THE VISION BLEAK - STORYTELLERS OF HORROR

"From the grottos of Hell
to the dark skies above
resounding through the night,
The Deathship Symphony!"

Oι Γερμανοί "The Vision Bleak" είναι ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος. Aνακατεύουν το gothic, το doom metal, τοποθετούν προσεκτικά φωνές τενόρων, άλτο και σοπράνο, στοιχειωτικά πλήκτρα και βαθιά ή brutal φωνητικά (ανάλογα με τον σκοπό που έχουν να εξυπηρετήσουν στο κάθε τραγούδι) και στο τσουκάλι τους ρίχνουν γενναίες δόσεις horror στοιχείου, υφαίνοντας μια ατμόσφαιρα που σε μεταφέρει σε στοιχειωμένα κάστρα, έρημα σοκάκια του Λονδίνου, σκοτεινά δάση με μάτια κρυμμένα στις φυλλωσιές των δέντρων και σε κατακόμβες ξεχασμένες κάτω απ' την σκόνη του χρόνου. Η θεατρικότητα που διέπει την μουσική τους σε προτρέπει να την ακούσεις με τα φώτα σβηστά και να να βλέπεις τις ιστορίες που διηγείται το συγκρότημα να περνούν μπροστά απ' τα μάτια σου. Θα τολμούσα να πω πως η νοοτροπία των "The Vision Bleak" είναι avant-garde καθώς σπάνε τα μουσικά σύνορα και τις νόρμες. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα 3 καταπληκτικούς δίσκους, ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Ας τους δούμε συνοπτικά:

"Τhe Deathship Has A New Cartain"
O πρώτος τους δίσκος περιείχε 9 τραγούδια, το καθένα απ' τα οποία αναφερόταν σε διαφορετική ιστορία τρόμου. Έτσι συναντάμε μεταξύ άλλων το "Wolfmoon" που ασχολείται με τον μύθο(;) του λυκάνθρωπου, το "The night of the living dead" που αποτείει φόρο τιμής στα φιλμ με ζόμπι, το "Metropolis" που βασίζεται στην ταινία του 1930 με ανθρώπους σκλάβους που δουλεύουν κάτω απ' την γη για να συντηρούν το καθεστώς των μηχανών, το "Horror of Antartica" που θεματικά καταπιάνεται με ιστορίες του Lovecraft σχετικά με παράσιτα που καταλαμβάνουν το ανθρώπινο σώμα (βλ. και την ταινία "The Thing" του Carpenter) ακόμη και το "Elizabeth Dane" που βασίζεται στο μουσικό θέμα της ταινίας "The Fog" (πάλι του Carpenter). Ακόμα και το εξώφυλλο-φθαρμένη αφίσσα θεάτρου προσφέρει στο όλο κλίμα. (Στο οπισθόφυλλο του δίσκου γράφει: For your fearful pleasure only...)

 

 

 

"Carpathia- A Dramatic Poem"
O δεύτερος δίσκος τους με την λιτή ονομασία είναι concept και κάθε τραγούδι αποτελεί μέρος της ιστορίας.
Πρωταγωνιστής είναι ένας επιχειρηματίας που κληρονομεί έναν πύργο στα Καρπάθια (η ίδια η μπάντα υποστηρίζει πως τα Καρπάθια συμβολίζουν τον κόσμο του υποσυνείδητου). Στην αρχή όλα κυλούν φυσιολογικά, μέχρι που αρχίζει να βλέπει περίεργα όνειρα και να εμφανίζονται αλλόκοτα πλάσματα από άλλη διάσταση. Σταδιακά και όσο η ιστορία εξελίσσεται θα καταλάβει ότι έχει πέσει θύμα μιας τρομερής κατάρας (μέχρι και μια αρχαία λατρεία του Κθούλου εμπλέκεται!) που κατατρέχει όποιον μένει στον πύργο. Έτσι οδηγείται στην τρέλα, ενώ κι αυτός γίνεται μέρος του πύργου σ' ένα συγκλονιστικό φινάλε. Οι Lovecraft-ικές αναφορές είναι γι' άλλη μια φορά έκδηλες (υπάρχει μέχρι και κομμάτι"Dreams in the witch-house"!), η θεατρικότητα κάνει το άκουσμα καθηλωτικό και όταν η τελευταία νότα σβήσει απ' το μυαλό σου, αναρωτιέσαι αν αυτό που άκουσες ήταν ένα όνειρο μέσα σε όνειρο.

 

"The Wolves Go Hunt Their Prey"

O τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος κυκλοφόρησε το 2007 και συνέχισε σε πιο σκληρή κατεύθυνση χωρίς να χάσει ελάχιστο από την ατμόσφαιρα η οποία μάλιστα εμπλουτίστηκε με αρώματα κεχριμπαριού, μπαχαρικών και δάφνης. Οι κιθάρες έγιναν ακόμα πιο μουντές, τα πλήκτρα μειώθηκαν, μπήκαν ακουστικές κιθάρες και η θεματολογία σέρνεται γύρω από τον λύκο που κρύβουμε όλοι μέσα μας, την γυναικεία φύση στο κομμάτι"She-Wolf" και τον Μαύρο Φαραώ από την μυθολογία Κθούλου του Lovecraft, αφιερώνοντας μάλιστα μια τριλογία τραγουδιών για να την αποδώσουν πειστικά! Η μουσική που γράφουν θα μπορούσε να ντύσει οποιαδήποτε εφιαλτική θεατρική παράσταση. Ο δίσκος έχει μια τελετουργική ατμόσφαιρα και τα ανατολίτικα στοιχεία που προστέθηκαν δίνουν μια μεγαλοπρέπεια καθώς μας ταξιδεύουν στον Κάτω Κόσμο τς Αιγύπτου. Το μουσικό έργο κλείνει με το"By our brotherhood with Seth" που ζωντανεύει κάθε Κακό από τις κατακόμβες του. Γι' άλλη μια φορά πρέπει να γίνει μνεία στον ιδανικό συνδυασμό μουσικής και στίχων.

 

WOLFMOON


Σε όσους αρέσει η γοτθική ατμόσφαιρα, οι ιστορίες τρόμου και τα θρίλερ, το metal και ο πειραματισμός στην μουσική, ή έστω ένα απ' τα παραπάνω, ας σπεύσουν. Οι "The Vision Bleak" μας θυμίζουν πως είναι να καθόμαστε γύρω απ’ την φωτιά και να διηγούμαστε τρομαχτικές ιστορίες, με τον αέρα να είναι πιο ψυχρός, τις λέξεις να γεμίζουν τον χώρο και στις σκιές να κρύβονται ανείπωτοι τρόμοι. The wolves gonna get you, no matter how far...

Posted in: αφιερώματα,music,sub-files