Η πόλη είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αρκετά μηχανοποιημένη, νοηματοδότησε την μετάβαση του ανθρώπου απ' το στάδιο του "βάρβαρου" στον πολιτισμό. Στην μεταμοντέρνα εποχή, ο άνθρωπος είναι απλά ένα γρανάζι στον μηχανισμό της πόλης, σε έναν μηχανισμό που ο ίδιος κατασκεύασε. Η πόλη είναι το καταφύγιο του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Η Φύση κατά το παρελθόν αποτέλεσε την πηγή των φόβων και των δοξασιών, των ιστοριών και της παράδοσης, ίσως γιατί στις μη αστικές κοινωνίες ο άνθρωπος ήταν πιο αυθόρμητος. Στην σύγχρονη ζωή που οι πόλεις μοιάζουν με απέραντες μυρμηγκοφωλιές, υπάρχει μια ανάγκη για την δημιουργία νέας "μυθολογίας", καινούριων παράδοξων ιστοριών. Αυτές οι ιστορίες είναι οι αστικοί θρύλοι, παράδοξες αφηγήσεις που αν και πολλές φορές ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, πάντα προέρχονται απ' την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει το συνηθισμένο και ανούσιο σε μαγικό. Από την αυγή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μύθους. Είναι η φαντασία το χαρακτηριστικό που τον κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα. Ο μύθος είναι μια σύνθετη έκφραση της αλήθειας, που προσφέρει νόημα σε καθημερινές πρακτικές και αποσκοπεί στην ενεργοποίηση εσωτερικών δυνάμεων. Ειδικά σε μια κυνική κοινωνία οι μύθοι φαίνονται να είναι απαραίτητοι για να μπολιάσουν με κάποιο τρόπο το συναίσθημα ή την αίσθηση του απρόβλεπτου. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον μύθο ως φωνή του ασυνειδήτου. Οι αστικοί θρύλοι λοιπόν, φαίνεται να επαναφέρουν κάποια αρχέτυπα. Συνήθως μεταδίδονται από στόμα σε στόμα μεταξύ φίλων, με περιεχόμενο άλλοτε εγκληματικό, διεστραμένο, υπερφυσικό κι άλλοτε με το στοιχείο της γοητείας που ασκεί ο τρόμος, η συντριβή της ρουτίνας. Παρακάτω θα δούμε συνοπτικά μερικούς αστικούς θρύλους ή ιστορίες απ' το urban gothic, που έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Μothman
Αν έχετε δει την ταινία "Ο χρησμός της πεταλούδας" σίγουρα γνωρίζετε το περίεργο αυτό πλάσμα που λέγεται ότι εμφανιζόταν στην μικρή πολιτεία Point Pleasant. Το μυστήριο ξεκίνησε το 1966, όταν δύο ζευγάρια που οδηγούσαν στην περιοχή της κωμώπολης κοντά σε ένα συγκρότημα μεγάλων αποθηκών, παρατήρησαν στις σκιές των κτιρίων δύο μεγάλους κόκκινους κύκλους σαν μάτια να παρακολουθούν το αυτοκίνητό τους. Η φιγούρα κινήθηκε και οι νεαροί αντιλήφθηκαν πως το πλάσμα αν κι έμοιαζε με άνθρωπο, είχε φτερά σαν νυχτερίδας, το κεφάλι του δεν φαινόταν, ενώ τα μάτια του ήταν στο ύψος του στήθους! Το πλάσμα πέταξε ξαφνικά και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο, ενώ ο οδηγός του πανικόβλητος άρχισε να τρέχει. Η φιγούρα τους ακολουθούσε με ανοιχτά φτερά, βγάζοντας κραυγές σαν του ποντικού. Σύντομα όμως χάθηκε και τα δύο ζευγάρια κατέθεσαν έντρομοι την εμπειρία τους στην αστυνομία. Λίγες μέρες αργότερα, οι ίδιοι άνθρωποι δέχτηκαν επίσκεψη από παράξενους μαυροντυμένους ανθρώπους που τους ζήτησαν να μείνουν σιωπηλοί σχετικά με όσα βίωσαν εκείνη την νύχτα. Η φήμη του ιπτάμενου πλάσματος δεν άργησε να εξαπλωθεί σε όλη την πόλη. Κάθε βράδυ πολλά αυτοκίνητα πήγαιναν στο σημείο εκείνο μήπως και δουν το πλάσμα, το οποίο είχαν ήδη βαφτίσει Mothman. Πολλοί ανέφεραν πως το είδαν, ή το συνάντησαν, ενώ παράλληλα αυξήθηκαν οι επισκέψεις από μαυροντυμένους άντρες και ανεξήγητους ακρωτηριασμούς ζώων. Η πόλη είχε οδηγηθεί σε μαζική υστερία και όλα σταμάτησαν όταν το 1967 η μεγάλη γέφυρα που ένωνε την πόλη κατέρρευσε χωρίς εμφανή λόγο και σκοτώθηκαν 46 άτομα. Κατά καιρούς πολλοί κάτοικοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν την ιπτάμενη σκιά και πως δέχονται αλλόκοτα τηλεφωνήματα από φωνές που μιλούν σε ακατανόητη γλώσσα. Η έρευνα ακόμη συνεχίζεται...
Το στοιχειωμένο φόρεμα
Ένα κορίτσι ετοιμάζεται μια καλοκαιρινή βραδιά στο διαμέρισμά της για έξοδό. Ανοίγει το κουτί που της παρέδωσαν το απόγευμα, από τον άντρα που θα την συνόδευε για χορό. Περιέχει ένα λευκό φόρεμα, το βγάζει και το αφήνει να γλιστρίσει στο σώμα της. Κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη και χαμογελάει. Όταν φτάνει με τον συνοδό της στον χώρο της δεξίωσης νιώθει άρρωστη, ενώ φαίνεται χλωμή. Δεν δίνει σημασία και θέλει να χορέψει και να διασκεδάσει. Δεν έδωσε σημασία ούτε όταν άρχισε να αισθάνεται δυσφορία και κάψιμο σε όλο της το δέρμα. Συνέχισε να χορεύει πιστεύοντας ότι ο πόνος θα υποχωρήσει, μα έκανε λάθος. Ξύνοντας το δέρμα στο στομάχι της ο πόνος έγινε ανείπωτος, τόσο που έριξε το ποτήρι της στο πάτωμα. Σε δευτερόλεπτα άρχισε να τραβάει το φόρεμα πανικόβλητη. Οι γύρω άνθρωποι την κοιτούσαν εμβρόντητοι. Με τα νύχια της κουρέλιασε το φορέμα και έγδαρε άγρια το δέρμα της. Ξεχύθηκε στον δρόμο με κραυγές και μετά από λίγο κατέρρευσε. Ο συνοδός της που την ακολούθησε με φρίκη διαπίστωσε πως πέθανε. Αίτιο θανάτου; Το φόρεμα. Η έρευνα αποκάλυψε πως είχε χρησιμοποιηθεί ως νεκρικό ένδυμα για μια νεαρή κοπέλα που πριν την ταφή επεστράφη στο μαγαζί. Όμως η φορμαλδεύδη που απορρόφησε το φόρεμα από το πτώμα εισχώρησε στους πόρους του δέρματος της άτυχης γυναίκας. Θυμίζει πολύ την ιστορία με τον δηλητηριασμένο χιτώνα που πρόσφερε ο κένταυρος Νέσος στον Ηρακλή, δεν νομίζετε;

Ένας θρύλος αναφέρει πως στην δεκαετία του '50 όταν ένα κωνικό χτένισμα ήταν στην μόδα, ένα κορίτσι λέγεται πως όταν μπήκε στην τάξη του σχολείου της, οι συμμαθητές της παρατήρησαν πως έτρεχε αίμα απ' το κεφάλι της κι έφτανε ως τον λαιμό της. Η μικρή οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου της ξέμπλεξαν τα μαλλιά και οι γιατροί βρήκαν αράχνες να έχουν φωλιάσει ανάμεσα!
Άλλος θρύλος λέει πως στο Κιλκίς σε ένα καφενείο ένας γέροντας που απολάμβανε μόνος το τσίπουρό του, κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε με το στόμα ανοιχτό. Μια χρυσόμυγα μπήκε μέσα του κι εγκαταστάθηκε σε ένα δόντι του. Μάλιστα γέννησε και τα αυγά της! Λίγες μέρες μετά ο γεράκος είχε πονόδοντο που επεκτάθηκε σε όλο το σαγόνι. Πηγαίνοντας για εξέταση, ανακαλύφθηκε πως οι νύμφες είχαν μετατρέψει το δόντι σε φωλιά...
Ωτοστόπ-φάντασμα
Κάποτε λένε ότι ένας άντρας που οδηγούσε μια βροχερή νύχτα, πήρε απ' τον δρόμο μια νεαρή κοπέλα που ήταν έρμαιο του κρύου. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο παρέμεινε σιωπηλή, απλά απάντησε σε ερώτηση σχετικά με το αν θέλει να την πάει σπίτι της. Εκείνη είπε ότι "Μου έχει λείψει, με ανάγκασαν να φύγω" με μια δόση θλίψης. Ο άντρας κατάλαβε πως θα αντιμετώπιζε μάλλον οικογενειακά προβλήματα. Δεν συνέχισε την συζήτηση από ευγένεια και όταν έφτασαν στην γειτονιά της, της ζήτησε να του δείξει το σπίτι της. Εκείνη δειλά του έδειξε με το δάχτυλό της ένα παλαιό μεγάλο σπίτι. Όταν γύρισε το βλέμμα του στην κοπέλα, είδε πως το κάθισμα ήταν άδειο! Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν να κατέβηκε τόσο γρήγορα που να μην την δει. Βγήκε απ' το αυτοκίνητο και κατευθύνθιηκε προς το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε μια γηραιά κυρία που κρατούσε την φωτογραφία της κοπέλας που μόλις είχε φέρει! "Είναι η μεγάλη κόρη μου, την χάσαμε πριν 8 χρόνια, σκοτώθηκε σε τροχαίο" του είπε, "ευχαριστούμε που την έφερες"...Η πόρτα έκλεισε κι ο άντρας έμεινε παγωμένος να κοιτάει την δρύινη πόρτα...
Όπως καταλαβαίνετε, αν και υπάρχουν εκατοντάδες αστικοί θρύλοι, δεν μπορούν να αναφερθούν πολλοί στα πλαίσια ενός αφιερώματος. Η διήγηση συνεχίζεται... Ποιος μπορεί με σιγουριά να πει που αρχίζει το ψέμα και τελειώνει η αλήθεια; Τα μισοφωτισμένα σοκάκια της πόλης ίσως γνωρίζουν την απάντηση...Μείνετε γύρω απ' την φωτιά γιατί έχουμε κι άλλες ιστορίες να μοιραστούμε...
19 σχόλια:
Καταπληκτικό το αφιέρωμα!Περιμένω πως και πως τη συνέχεια...Τρελαίνομαι για αστικούς θρύλους!Το γεγονός ότι υπάρχει μια πιθανότητα να εμπεριέχεται μια δόση αλήθειας σ'αυτούς είναι που τους καθιστά τόσο ελκυστικούς...Αυτή την περίοδο ξεκινάω να διαβάζω για αστικούς θρύλους του Μεξικού, οπότε θα επανέλθω με κάποιον απ'αυτούς!
Ωπα πάλι το άλλαξες το template SAMAEL? Το έκανες πιο πολύ προς το Gothic τώρα απ' ότι βλέπω. Ωραίο :)
Ο,τι πρέπει για αυτά τα καλοκαιρινά βράδια. Εκτυπώνω, φτιάχνω ένα μοχίτο και σε διαβάζω στο μπαλκόνι. Thanx ;-)
@Mad Στο μπαλκόνι? Tellas έχεις? χαχαχα
θρύλοι, μύθοι, παραμύθια. όλα με το νόημά τους. όλα να δείχνουν τις ιστορίες πίσω απ' τις ιστορίες, διδάσκοντας, αφηγώντας, ανοίγοντας παράθυρα στον νου.λίγη φαντασία, λίγη αλήθεια, αρκετό μυστήριο. μαγεία...και πάντα δίπλα απ' τις φλόγες. μόνο έτσι αναδεικνύονται οι εξιστορήσεις, κάνοντάς μας να θυμηθούμε το πριν και να θέλουμε να το μεταφέρουμε και στο μετά...φιλιά βρόχινα με μια δόση αφήγησης...μιας και είμαι του κλίματος!
Εξαιρετική συλλογή. Αναμένω κι άλλες. Με ενθουσίασαν και σε ευχαριστώ. ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Ανυπομονώ για την συνέχεια...Είναι ωραίοι αυτοί οι θρύλοι, κάνουν την φαντασία σου να ταξιδεύει μακριά...Καλή σου μέρα φίλε Samael.
@awakened:Υπάρχουν εκατοντάδες και υπάρχει μια σκέψη να δημοσιεύονται κατά καιρούς ορισμένοι. Το ανατριχιαστικό είναι πως πολλοί κρύβουν δόση αλήθειας...Ή την τροφοδοτούν. Περιμένω να μοιραστείς καμία αφήγηση απ' το Μεξικό!@Imaginos:Γεια σου Imagine. Το άλλαξα λόγω μιας "βλακειούλας" που έκανα στον κώδικα του προηγούμενου, που με ανάγκασε σ' αυτή την αλλαγή. Η αγάπη για το gothic είναι δεδομένη ;) και θ' ακολουθήσουν και μουσικά posts. Καλησπέρα.@Mad:Είσαι οργανωμένος εσύ! Stay tuned, ακολουθούν κι άλλοι σύντομα...(όπως και κάτι σχετικό με το ποτό σου) :)
εε ανατριχιασα..ριξε κ αλλες οτι πρεπει για ιστοριες στο δασος γυρω απο την φωτια!!! :)Θα εχουμε να λεμε στα ταξιδια! ουουουου φρικη....καλο σου απογευμα!!Ρ.
Εξαιρετική η ιδέα του mad, φίλε samael. Θα κάνω κι εγώ μια δοκιμή!Στο θέμα μας τώρα. Αστικοί μύθοι: εκεί που το παραμύθι συναντάει την αλήθεια. Ή καλύτερα λίγη δόση αλήθειας και μπόλικο παραμύθι. Οι φοβίες, οι ανησυχίες και οι σκέψεις μας γίνονται κοινό κτήμα, διαδίδονται από στόμα σε στόμα, με κάποια δόση υπερβολής. Και βέβαια κανείς δε νοιάζεται για το κατά πόσον όλα αυτά είναι αλήθεια ή παραμύθια. Αν ψαχνόμασταν θα χανόταν η μαγεία...Καλό σαββατοκύριακο!
Πέρα απ' τους αστικούς μύθους που αναφέρεις, μου άρεσε πάρα πολύ και ο δικός σου πρόλογος. Αισθάνομαι ότι κάτι χάνω που δεν μπορώ ν' ακούσω και τις μουσικές σου, αλλά εν καιρώ ελπίζω να διορθώσω κι εγώ τα προβλήματα του υπολογιστή μου. Όσο διάβαζα πρέπει να σου πω, σκεφτόμουν και την ψυχαναλυτική ερμηνεία όλων αυτών των μύθων και ήταν ενδιαφέρον που μου έδωσες αφορμή για να θυμηθώ κάποια πράγματα. Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω, έστω και "αλλαγμένο"... Καλησπέρα.
Η ψυχή που αγάπησα είναι απ' αυτές που κατοικούν στην γειτονιά του ήλιου. Είναι απ' αυτές που έκρυψε μέσα τους ο Θεός την αλήθεια...Αθανατη η ψυχή αγαπητέ Samael.Καλησπέρα!
άπλα..καταπληκτικές οι διηγήσεις σου..μύθοι η πραγματικότητα ..θα δείξει..
@Νεράιδα της βροχής:Όλα έχουν νόημα, βέβαια. Αλίμονο αν χαθεί το μυστήριο, το παιχνίδι, η περιπέτεια κι η διάθεση για εξερεύνηση. Μερικά πράγματα είναι γραμμένα στο ασυνείδητο. Καλησπέρα!@Αλέκα:Καλησπέρα Αλέκα! Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Εγώ ευχαριστώ για το σχόλιο.@Eric Draven:Και σε κάνουν να αναρωτιέσαι...μήπως; Όντως συνέβησαν; Μπορεί να συμβεί και σ' εμένα κάτι που να το διηγούμαι και να μην με πιστεύει κανείς;Καλημέρα φίλε Eric.
@Ένα Ρ και τίποτα παραπάνω:Υπάρχουν και χειρότερες ακόμη...Ωραίες ιστορίες μετά από μια γενναία ποσότητα από ρούμι για την παρέα...Καλό μεσημέρι.@Δ.Τζ:Καλύτερα να αφήσουμε το πέπλο του μυστηρίου μπροστά από την πραγματικότητα και που και που ας ρίχνουμε μια ματιά...Ευτυχώς η υπερβολή, το αλατοπίπερο της ζωής, αντιστέκεται ακόμη στα μαθηματικά της λογικής.Καλό απόγευμα!@Madame de la luna:Στο blog δεν έχω μουσική να παίζει, αλλά η μουσική που προτιμώ είναι το metal/hard rock/gothic κτλ (με μια βόλτα στην σχετική κατηγορία του blog ίσως ανακαλύψεις κάτι :) ). Η ψυχαναλυτική ερμηνεία των μύθων...Πολύ ενδιαφέρον. Πάντα κρύβεται κάποια ανάγκη ή φόβος κατά την κατασκευή αυτών των ιστοριών. Και οι παλαιές ιστορίες ή ακόμη κι οι μυθολογίες κρύβουν βαθύτατους συμβολισμούς. Να' σαι καλά!
@Ερασιτέχνης άνθρωπος:Η αλήθεια, ή η α-λήθεια. Η μη λήθη. Η διάδοση αυτών των ιστοριών μάλλον απορρέει από την ανάγκη να μην ξεχάσουμε κάποια πράγματα. Να τα φέρουμε στο φως...Καλησπέρα!@Περίπλους:Καλωσήρθες φίλε. Μερικές απ' αυτές τις ιστορίες είναι τόσο παλιές που όλο και κάποιος τις έχει ακούσει με οποιαδήποτε παραλλαγή θεωρώντας πως είναι πραγματικές ή στην χειρότερη υπερβολικές. Ποιος πραγματικά ξέρει;
Τόσο καιρό το έχω στο Keep Unread και σήμερα αξιώθηκα να το διαβάσω. Πολύ καλό το αφιέρωμα φίλε μου. Πάμε να διαβάσουμε το δεύτερο μέρος.
Ζήνων Μπορώ να πώ ότι αυτό το blog πραγματικά με έχει τρομάξει!!! Παρόλα αυτά καταλαβαίνω πως αυτά που λέει γίνονται όλο και πιο επίκαιρα!
@Wise One:Kάποια στιγμή θα κάνω κι άλλα παρόμοια αφιερώματα.@Ανώνυμος:Έλα που τρόμαξες: :) Δεν ξέρω αν είναι επίκαιρα αλλά σίγουρα οι αστικοί θρύλοι και μόνο που έχουν μέσα τους στοιχεία αλήθειας, αυτό τους κάνει γοητευτικούς.
Δημοσίευση σχολίου