Έρχεται ο Αντίχριστος! Έτσι δεν μας έχουν ειδοποιήσει και προειδοποιήσει αμέτρητες φορές μέσα από γραφές, ιερά κείμενα και άθλιες τηλεοπτικές εκπομπές που πουλάνε το Κακό σε πακέτα προσφορών; Βέβαια δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί πως όπως κάθε σωστή επιχείρηση, έτσι κι η Κόλαση Α.Ε. έχει αντιπροσώπους: δολοφόνους, παιδεραστές, διεφθαρμένους πολιτικούς, βιαστές, ιερείς της ντροπής, γονείς που χτυπούν τα παιδιά τους ή τα κακοποιούν ή τα εκδίδουν στην πορνεία, βαρόνοι ναρκωτικών, βασανιστές ζώων, φανατικοί, πολεμοχαρείς, θρησκόληπτοι που εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν ζωές, κανίβαλλοι, απάνθρωποι ιατροί, δούλοι του χρήματος, ξεπουλημένοι "πνευματικοί άνθρωποι" που γλείφουν στα δάχτυλά τους το μέλι της Εξουσίας. Επίσης υπάρχουν κι αυτοί που δουλεύουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες σ' αυτό το δίκτυο, οι υποκριτές, οι σοβαροφανείς, αυτοί που γνωρίζουν αλλά σιωπούν και κρύβονται, οι αυτόκλητοι προφήτες.
Ο Διάβολος είναι στην πραγματικότητα ένα παράλογο επινόημα στα χέρια της θρησκείας που λειτουργεί ως αντίβαρο και άλλοθι για να επιβάλλει τις δοξασίες της και να νομιμοποιήσει την εξουσία της πάνω στους ανθρώπους. Ο Ντε Σαντ υποστήριζε πως τόσο το Καλό, όσο και το Κακό είναι άχρηστα εμπόδια, καθώς καθένας έπρεπε να κάνει ότι τον ευχαριστούσε. Από την άλλη ο Φάουστ πούλησε την ψυχή του για την ελκυστική πλευρά της ζωής(και στο τέλος την γλίτωσε). Ο Αντίχριστος δεν διακρίνεται μέσα στο πλήθος πλέον, έχει γίνει ένας από μας. Είναι η δικαιολογία για να αποποιηθούμε τις ευθύνες των πράξεών μας και γιατί ο δυισμός και το μοντέλο σκέψης που απορρέι απ' αυτόν είναι ριζωμένα στο DNA της κοινωνίας. Η θέση του Αντίχριστου είναι εξασφαλισμένη στην κουλτούρα μας, αν σκεφτούμε πως και ο Γιουνγκ εντύπωσε το πρόσωπό του στην έννοια του συλλογικού ασυνείδητου. Ο Αντίχριστος είναι στην ουσία ένας διανοητικός ιός. Ο Μίλτον ισχυρίστηκε ότι ένας κόσμος χωρίς τους αντίθετους πόλους του Καλού και του Κακού θα ήταν πληκτικός και ανούσιος. Ο Αντίχριστος λάμπει δια της απουσίας του, αφού εξυπηρετεί ως οντότητα, στην εξισορρόπηση της Ηθικής με την σχετικότητα της Γνώσης. Ακόμη και συγγραφείς ή σκηνοθέτες έχουν στα χέρια τους ένα πολύτιμο εργαλείο.
Ο Freud από την άλλη προσπάθησε να ανατρέψει την ιδέα του Διαβόλου και να υποστηρίξει πως πρόκειται για "δαιμονολογική νεύρωση". Τον ταύτιζε με την αρνητική πλευρά της πατρικής φιγούρας καθώς αναπλήρωνε το κενό που άφηνε η καλή πλευρά της που συμβόλιζε ο Θεός. Για τον Γιουνγκ από την άλλη Θεός και Διάβολος είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος που συμπληρώνουν την ολότητα της πραγματικότητας του Σύμπαντος. Ο Αντίχριστος λοιπόν είναι οι ενοχές μας για την προσαρμογή μας στην ακρωτηριασμένη θέση που επιβάλλει στον καθένα μας ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η καταπίεση υπό το βάρος της κυρίαρχης ηθικής, η σκιά που εμείς δημιουργούμε γιατί δεν κάνουμε τον κόπο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον αλλάξουμε, ενώ με ευκολία λέμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο...
Η διαφορά του φυσικού με το ηθικό Κακό είναι πως το μεν πρώτο είναι δυνάμεις που δεν έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη ούτε δόλο (σεισμοί, καταιγίδες, πλημμύρες κτλ) κι εξηγούνται πλέον από την Επιστήμη, ενώ το δε βρίσκει έδαφος στην βιομηχανία καλουπιών για ανθρώπους, που εξυπηρετεί μόνο τον ευνουχισμό των επιθυμιών και την υποταγή συνειδήσεων και εξηγείται μόνο από "αυθεντίες". Για τους περιθωριοποιημένους, τους διαταραγμένους και τους ασθενείς ο Σατανάς ήταν ο πρώτος επαναστάτης, αυτός που εναντιώθηκε σε μια κοινωνία που τους είχε αποβάλλει. Οι εμπνευστές του Διαβόλου προσπαθώντας να αναμορφωθούν οι ίδιοι και να ανατοποθετήσουν τις απόψεις τους, ουσιαστικά αμφέβαλλαν για την ίδια την χρησιμότητα του πρίγκιπα του σκότους. Έτσι μπήκε στην άκρη σαν ένα φοβερό μυστικό. Ο Ντοστογιέφσκι στους Αδελφούς Καραμαζόφ έγραφε: "Αν ο Διάβολος δεν υπάρχει και τον έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος, τον έχει δημιουργήσει κατ' εικόνα και ομοίωσή του". Βέβαια το μεγαλύτερο Κακό δεν σέρνει το κουβάρι του σε φλόγες και μπουντρούμια αλλά στα χερσοτόπια της καθημερινής ζωής και των κανόνων της. Ο σημερινός Αντίχριστος παλεύει να κρατηθεί στο προσκήνιο, ασθμαίνει να αποδείξει πως είναι παρών στις εξελίξεις (πρώτη η Εκκλησία δημιουργεί πόλωση για να κρατήσει τους πιστούς της κατασκευάζοντας "σατανάδες") γιατί τον έχουμε ανάγκη. Ως κοινωνία ψάχνουμε είδωλα και τέρατα να τους φορτώσουμε τις ανασφάλειες, τα λάθη μας και την ανεπάρκειά μας.Όλοι μας μέσα μας κυοφορούμε έναν άγγελο και έναν διάβολο, ένα όνειρο κι έναν εφιάλτη, είμαστε όντα που ευθυνόμαστε αποκλειστικά οι ίδιοι για ό, τι μας συμβαίνει. Αν ο Αντίχριστος είναι η αιτία όλων των δεινών μας, παρακαλείται να εμφανιστεί και να αναλάβει τις ευθύνες του...
11 σχόλια:
Μου άρεσε πολύ που παρέθεσες απόψεις για τον Αντίχρηστο από διαφορες πλευρές(εκκλησία, ψυχιατρική,κοινωνιολογία και ανθρωπολογία)...Ο Αντίχρηστος λειτουργεί σαν αποδιοπομπαίος τράγος για την δική μας σκοτεινή πλευρά και για τις δικές μας καταπιεσμένες επιθυμίες!Μας βολεύει να ρίχνουμε το βάρος σε κάποιον άλλον.Ποιος άνθρωπος άλλωστε παραδέχεται εύκολα ότι ακολουθείται απο μια σκιά;Δεν πρέπει να μας φοβίζει η σκοτεινή πλευρά μας, είναι απαραίτητη για την ισορροπία μας.Άλλωστε, χωρίς αυτήν ποτέ δεν θα υπήρχε η φωτεινή πλευρά.Όσο για την χρήση του Αντίχρηστου από την Εκκλησία, γίνεται μόνο και μόνο για τον απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων και για τον εκφοβισμό τους ώστε να ενδυναμώνεται η ανάγκη πίστης στον Θεό!Απίθανο κείμενο!
Samael το άρθρο σου είναι εξαιρετικό. Σε προειδοποιώ πως θα καταχραστώ τη φιλοξενία σου!Αρχικά, θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Ντοστογιέφσκι και μαζί σου κατ΄ επέκταση του κειμένου σου. Ωστόσο δεν σου κρύβω πως με έχει προβληματίσει και η άποψη που εξέφρασε ο Μύστης πριν λίγες μέρες σχετικά με την προσωποποποίηση αυτού που μας μάθανε ως "Αντίχριστο". Εκείνος καταλήγει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πρόσωπο αλλά με μια "αρχή" και επιχειρηματολογεί σχετικά. Ίσως να αποτελούσε μια εξαιρετική περίπτωση για την "μονόχνωτη" και πολλές φορές "πρόχειρη" blogoσφαιρα μια κοινή παρουσίαση του ζητήματος. Η τελευταία παράγραφός σου και ειδικότερα η τελευταία πρόταση είναι λογοτεχνικά εξαιρετικά γοητευτικές.Κι επειδή σου αρέσουν τα τερατάκια σου παραθέτω ένα απόσπασμα από το λήμμα Βελζεβούλης. [...] Σε γενικές γραμμές, ασχολείται συνεχώς με την αποπλάνηση των ανθρώπων. Γι’ αυτό λέγεται και Διάβολος: διαβάλει τους ανθρώπους στους ίδιους τους εαυτούς τους. Σαν να λέμε: η δουλειά του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Σημαντικότατη είναι η συμβολή του στη μαγεία. Από αυτόν αντλεί τις δυνάμεις του κάθε μάγος και σ’ αυτόν δίνει αναφορά για τις κακόβουλες πράξεις του. Τα τελευταία 4.000 χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένα δημόσιο έγγραφο το οποίο να μη συντάχθηκε χωρίς την προτροπή κάποιου «άγνωστου», αλλά ισχυρού παράγοντα. Μερικοί μάγοι ισχυρίζονται πως ο Βελζεβούλης έχει λιγότερη εξουσία από τον Σατανά και τον Μολώχ, αλλά περισσότερη από τον Εωσφόρο, παρόλο που όλοι οι σοβαροί μελετητές πιστεύουν πως πρόκειται για τον ίδιο Δαίμονα, που υποδύεται διαφορετικές προσωπικότητες. Ο Βελζεβούλης είναι αρχαιότατος και διασημότατος Δαίμονας. Η πρώτη διαπιστωμένη λατρεία του συναντάται στους Φιλισταίους και συγκεκριμένα στην πόλη Εκρόν. Ίσως έτσι εξηγούνται και τα αντιφατικά ονόματά του: Βελζεβούλ (άρχοντας της κοπριάς), Βηλζεβούλ (κύριος του σπιτιού) ή Βηλζεβούβ (άρχοντας των μυγών). Σήμερα πια γνωρίζουμε πως, στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, η διαφορά ανάμεσα σ’ ένα σπίτι κι ένα σωρό κοπριάς δεν ήταν πιο ευκρινής από τη διαφορά ανάμεσα σε μια μύγα κι έναν άνθρωπο. Σύμφωνα με τους πρώτους Χριστιανούς φιλοσόφους, το ίδιο θα συμβεί και στο τέλος της ιστορίας.Τέλος, ρίξε μια ματιά εδώ σε κάτι πιο πραγματιστικό σχετικά με το τέλος: http://en.wikipedia.org/wiki/Doomsday_ClockΣε ευχαριστώ πολύ για αυτά που διάβασαΚαλημέρα
"Ως κοινωνία ψάχνουμε είδωλα και τέρατα να τους φορτώσουμε τις ανασφάλειες, τα λάθη μας και την ανεπάρκειά μας". Πολύ σωστά φίλε samael. Εξ’ ου και σχηματική διπολική αποτύπωση καλό - κακό. Μόνο που ξεχνάμε -όπως λες κι εσύ στην τελευταία παράγραφο- ότι αυτά τα δύο δεν είναι αυθύπαρκτα, αλλά βρίσκονται, αντιμαχόμενα μέσα όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στον καθένα μας. Και για να το πάω και λίγο πιο μακριά σε τελική ανάλυση ποιος ορίζει τι είναι "κακό" και τι "καλό"; Ο νόμος, το εθιμικό δίκιο, οι παραστάσεις του καθενός μας ή ο τρόπος που τελικά δρούμε;
"Είναι η δικαιολογία για να αποποιηθούμε τις ευθύνες των πράξεών μας" Aυτό ακριβώς. Εξάλλου, στο blog μου γράφω, ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι και σκοτάδι χωρίς φως, οπότε οποιοδήποτε άλλο σχόλιο περιττεύει. Καλησπέρα.
SAMAEL φίλε μου για μια ακόμη φορά ήσουν αυθεντικός και ουσιαστικός...Έδωσες με λίγα λόγια την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας που κανένας δεν σκέφτεται τις πράξεις του και πάντα ευθύνονται για τα λάθη του όλοι οι υπόλοιποι εκτός από αυτόν τον ίδιο...Μου λένε ότι σκέφτομαι πολύ κι ότι τρέχω για όλους, αλλά το πρότιμω από το να καταντήσω ένα ευθυνόφοβο,εγωκεντρικό πλάσμα που θα συζητά μόνο όσα σχετίζονται με την αντανάκλαση του στο καθρέφτη και θα φορτώνει όλα τα σημαντικά στο κόκκορα...Ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο κι ας μιλήσουμε ανοιχτά ρε γαμώτο...ps Η μπυραρία με τον πύργο στο ποστ του Βαλιδοράκου είναι στο Περιστέρι στον πεζόδρομο και λέγεται arch...Να 'σαι καλά και να περνάς όμορφα...:-)
To aspro kai to mauro..
Βρε μην κάνεις τέτοιες ευχές και έχουμε πρόβλημα.... Αν είναι να έρθει πάντως για να αναλάβει τις ευθύνες του, το συζητάμε!Κλείνω να πιστεύω ότι υπάρχει ο κόσμος των πνευμάτων άρα και ότι κάποιος διάολος θα είναι στην κορυφή της ιεραρχίας.Να περνάς καλά.
@awakened:Και δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι ακόμη κι όταν περπατάμε προς ένα δυνατό φως, πίσω μας αφήνουμε μια ανάλογα μεγάλη και δυνατή σκιά. Η Εκκλησία, όταν ο κόσμος πάψει εντελώς να πιστεύει στην ύπαρξη του Αντίχριστου/Σατανά/Διαβόλου, δεν θα έχει δεκανίκι να στηρίξει το ευνουχιστικό της δόγμα. Σεβαστή η πίστη κάθε ανθρώπου, αλλά όχι ο στρουθοκαμηλισμός. Μήπως απ' την άλλη ο Διάβολος τώρα κάπου τρίβει τα χέρια του όσο προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν υπάρχει; ;)@Αλέκα:Καλημέρα Αλέκα. Όντως πως μας μάθανε τον Αντίχριστο; Μήπως δεν είναι ένας τραγοπόδαρος θεός αλλά ένας ξανθός άγγελος που επαναστάτησε; Μήπως μας τον δείχνουν τόσο άσχημο ώστε να αποστραφούμε την ίδια την αντίσταση προς την Εξουσία του Θεού των ανθρώπων συνδέοντάς την μ' ένα αποκρουστικό πλάσμα(σπάνια ο άνθρωπος δείχνει συμπάθια για άσχημα πράγματα); "Γι’ αυτό λέγεται και Διάβολος: διαβάλει τους ανθρώπους στους ίδιους τους εαυτούς τους."=>Αυτός τότε είναι η πραγματική δοκιμασία και ίσως να "νοιάζεται" περισσότερο για εμάς και ίσως αποτελεί αφορμή για να βελτιωθούμε ως ακέραιες προσωπικότητες. Όσο αφορά το Ρολόι της Κρίσης είμαστε στο παρά 5...Εγώ ευχαριστώ για την e-παρέα και για το σχόλιο, αλλά και για το απόσπασμα φυσικά.
@Δ.Τζ:Tελικά το Καλό και το Κακό ίσως τελικά είναι σχετικά μέχρι ένα σημείο. Ποιος καθορίζει την σχετικότητα αυτή; Το Δίκαιο; Η Ηθική; Η Θρησκεία; Η Φαντασία; Οι εμπειρίες; Μπορεί όλα, μπορεί και τίποτα απ 'όλα αυτά. Μήπως τελικά όπως λες κι εσύ φίλε Δ.Τζ. είναι το πράττειν του καθενός μας; Ποιος ορίζει τα όρια; Μήπως εμείς για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας; Καλό μήνα και καλό Σ/Κ!@Madame de luna:Ένα ατελείωτο Γιν και Γιαν λοιπόν, ίσως να καθορίζει όλο τον κόσμο αν και δεν φαίνεται να υπάρχει ισορροπία δυνάμεων με τα όσα βλέπουμε τριγύρω να συμβαίνουν...Λες ο Βεελζεβούλ να κέρδισε μια παρτίδα στο κοσμικό σκάκι; ;)Καλησπέρα και καλό Σ/Κ!
@Σώμα που χορεύει:Συμφωνώ απολύτως με την στάση ζωής σου. Στο κάτω-κάτω αν κανείς αναλαμβάνει τις ευθύνες του αποδεικνύει τόλμη και δύναμη. "Ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο κι ας μιλήσουμε ανοιχτά ρε γαμώτο..."=>Μεγάλο ταμπού η ελεύθερη σκέψη κι ακόμη περισσότερο η συζήτηση γι' αυτήν. Ο τρόπος ζωής και τα...trends προωθούν την μη-σκέψη, το γρήγορο, το fast food.Επομένως αν κάποιος σκέφτεται παραπάνω μπορεί να θεωρηθεί και χασομέρης!ΥΓ.Ευχαριστώ! Θα την τσεκάρω :)@Ερασιτέχνης άνθρωπος:Και πολλά ακόμη Ε.Α. Υπάρχουν κι ενδιάμεσες αποχρώσεις κι εκεί είναι που μπερδεύονται οι λάτρεις των στερεοτύπων. Ας είναι...Καλή σου μέρα.@Radio Marconi:Σαφώς απ' την στιγμή που κάποιος πιστεύει στον κόσμο των πνευμάτων αυτομάτως δεν μπορεί να διαχωρίσει καλό-κακό. Μακάρι να εμφανιστεί να τις αναλάβει, γιατί εμείς δεν φταίμε σε τίποτα ;)Καλά να περνάς κι εσύ φίλε μου.
Υπάρχουν φωτεινά αντίθετα όπως η αγάπη και η ελευθερία κια σκωτεινά όπως ο φόβος και η ζήλια. Τα πρώτα παίζουν τ δεύτερα φθονούν. Υπάρχουν άνθρωποι φωτεινοί και σκωτεινοί. Οι πρώτοι δείνουν φως στους άλλους και οι δέυτεροι εξαφανίζονται στη σκιά τους.
Οι άγκελοι τους σκεπάζουν με τα φτερά τους τους σατανάδες που δεν έχουν καμία δύναμη στην τελική απόφαση να κάνουν κάτι κακό. Διαλύονται στο σκοτάδι.
Δημοσίευση σχολίου