Οι Chimaira ήταν η μπάντα που άθελά της όρισε αυτό που ονομάζουμε metalcore ήχο. Βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τις μπάντες που το ρίχνουν σε μελωδικά refrain και πιασάρικα κόλπα για να πουλήσουν. Αντιθέτως κάνουν ότι μπορούν άθελά τους, για να πάνε αντίθετα με το ρεύμα. Αυτή την φορά έριξαν τις ταχύτητες, με τις mid-tempo συνθέσεις να είναι ιδανικές για κοπάνημα. Τα riffs είναι πιο απαιτητικά και εγκεφαλικά και υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στις συνθέσεις, με τα πλήκτρα και τα samples να χρωματίζουν ιδανικά και να δίνουν μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Υπάρχει δύναμη, αλλά και ακρότητα προσανατολισμένη σε πιο τεχνικά μονοπάτια. Είναι αδύνατον να μην πωρωθεί κανείς με κομμάτια σαν τα "The Venom Inside", "Destroy and Dominate" και "Impending Doom"ή να μην τον καθηλώσουν τα σκοτεινά, "The Disappearing Sun"και "Secrets of the Dead".
Μεγάλο προσόν του δίσκου ότι σαν μόλυνση εξαπλώνεται κάτω από το δέρμα σου όσο τον ακούς. Ο Mark Hunter κάνει τρομερά growls, φτύνοντας απ' το λαρύγγι του αίμα, ενώ τα drumms δείχνουν πως μπορείς να παίζεις ακραία χωρίς να βαρυγκομάς. Γενικά ο ρυθμός του album είναι για να σ' αρπάξει απ' το σβέρκο, αλλά και να σε προκαλέσει, καθώς οι περίεργες κιθαριστικές γραμμές, οι χαμηλές ταχύτητες και οι progressive δομές (στην νοοτροπία) χρειάζονται υπομονή και μερικές ακροάσεις για να τις χωνέψεις. Οι Chimaira αποκομμένοι απο τα trends και τα "πρέπει" ακολουθούν έναν δικό τους δρόμο που τους κατατάσσει για μένα τουλάχιστον στην κορυφή του ιδιώματος. Τελείως διαφορετικό απ' ότι έχουν κάνει, αλλά με όλα τα γνώριμα στοιχεία τους παρόντα, στο "The Infection" είναι απλά εθιστικοί. Spreading the disease...
6 σχόλια:
Ωραίοι οι Chimaira!Πολύ καλά κομμάτια...για κοπάνημα πράγματι!
Απίστευτα πωρωτικό το δισκάκι. Ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν είναι καλύτερο απ' το "Resurrection" όμως.
Ακουγεται καλή η κριτική, θα το κατεβάσω να δώ τι παίζει. Ένα πράγμα μόνο: δεν είναι λίγο καινούρια μπάντα, για να πούμε οτι έχει ορίσει το metalcore? Φιλικά πάντα.
@John:Ο δίσκος είναι αρκετά καλός, μου θυμίζει λίιιιγο το "The Great Southern Trendkill" των Pantera από θέμα ταχύτητας. Πιστεύω πως οι Chimaira όρισαν αυτόν τον ήχο ή καλύτερα χάρη σ' αυτούς (και τους Killswitch Engage) δημιουργήθηκε όλο αυτό το παρακλάδι. Επανέφεραν το thrash, έβαλαν τα μελωδικά refrain και πρόσθεσαν κάποιες σουηδικές επιρροές στον αμερικάνικο ήχο με ολίγη από hardcore. Σίγουρα το metalcore είναι περίεργο είδος, αλλά κατά την γνώμη μου οι Chimaira βάζοντας τα παραπάνω στοιχεία (και ξεφεύγοντας από το nu metal) έδειξαν τον δρόμο για τον ήχο.
Απίστευτος δίσκος, του έκανα 5-6 γερά ακούσματα, και κατεληξα στο οτι οι τύποι έχουν εξελιχθεί σε απίστευτο συγκρότημα. Κατά τη γνώμη μου καλύτερος απο το Resurrection!
Για μένα αυτοί και οι Lamb of God είναι οι καλύτεροι του είδους. Και ίσως πιο κοντά απ' όλους στους Pantera.
Δημοσίευση σχολίου