ΟΙ ΑΜΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οι άγιες μέρες του Πάσχα τελείωσαν. Μέρες περισυλλογής που όλοι οι καλοί χριστιανοί ακολούθησαν τα έθιμα που έμαθαν απ' τους γονείς τους, τους παππούδες τους κοκ και τα αποδέχτηκαν άκριτα. Έκαναν νηστεία (λες και ο Θεός νοιάζεται για τις διατροφικές συνήθειες του καθενός), πήγαν στην Εκκλησία ν' ανάψουν το κεράκι, το έπαιξαν θλιμμένοι την Μ. Παρασκευή, πιστεύουν στην αυτανάφλεξη του κεριού από το άγιο φως και περίμεναν πως και πως την Κυριακή του Πάσχα να πέσουν με τα μούτρα στο "αμαρτωλό" κρέας και βέβαια κατά την διάρκεια της Μ. Εβδομάδας επιδόθηκαν στο "κατανυκτικό" σπορ της κατανάλωσης. Η χριστιανική θρησκεία συνδέεται άμεσα με το πνεύμα του καπιταλισμού, καθώς ο καπιταλισμός προϋποθέτει την ύπαρξη ανθρώπων που να διαθέτουν αξίες και στάσεις που είναι αναγκαίες για να λειτουργήσουν ως επιχειρηματίες. Η θρησκεία υιοθετεί τέτοιου είδους αξίες ως τρόπο ζωής, όπως η εγκράτεια κι η αποταμίευση. Ακόμη κι αφηρημένες-υποκειμενικές έννοιες όπως η πίστη, έχουν μετατραπεί σε προϊόντα. Οι ευσεβείς χριστιανοί που κατά την διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου αδιαφορούν για τις αξίες που πρεσβεύει η θρησκεία τους, σε συγκεκριμένες περιόδους του χρόνου σαν πρόβατα θα σκύψουν το κεφάλι σε ψυχαναγκαστικές τελετουργίες, ενώ την ίδια στιγμή θα κοροϊδεύουν την χ φυλή στον Αμαζόνιο που λατρεύει ένα τοτέμ.

Η υποκρισία των χριστιανικών εορτών είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Οι άνθρωποι βολεύονται στο να ζούνε σε παρενθέσεις και ν' ακολουθούν ακρωτηριασμένους ρόλους. Φυσικά δεν μπορώ να βάλω όλους τους πιστούς στο ίδιο τσουβάλι, αυτή θα ήταν μια επιπόλαια γενίκευση. Ωστόσο πρέπει να παραδεχθούν ακόμη κι οι πιο φανατικοί χριστιανοί, πως ο Χριστιανισμός περνάει κρίση. Βασικές αρχές των διδαχών του Χριστού ήταν η Αγάπη, η Ισότητα, η Οικουμενικότητα κι η Ελευθερία του πνεύματος. Βέβαια οι αρχές αυτές είναι επικίνδυνες για την οποιαδήποτε ελίτ. Από την στιγμή που ο Χριστιανισμός κατέστη κρατική θρησκεία και χειροφίλησε την κοσμική εξουσία, άρχισε η διαφθορά του. Μετατράπηκε σε ένα εργαλείο άσκησης εξουσίας, αφού ευλόγησε τον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, ενώ ταύτισε την υπακοή στον Θεό με τον φόβο. Επίσης δόξασε την επίδειξη πλούτου, κάτι που φαίνεται και στην σημερινή Εκκλησία (Ορθόδοξη και Καθολική) που προκαλεί με την συγκέντρωση πλούτου. Ο Χριστιανισμός σήμερα έχει εγκαταλείψει τις αρχές που τον εξέφραζαν, καθώς μεταλλάχτηκε σε μια σφαίρα επιρροής προς την πολιτική και την κοινωνία. Πέρα τούτου, η θρησκεία μόλυνε το θυμικό της κοινωνίας, μονοπωλώντας την Ηθική και πανανθρώπινες αξίες. Βέβαια όλες οι οργανωμένες θρησκείες που ασκούν οποιαδήποτε κοσμική εξουσία λειτουργούν έτσι στην εκάστοτε κοινωνία.

Ο μπασταρδεμένος σύγχρονος Χριστιανισμός τιμά εικονικά το πρόσωπό Του, προσαρμόζοντας ότι θεωρεί ο ίδιος ως σύστημα ιδανικό για την επιβίωσή του. Η ταύτιση της Ορθοδοξίας με το έθνος, είναι ένα αντιχριστιανικό στοιχείο σαφώς. Είναι μια επικίνδυνη και ολοκληρωτική εμμονή που ταυτίζεται με τον φονταμενταλισμό. Αυτή η νοοτροπία είναι σαφώς ιουδαϊκό κατάλοιπο και κατασκευάζει έναν δογματικό τρόπο σκέψης. Οι ίδιοι οι χριστιανοί έχουν μερίδιο ευθύνης σ' αυτή την κατάντια. Δεν κατάφεραν να κατασκευάσουν έναν χριστιανικό κόσμο, ενώ πλέον δεν συμμετέχουν ενεργά στην Εκκλησία (αν και θεωρούνται μέλη της) όπως σε κάθε άλλη κοινωνική έκφανση. Η Εκκλησία είναι πλέον μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται με χυδαίο τρόπο την αμορφωσιά, τον φανατισμό και τις μεταφυσικές ανάγκες. Ο νομπελίστας Steven Weinberg λέει ότι: "Με ή χωρίς θρησκεία, οι καλοί άνθρωποι κάνουν το καλό και οι κακοί το κακό. Αλλά για να κάνουν οι καλοί άνθρωποι το κακό, τότε χρειάζεται η θρησκεία".



Το σημαντικό είναι οι κοινωνίες να προχωρήσουν μπροστά χωρίς κηδεμόνες. Να ωριμάσουν και να εξελιχθούν, χωρίς να έχουν συνώνυμο της εξέλιξης την τεχνολογική ανάπτυξη. Αν θέλετε να εφαρμόσουν τις αρχές που δίδαξε ο Χριστός κι όχι ο Χριστιανισμός. Να γίνουν πιο ανθρωποκεντρικές. Κυρίως να κρίνουν και να πάψουν να φοβούνται το παρελθόν. Ακόμη και στην Ελλάδα ο Έλληνας πολίτης θεωρείται συνταγματικά χριστιανός ορθόδοξος, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο κακό έχει κάνει τελικά η θρησκεία, αφού παρεμβαίνει σε πολιτικά-κοσμικά θέματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πνευματικότητα που υποτίθεται πως πρεσβεύει. Τελικά λίγοι ακολουθούν το δόγμα 100%, περισσότερο επαναλαμβάνουν μηχανικά τα όποια έθιμα την ίδια περίοδο κάθε χρόνο, αποκομμένοι από την εσώτερη αλήθεια του εαυτού τους. Είμαστε τόσο ποτισμένοι από τον υλισμό (όπως και κάθε ανθρώπινο τεχνούργημα-συμπεριλαμβανομένης της θρησκείας) τελικά, που είναι αδύνατον να μην χρησιμοποιήσει το Σύστημα που έχει στηθεί το οτιδήποτε ως μέσο αναπαραγωγής των αρχών του.

Posted in: αντι-lifestyle,θρησκεία