ELECTRIC WIZARD-BLACK MASSES

Οι Electric Wizard φαίνεται πως παρόλα τα κλασικά άλμπουμς που μας έχουν προσφέρουν, δεν επαναπαύονται, γι' αυτό το "Black Masses" είναι απλά ένα doom αριστούργημα με vintage αισθητική. Ίσως και ο καλύτερος δίσκος του συγκροτήματος ως τώρα. Ακόμη και το εξώφυλλο είναι επιβλητικό και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τι θα ακούσεις εδώ μέσα. Η παραγωγή είναι retro (όπως και στο Witchcult Today) αλλά ακόμη πιο βρώμικη και αναλογική. Το φοβερό είναι πως κατάφεραν να κάνουν την μουσική τους ακόμη πιο heavy, ενώ η ψυχεδελική, σχεδόν παραισθησιογόνα ατμόσφαιρα ταιριάζει απολύτως με την occult θεματολογία και τους στίχους εμπνευσμένους από b-movies. Ο ορισμός του cult!

Ο δίσκος περιέχει πραγματικά φοβερές συνθέσεις. Το "Black Mass" ανοίγει σε πιο γρήγορο tempo απ' ότι μας έχουν συνηθίσει, το "Venus in Furs" έχει ένα riff που ταιριάζει σε θρίλερ (ακούγεται και η κραυγή στην αρχή του κομματιού), το "Nightchild" είναι ένα βαρύ και ογκώδες τραγούδι (λες και χάθηκε από τους Black Sabbath) με ύπουλες μελωδίες, ultra-heavy είναι το "Patterns of Evil" με ένα διαβολικό riff και στοιχειωτικές παραμορφώσεις. Αλλά δεν τελειώνουμε εδώ. Το "Satyr IX" ηχεί σαν το soundtrack ταινίας με ζόμπι με τα φωνητικά να είναι λίγο διαφορετικά και η ατμόσφαιρα πένθιμη. Εξαιρετικό τραγούδι.  Το "Turn Off Your Mind" Sabbath-ίζει επικίνδυνα κι έχει ένα ανίερο groove, ενώ το "Scorpio Curse" έχει κάποια stoner  στοιχεία. Το "Crypt of Drugula" που δεν τοποθετήθηκε τυχαία στο τέλος του δίσκου είναι δυσοίωνο, με πολλές παραμορφώσεις και effects, χωρίς φωνητικά, αλλά με έναν υπνωτιστικό ρυθμό.

Μάγισσες, κάπνα, πολύ χόρτο και τσιγαριλίκια, μαύρα κεριά μπροστά σε καθρέφτες, μια ασπρόμαυρη τηλεόραση να παίζει ταινία του George Romero, μια σκιά να κάθεται στην άκρη της πόρτας και να σε κοιτάζει. Όλες αυτές οι εικόνες έχουν περάσει μέσα στις νότες των Electric Wizard, στις τρομερές κιθάρες και τις απειλητικές μπασογραμμές που δημιουργούν αρρωστημένη ατμόσφαιρα λες και οι δαίμονες τους έδωσαν παρτιτούρες. Το απόλυτο μαύρο κυριαρχεί στο "Black Masses". Μαύρο που όσο κι αν θες να φωτίσεις δεν θα καταφέρεις.  Ξέρω τι θ' ακούει το Θηρίο σε κάποια από τις γωνίες της Κόλασης. Ότι καλύτερο στον χώρο για το 2010 κι ένα εικόνισμα για προσκύνημα στην ιστορία του doom. Μυρίζει θυμίαμα εδώ......

RATING: 9\10

Posted in: album reviews,doom,music,stoner