AΣΤΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ - Μέρος 2ο

Στο λυκόφως της πόλης, οι σκιές μοιάζουν να παίζουν τα τελευταία τους φύλα, στο τραπέζι των πιθανοτήτων. "Που θα πάει θα σας πείσουμε ότι δεν υπάρχουμε" ψιθυρίζουν. Η πόλη μας αφομοίωσε, γίναμε εξόριστοι από την φύση και δεσμεύσαμε τις ανασφάλειές μας σε διαμερίσματα που νομίζουμε πως το παράλογο ή το μυστήριο θα μείνουν μακριά. Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως μένει ώρα για ακόμη μια ιστορία...

Καρφίτσες-δολοφόνοι
Από το 1995 άρχισαν να κυκλοφορούν μέσω διαδικτύου, φήμες για μολυσμένες καρφίτσες από τον ιό του Aids, ή από μεταδιδόμενα νοσήματα που τις άφηναν άγνωστοι σε δημόσια μέρη όπως σε θυρίδες επιστροφής κερμάτων, σε καρέκλες θεάτρου ή σε λεωφορεία! Το 2000 μάλιστα υπήρχε μια ακόμη νοσηρή ιστορία σχετικά με μολυσμένες σύριγγες που τοποθετούνταν κάτω από χερούλια αντλιών γκαζιού και μάλιστα έγραφαν πάνω τους: "Τώρα έχεις Aids". Ενώ υπάρχουν και καταγραφές που υποστηρίζουν περιστατικά με πλήκτρα τηλεφώνων που είχαν καλυφθεί με ένα μείγμα στρυχνίνης και LSD. Οι επιθέσεις αυτές λέγεται ότι είχαν σχέση με μια συμμορία που είχε σκοπό να διαφθείρει και να τραβήξει αθώα θύματα στον σκοτεινό της κόσμο.

Snuff Movies
Οι snuff movies είναι φιλμς πορνογραφικού ή πολύ βίαιου περιεχομένου που παρουσιάζουν πραγματικούς ανθρώπους να υποφέρουν, για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Η κινηματογράφηση είναι αληθινή, όπως και τα περιστατικά που αποτυπώνει. Μία χαρακτηριστική τέτοιου είδους ταινία ξεκινά με την απαγωγή μιας κοπέλας σε ένα πάρκο από κάποιον άντρα ντυμένο σαμουράι. Ο άντρας την ναρκώνει, την μεταφέρει σε ένα δωμάτιο με αιματοβαμένους τοίχους και την δένει σε ένα βρώμικο κρεβάτι, αρχίζοντας να την διαμελίζει όσο αυτή βρίσκεται σε κατάσταση ημιαναισθησίας, ενώ στο τέλος την αποκεφαλίζει. Βγαίνοντας απ' το δωμάτιο, η κάμερα μας δείχνει πως είναι γεμάτο με βάζα που περιέχουν ανθρώπινα μέλη. Αυτή η "ταινία" είναι ένα παράδειγμα του περιεχομένου των snuff movies. Πολλές φορές έχουν ανακαλυφτεί από την αστυνομία κασέτες με τέτοια συμβάντα, ενώ υπάρχουν και περίπτωση στην Ρωσία, που οι αρχές ανακάλυψαν και κατάσχεσαν 3000 (!) ταινίες που προορίζονταν για εξαγωγή σε διάφορες χώρες με σκοπό το κέρδος. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν και για κακοποιήσεις και βιασμούς παιδιών. Τελικά τα ανθρωπόμορφα τέρατα δεν έχουν ανάγκη μύθων.

Γυναίκες-Αράχνες
Μία χαρακτηριστική περίπτωση έχει να κάνει με όμορφη γυναίκα που αποπλανεί άντρα σε bar, πηγαίνουν σε ξενοδοχείο και μετά από γενναία κατανάλωση αλκοόλ κάνουν σεξ. Συνηθισμένη ιστορία ως τώρα ε; Η...έκπληξη αρχίζει το επόμενο πρωινό, όταν ο άντρας ξυπνάει ζαλισμένος από την προηγούμενη βραδιά στο δωμάτιο και διαπιστώνει ότι η γυναίκα που πέρασαν μαζί την νύχτα έχει φύγει. Σηκώνεται για να πάει στο μπάνιο να ένα κρύο ντουζ όταν και βλέπει στον καθρέφτη γραμμένο με κραγιόν το μήνυμα: Καλωσήρθες στον κόσμο του Aids. H ψυχρολουσία τον αναγκάζει να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία που τον βεβαιώνει ότι πρόκειται για μια γυναίκα που όντως παρασέρνει άντρες για να τους μολύνει! Τέτοιου είδους ιστορίες εξαπλώνονται αστραπιαία στα περιβάλλοντα των πόλεων. Προιόν αρρωστημένης επιφυλακτικότητας ή εκδίκηση της γυναίκας για την αδικία που της συνέβη;
Μια παρόμοια ιστορία είναι πάλι για έναν άντρα που παρασύρεται από μια γυναίκα άγνωστη, να περάσουν μαζί την νύχτα. Το πρωί ξυπνάει σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο και ένα σημείωμα να μην κουνηθεί αλλά να πάρει τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Ο άντρας καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά και τελικά διαπιστώνει σύμφωνα και με αυτά που του λένε οι γιατροί ότι του έχουν κλέψει ένα νεφρό. Θύμα εμπορίου οργάνων...

Εστιατόρια-φαρμάκι
Ένας θρύλος που μεταδίδεται με το σύστημα "ραδιο-αρβύλα" και κυρίως αναφέρεται σε υπαλλήλους εστιατορίων που εκδικούνται τα αφεντικά τους. Μερικά παραδείγματα: Μια ελληνική αφήγηση κινείται γύρω από την αλυσίδα γνωστού fast food όταν ένας υπάλληλος τρώγοντας το burger του, του σφηνώνει κάτι σκληρό ανάμεσα στα δόντια του. Μη μπορώντας να το βγάλει με οδοντογλυφίδα, οδοντικό νήμα κτλ πηγαίνει την άλλη μέρα στον οδοντίατρο που εκεί ανακαλύπτει όταν του το βγάζει ότι είναι...νύχι ποντικιού! Άλλη ιστορία αναφέρει περιστατικό πίσω στο 1977, όταν γνωστή αλυσίδα εστιατορίων στην Αμερική κατηγορήθηκε πως έριχνε στο φαγητό των πελατών αυγά αράχνης, σκουλήκια και ανάλογα καλούδια, επειδή ο ιδιοκτήτης της ήταν μέλος της εκκλησίας του Σατανά! Βέβαια αυτά τα έλεγαν -μαντέψτε- οι ανταγωνιστές του...


Ο στρατός των κατσαρίδων
Μια παράξενη ιστορία έχει να κάνει με μαγαζί γρήγορου φαγητού στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Μητροπόλεως, όπου ένας άμοιρος είχε νοικιάσει επειδή ήταν σε στρατηγικό σημείο και είχε και υπόγειο για αποθηκευτικό χώρο. Κατάφερε να το νοικιάσει σε χαμηλή τιμή, μαθαίνοντας απ' τον ιδιοκτήτη ότι ο προηγούμενος ενοικιαστής έφυγε βιαστικά. Η πρώτη μέρα στην δουλειά του πήγε πολύ καλά και κόσμος περνούσε για να πάρει τον γύρο του ή το σάντουιτς. Την επόμενη μέρα πηγαίνοντας στην δουλειά ο ήρωάς μας, άνοιξε το ψυγείο για να προετοιμάσει τα κρέατα όμως πίσω από την πόρτα του ψυγείου έχασκε το κενό! Τα σουβλάκια, ο κιμάς, τα μπιφτέκια, όλα είχαν χαθεί! Άνοιξε να δει και τα λαχανικά, ντομάτες, κρεμμύδια κτλ. Έλειπαν κι αυτά! Χωρίς ίχνος μάλιστα! Και οι σακούλες που τα περιείχαν ήταν εκεί άθικτες! Ξεπερνώντας το αρχικό του σοκ, άναψε ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει. Στην άκρη του πάγκου είδε μια κατσαρίδα να περπατάει. Έσβησε το τσιγάρο πάνω της κι έκανε ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο. Σημάδια παραβίασης δεν υπήρχαν πουθενά. Ξαφνικά είδε άλλες 8 κατσαρίδες να τον κοιτούν από την άκρη της πόρτας του υπογείου σαν να τον ειρωνεύονταν. Εκνευρισμένος κατευθύνθηκε προς το μέρος τους για να τις πατήσει. Εκείνες πρόλαβαν και κρύφτηκαν κάτω από την χαραμάδα της πόρτας. Ο πρωταγωνιστής την άνοιξε αλλά γλίστρησε ξεχνώντας πως υπάρχουν σκαλοπάτια και έπεσε μέσα στο υπόγειο. Μες στο σκοτάδι άναψε τον αναπτήρα του είδε έναν ανθρώπινο σκελετό. Πανικόβλητος οπισθοχώρησε και ακούμπησε στον τοίχο πίσω του. Στιγμιαία ένιωσε κάτι να περπατάει στον λαιμό του. Γύρισε απότομα και είδε τον τοίχο να κινείται. Ήταν η τελευταία εικόνα πριν την καρδιακή προσβολή...

Τελικά δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια μυστική ροή ιδεών που ναι μεν περιέχει ψέματα και διαστρεβλωμένες επινοήσεις, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως οι θρύλοι αυτοί έχουν μια πολυεπίπεδη δομή, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις παραδόσειςτου 20ου και 21ου αιώνα. Οι αστικοί θρύλοι φαίνεται να συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ανέκδοτα και οι φήμες. Μήπως πρόκειται για αφηγήσεις που φορούν το προσωπείο της φαντασίας για να μην χρειάζονται επαλήθευση; Το τρομακτικό με τους αστικούς θρύλους είναι πως μπορεί κανείς να τους αντιγράψει. Ξεκινούν ως φανταστικά κατασκευάσματα, όμως δημιουργούν ιδέες που κάποιοι σπεύδουν να τις αναπαράγουν. Ένας αστικός θρύλος μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για πίνακες και νουβέλες, για ταινίες, για δημοσιογραφικές έρευνες, για κοινωνιολογικές αναλύσεις και να μελετηθούν ακόμη και από τις αστυνομικές αρχές. Μ' αυτό τον τρόπο οι αφηγήσεις αυτές τρυπώνουν στην πραγματικότητα και στο τέλος δεν ξέρουμε αν τους δημιουργήσαμε εμείς ή τα γεγονότα.
Το αφιέρωμα θα συνεχιστεί με ένα μικρό διάλειμμα ενδιάμεσα...

Posted in: μετά τα μεσάνυχτα,παράξενο