι σκαπανείς του πελατειακού συστήματος και οι εγγυητές της αποτελεσματικής σχέσης του ρουσφετιού με την πολιτική. Υπήρξαν και πολλά άλλα. Φορείς του πολιτικού νεοπλουτισμού που φρόντιζε να δημιουργεί συνενοχή (μαζί τα φάγαμε). Υποκριτές, που έβλεπαν τους αγώνες ως τραμπολίνο που τους πέταγε απ ευθείας στη βουλευτική έδρα. Και βέβαια ψεύτες, εκμεταλλευτές της αγωνίας και μάστορες της κρυφής συνδιαλλαγής.

Μερικά παραδείγματα παρακάτω:

Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων της ΔΕΗ, πήρε 500.000 ευρώ δάνειο από τα ταμεία της επιχείρησης. Του εργοδότη δηλαδή. Δεν με ενδιαφέρει για ποιες ανάγκες. Αν είναι υπαρκτές. Αυτό που έχει σημασία είναι η συναλλαγή. Οι αμοιβαίες υποχρεώσεις που δημιουργούνται. Την ίδια ώρα η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα σε χιλιάδες Έλληνες, που δεν έχουν να πληρώσουν 100 ή 200 ευρώ. Μέχρι πριν δύο χρόνια, κάποιοι άλλοι συνδικαλιστές, στο υπουργείο πολιτισμού, είχαν κανονίσει, οι εργαζόμενοι, να παίρνουν υπερωρίες από ταμείο που ανήκε σε άλλους. Αυτό από τα ποσοστά που δίνει ο ΟΠΑΠ για τον πολιτισμό. Γιατί προφανώς αντιλαμβάνονται ως συνδικαλισμό την εξυπηρέτηση των εργαζομένων. Δεν έχει σημασία πώς;

Προχθές κατά τη διάρκεια της έρευνας για την εκπομπή για το Δημόσιο, βρήκα ένα έγγραφο όπου ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, προτείνει στο Υπουργείο Παιδείας, οι καθηγητές να αφιερώνουν δύο ώρες από τα απογεύματά τους κάθε τρίμηνο, για να ενημερώνουν τους γονείς στα σχολεία, αντί οι γονείς να κλείνουν πολλαπλά ραντεβού με τους καθηγητές τα πρωινά και να χάνονται από όλους εργατοώρες. Οι συνδικαλιστές δεν δέχτηκαν. Οι ίδιοι συνδικαλιστές βεβαίως δέχονται στον Άγιο Ευστράτιο των 350 κατοίκων να υπηρετούν εικονικά 44 καθηγητές οι οποίοι παίρνουν μόρια παραμεθορίου αλλά υπηρετούν στην Αθήνα. Επίσης δέχονται ενώ θεωρητικά η αναλογία για έναν καθηγητή είναι 9,5 μαθητές, στην Ελλάδα να υπάρχουν αίθουσες με 30 άτομα. Γιατί τα συνδικαλιστικά όργανα δέχονται να υπηρετούν καθηγητές ως διοικητικοί υπάλληλοι σε υπουργεία. Και ο προγραμματισμός για τις θέσεις καθηγητών να γίνεται Σεπτέμβριο αντί Μάρτιο. Για να μπορέσουν την τελευταία στιγμή να οργιάζουν με τις μεταθέσεις. Να μην πω για τον ΟΤΕ και τις ακούσια διακορευμένες παρθένες του ελληνικού συνδικαλισμού που στην πραγματικότητα υπήρξαν «συνοδοί» των κυρίων της SIEMENS.

Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως παντού και πάντα. Αλλά δεν επαρκούν για να υποστηρίξει κάποιος τους συνδικαλιστές. Ο συνδικαλισμός είπαμε είναι διαφορετικό από τα πρόσωπα που τον καπηλεύονται για τα προσωπικά και συντεχνιακά συμφέροντα.

Posted in: πολιτικη,πολιτική