Η γοητεία των αστικών θρύλων έγκειται στο γεγονός ότι μοιάζουν να περιγράφουν την ιστορία μιας μυστικής πόλης που είναι αόρατη σ' εμάς. Αποκτούν τέτοια έκταση και δίνουν λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τους απορρίψεις παντελώς. Υπάρχουν και ιστορίες που συρρικνώνονται και τελικά εξαφανίζονται, όμως οι πραγματικοί (αδόκιμο κάπως) αστικοί θρύλοι ποτέ δεν χάνονται απ' τις αφηγήσεις μας, αντιθέτως μετατρέπονται σε μια νεο-μυθολογία. Οι αστικοί θρύλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες, πόλεις και δημιουργούν "διανοητικές αποικίες" μέσα στον νου των ανθρώπων. Βέβαια στον δυτικό κόσμο ο τρόπος ζωής είναι παρόμοιος γι' αυτό δεν συναντάμε αποκλίσεις. Σκεφτείτε ένας αστικός θρύλος που μπορεί να αναφέρεται:σε ασανσέρ, σε εστιατόρια, σε αυτοκίνητα, σε διαμερίσματα κτλ δηλαδή σε πράγματα που βρίσκονται στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως λειτουργούν ως συμβουλές για τον άνθρωπο των πόλεων;
Εκκολάπτοντας το αυγό του φιδιού
Μια κυρία είχε αγοράσει μια γλάστρα με ένα τροπικό φυτό που είχε εισαχθεί στην χώρα μας. Στο χώμα της γλάστρας όμως υπήρχαν τα μικροσκοπικά αυγά ενός δηλητηριώδους φιδιού που βρέθηκαν εκεί κατά τύχη. Τα αυγά επωάστηκαν από την ζέστη του καλοριφέρ και του διαμερίσματος και σιγά-σιγά μικρά φιδάκια άρχισαν να κάνουν βόλτες μέσα στο διαμέρισμα αρχικά κάτω απ' τα έπιπλα και όταν εξοικειώθηκαν απ' το νέο τους περιβάλλον έγιναν επιθετικά. Δάγκωσαν την άτυχη κυρία όταν αυτή έκανε κινήσεις στο κρεβάτι κατά την διάρκεια του ύπνου της κι εκείνα που είχαν βρει καταφύγιο κάτω απ' τα σεντόνια την δάγκωσαν. Την επόμενη μέρα την βρήκαν νεκρή στο διαμέρισμά της.
Επίσκεψη από...αλλού
Ένας νεαρός φοιτητής μια νύχτα μέσα στην πόλη (έχει σημασία σε ποια;) γνωρίζει μια χλομή μελαχρινή κοπέλα, ευαίσθητη και λιγομίλητη, αθώα και φτωχή. Αναλαμβάνει να την συνοδεύσει στο σπίτι της για να μην γυρίσει μονάχη μες στο βράδυ και ανακαλύπτει ότι ζει σε μια παλιά μονοκατοικία μαζί με την γιαγιά της. Στον δρόμο καθώς επιστρέφουν, επειδή κάνει κρύο αρκετό και βρέχει, ο νεαρός σκεπάζει τους ώμους της με το μπουφάν του. Στο σπίτι τον υποδέχεται η γιαγιά ευχαριστεί τον νεαρό που συνόδευσε την εγγονή της και τελικά ο νεαρός φεύγει εντυπωσιασμένος απ' την κοπέλα που του δημιούργησε προστατευτικές τάσεις, ίσως να την έχει ερωτευτεί κιόλας. Ξαφνικά θυμάται πως ξέχασε να πάρει το σακάκι του και σκέφτεται πως θα είναι καλή δικαιολογία για να επισκεφτεί την κοπέλα την επόμενη μέρα.
Όντως την επόμενη πηγαίνει σπίτι, χτυπάει την πόρτα για αρκετή ώρα, μέχρι που μια γειτόνισσα του λέει πως το σπίτι είναι εγκαταλειμμένο για πολλά χρόνια. Εκείνος της εξηγεί τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ κι η γειτόνισσα έκπληκτη του λέει πως πριν χρόνια ζούσε πράγματι μια γιαγιά με την εγγονή της, αλλά η κοπέλα ήταν άρρωστη και πέθανε και μετά λίγο καιρό πέθανε κι η φτωχή γιαγιά. Μάλιστα επιδή ο νεαρός είναι δύσπιστος τον οδηγούν στο νεκροταφείο για να δει τους τάφους των δύο γυναικών. Όταν φτάνει εκεί σαστισμένος όχι μόνο ανακαλύπτει τον τάφο της νεαρής, αλλά βλέπει πάνω στην ταφόπλακα κρεμασμένο το σακάκι του...
Το σπίτι της μάγισσας
Στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Βελισαρίου, υπάρχει η ερειπωμένη εβραική σχολή Ταλμούδ-Τορά. Σήμερα είναι ένα εγκαταλειμένο περίτεχνο κτίριο που δεν έχει αναπαλαιωθεί (για ποιο λόγο άραγε;). Ο θρύλος λέει πως το σπίτι φιλοξενούσε μαγικές δραστηριότητες των Εβραίων Καβαλιστών της πόλης κι αργότερα τα νυχτερινά όργια μεταξύ επίδοξων ηθοποιών (στο ενδιάμεσο είχε μετατραπεί σε Δραματική Σχολή της Θεσσαλονίκης) και ότι σήμερα πλέον φιλοξενεί μια γριά μάγισσα ρακοσυλλέκτρια, που τις νύχτες εμφανίζεται μαυροντυμένη στα παράθυρά του υπό το φως ενός κεριού. Όσοι μπήκαν από περιέργεια το βράδυ για να το εξερευνήσουν, βρήκαν ένα σωρό παράξενα αντικείμενα και ίχνη (;) δαιμονικής γριάς, ενώ οι περισσότεροι αρρώστησαν ή και πέθαναν λίγες μέρες μετά την εξερεύνησή τους στο σπίτι...

Ένας θρύλος που συναντιέται στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρέπει να μπεις σε ένα (ποιο να είναι όμως) καφενείο και να πεις το συνθηματικό "Ξέρω το μυστικό που κρύβει η καρδιά, και το ξέρω ότι το ξέρεις, κι έχω ένα δώρο για τον Άγιο" παραγγέλνοντας ένα ελληνικό καφέ. Τότε υποτίθεται πως ο καφετζής σε παίρνει παράμερα και σε οδηγεί σε μια καταπακτή που οδηγεί με την σειρά της σε μια στοά κι από εκεί σε μία κρύπτη όπου βρίσκεται διατηρημένο το σώμα ενός Αγίου που αν του αφήσεις ένα νόμισμα και προσευχηθείς τότε σου πραγματοποιεί όποια επιθυμία ζητήσεις. Ο καφετζής σε προειδοποιεί όμως ότι δεν πρέπει να αποκαλύψεις σε κανέναν το σύνθημα ή την τοποθεσία γιατί διαφορετικά η ευχή σου θα μετατραπεί απ' τον Άγιο σε κατάρα.
Ο περιπλανώμενος που ντύνεται στα μαύρα
Στην Αθήνα, στα σοκάκια της Πλάκας μετά τα μεσάνυχτα, κυκλοφορεί ένας μαυροντυμένος μεσήλικας με μαύρο παλτό και καπέλο. Είναι αρκετά άσχημος και κρύβει την ασχήμια του κάτω απ' τα βαριά ρούχα. Αν βρεθείς στον δρόμο του, σε πλησιάζει σε καλεί με το όνομά σου ευγενικά, σου χαμογελά και λέει πως σε γνωρίζει. Πριν συνέλθεις απ' το σοκ βγάζει απ' την τσέπη του μερικές φωτογραφίες σου και σου ζητά να τις αγοράσεις. Οι φωτογραφίες σε δείχνουν σε στιγμές από τις τελευταίες μέρες, όταν βγαίνεις απ' το σπίτι, όταν μπαίνεις σε κάποιο μαγαζί κτλ. Ακόμη κι αν τον κατηγορήσεις ή του επιτεθείς, αυτός απομακρύνεται και λέει πως θα σου τηλεφωνήσει κάποια στιγμή όταν είσαι πιο ψύχραιμος για να μιλήσετε.
Μετά από λίγη ώρα όταν έχει απομακρυνθεί και πριν προλάβεις να συνέλθεις, ο άγνωστος σου τηλεφωνεί στο κινητό για να σε ρωτήσει αν το ξανασκέφτηκες. Ένας αστικός μπαμπούλας λοιπόν. Το παράδοξο είναι πως η αστυνομία έχει δεχθεί πολλές κλήσεις γι' αυτή την περίπτωση και μάλιστα διεξάγει έρευνες, σταματώντας πολλές φορές στον δρόμο άτομα που ταιριάζουν στην περιγραφή όσων τον είδαν.
Αλήθεια ή ψέματα; Θα έπρεπε να μας νοιάζει; Ανεξάρτητα απ' ότι πιστεύουμε όταν τα βράδια κοιμόμαστε, σε διάφορα στενά, στις ταράτσες, σε υπόγεια πάρκινκ και πάρκα γράφεται μια ιστορία που ποτέ δεν θ 'αναγνωριστεί και ίσως ποτέ να μην διηγηθεί κανείς...
Συνεχίζεται...
12 σχόλια:
Αυτές οι ιστορίες είναι τόσο μα τόσο συναρπαστικές! Δεν χορταίνω να τις διαβάζω! Samael είσαι φοβερός!!!!
Μ' εντυπωσίασε ο αστικός θρύλος που αφορά τη Θεσσαλονίκη, γιατί τόσα χρόνια που ζούσα στην πόλη, δεν τον είχα ακούσει ποτέ. Kοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς! Ενδιαφέρον... Καλησπέρα σου.
Απίθανοι οι θρύλοι!!Πραγματικά καταπληκτικοί!Ειδικά ο τελευταίος με τον περιπλανώμενο ήταν πολύ spooky και αρκετά πειστικό!Δε χορταίνονται!Πολύ ωραίο ποστ...
Samael,πέρασα απλώς να σας πω ότι διαβάζω καιρό τις αναρτήσεις σας και βρίσκω εξαιρετική τη γραφή σας. Μακάρι όλοι όσοι ασχολούνται με τη δημοσιογραφία (αυτό τουλάχιστον κατάλαβα απ' το προφίλ σας), να διέθεταν τέτοιο μορφωτικό επίπεδο και να τους ενδιέφεραν θέματα που δεν πουλάνε μεν, αλλά απασχολούν την κοινωνία (ή θα έπρεπε να την απασχολούν). Δυστυχώς όμως, ακόμα και στον έντυπο τύπο, σπάνια διαβάζω πια δουλεμένα άρθρα. Σας αξίζει λοιπόν, τουλάχιστον ένα μπράβο. Καλή σας μέρα.
Samael,δεν χρειάζεται να σου πω πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες σου. Το έχεις καταλάβει. Άλλωστε είμαι "μανιακή" του είδους και μου αρέσει που τις αποδίδεις με τον τρόπο των Δουβλινέζων συγγραφέων της προ- και βικτοριανής εποχής. Παρόλο που το χωριό μου είναι η Αθήνα, έχω ζήσει αρκετά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και είμαι μακράν των Αγίων, με εντυπωσίασε η ιστορία του καφενέ στο Ηράκλειο. Γιατί, πέραν των άλλων, ο ελληνικός καφές σου δίνει και το χρόνο να σκεφθείς πινοντάς τον, από το καϊμάκι μέχρι το κατακάθι. Εκεί στον πάτο λοιπόν προτιμώ να ορκίζομαι παρά να αρχίζω τις.. προβλέψεις. Και μετά το θρύλο σου, ένας λόγος παραπάνω.Καλημέρα και καλό Σ/Κ
καλημέρα ...συναρπαστικές ιστορίεςπου οι άνθρωποι πλάθουν στο νου τους για να δώσουν μια νότα μυστηρίου στις μεταφυσικές αγωνίες τους...Οσο για τον καφενέ στο Ηράκλειο είναι στα παλιά τείχη της πόλης το καφενείο του Πετρίδη στην καινούργια πόρτα ..Ο καφετζής πέθανε πριν χρόνια αλλά ο μύθος υπάρχει μέχρι και σήμερα..Πολλοί αναζητούν να κερδίσουν αυτό που δεν μπόρεσαν να πάρουν από την ίδια τη ζωή τόσα χρονιά και το ψάχνουν μέσα από ιστορίες μεταφυσικού περιεχομένου!! να σαι καλά ..τα λεμε
@Νicky:Είναι όντως συναρπαστικές! Να είναι καλά αυτοί που τις ζουν, τις κατασκευάζουν και τις διαδίδουν ;)Θ' ακολουθήσουν κι άλλοι στο μέλλον...@Madame de la luna:Είδες καμιά φορά συμβαίνουν μυστήρια γύρω μας και δεν τα αντιλαμβανόμαστε παρά μαθαίνουμε γι' αυτά μετά από καιρό!Καλησπέρα!
@awakened:Ο θρύλος με τον περιπλανώμενο μαυροφορεμένο άντρα ίσως να μην είναι και τόσο "θρύλος"...Προσοχή το βράδυ στα σκοτεινά σοκάκια της Πλάκας... ;)@Aikaterini:Καλησπέρα κι ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, η αλήθεια είναι ότι με κάνουν να αισθάνομαι αμήχανα. Μια παράκληση μόνο:δεν χρειάζεται πληθυντικό πρόσωπο :) αν κι εκτιμώ την ευγένεια κακόμη και μες στο "ψυχρό" internet. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ έχουν συγκεκριμένες "προτεραιότητες" και δεδομένο τρόπο προσέγγισης. Δεν πιστεύω πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που να γράφουν καλά (στα blogs υπάρχουν ευτυχώς μερικοί), ίσως κι αυτοί να είναι θύματα του τρόπου λειτουργίας και της κυρίαρχης ιδεολογίας και των χρονοδιαγραμμάτων των εφημερίδων. Και πάλι ευχαριστώ, να είσαι καλά.
"αν του αφήσεις ένα νόμισμα και προσευχηθείς" ακόμα και σε urban legend λεφτά θέλουν!!! lol
Οι μύθοι είναι αυτό που μου αρέσει εν μέρη ασχολούμαι και ναι , κάποιοι από αυτούς που περιγράφεις μου κίνησαν το ενδιαφέρον για να εμπνευστώ και να ζωγραφίσω ,βασισμένος σε αυτούς . Όταν έρθει εκείνη η στιγμή θα σου ζητήσω περισσότερες πληροφορίες από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο εννοείτε .Ελπίζω να έχεις το χρόνο να μου δώσεις αυτές τις πληροφορίες , ή καλυτέρα που να αποταθώ για αυτές. Αγαπητέ φίλε και πάλι μας κατέπληξες ,περιμένω με αγωνιά και άλλους σου αστικούς μύθους. Καλή σου μέρα.
@Aλέκα:Έτσι, το χωριό μας είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη κτλ. Πέρα της κάθε πόλης και γειτονιάς που νομίζουμε ότι είναι ο κόσμος μας όλος γιατί εκεί κινούμαστε, υπάρχουν ένα σωρό μικρόκοσμοι που δεν γνωρίζουμε καν την ύπαρξή τους. Κι εγώ απέχω απ' τους αγίους κτλ αλλά πράγματι ο συγκεκριμένος θρύλος έχει πολύ ενδιαφέρον. Αν και καφέ δεν πίνω καθώς δεν με "ξυπνάει", τον ελληνικό τον προτιμώ λόγω αρώματος κι αυθεντικότητας. Είναι καφές για να...σκέφτεσαι. Καλημέρα!@Περίπλους:Καλημέρα. Είναι τέτοια η ανάγκη του ανθρώπου να ξεφεύγει από την επιπεδοποίηση που συνεχώς θα πλάθει ιστορίες. Ωστέ ξέρουμε και το καφενείο...γενικά με τους άγιους και τα "θαυματουργά" τους λείψανα είμαι από δύσπιστος μέχρι αηδιασμένος γιατί μιλάμε για εμπόριο πίστης, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το θεωρώ γοητευτικό γιατί είναι απλώς θρύλος. Να' σαι κι εσύ καλά!@Rockordie:Εννοείται αν μιλάμε για ελληνικούς αστικούς θρύλους! Μωρέ λες να ήταν τέχνασμα του καφετζή;:)@Sideras:Πολύ ενδιαφέρον φίλε Sidera!Φυσικά και μπορείς να ρωτήσεις ότι θέλεις σχετικά με τους θρύλους αυτούς (μην πτοηθείς αν αργήσω ν' απαντήσω) κι εννοείται ότι περιμένω με ανυπομονησία να τους δω αποτυπωμένους σε κάποιον απ' τους καταπληκτικούς σου πίνακες! Καλημέρα!
Αλήθεια θα υπάρξει ποτέ 4ο μέρος; Πολύ μου άρεσε η σειρά!
Δημοσίευση σχολίου