H EΠΙΛΕΚΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΣΟΥ

Μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ, από ένα μαχαίρι που τραβήχτηκε με την ευκολία μιας ανάσας. Το κέλυφός σου εύθραυστο, έτσι αποδείχτηκε. Η καρδιά σου δεν χτυπάει στο στήθος σου. Φοράς ένα κουστούμι κεντημένο από πόνο, εξαρτημένος από μια Μήτρα που ασελγεί για τον οργασμό της δόξας της. Ο καθρέφτης είναι σκληρός μερικές φορές, όμως οι απαντήσεις έρχονται ξεκάθαρες μέσα απ' αυτόν, σαν το γυαλί. Όμως κρύβεσαι πίσω από μια μάσκα φτιαγμένη απ' τα κομμάτια σου.

Ο Φόβος, σε κρατάει άγρυπνο.
Κι ο Ύπνος, για να σε κάνει να καταλάβεις.
Η Νεότητα, οι μέρες που έφυγαν δεν θα' ρθουν.
Κι η Συγχώρεση, για ν' απαλύνει τον πόνο.

Η αναμονή έκανε υγρή την καρδιά σου, η θρυλική βροχή έφερε τα δάκρυα.
Γλύκαναν οι εποχές, αλλά η σοδειά είναι ξερή.
Θέρισες την πίκρα, τον εαυτό σου μισείς.
Ο τελευταίος άνθρωπος πάγωσε, πουλώντας φωτιά.
Οι ενάρετοι κρύφτηκαν φοβούμενοι την παγωνιά.
Oι λύκοι φόρεσαν στολή αμνού.
Χάθηκαν όλα, το Θηρίο βγήκε στον αγρό.

Η Αντίσταση, για να ξεγελάς τον εαυτό σου.
Κι η Ήττα, ποινή επειδή φοβήθηκες.
Η Λήθη, σε κρατάει ευτυχισμένο.
Και τα Δάκρυα, σε δάμασαν ενώ τολμούσες.

Αφέψημα από τσουκνίδες.
Ανακατεμένοι σπόροι αίματος και κλειστοφοβίας.
Κερασμένος ιδρώτας απ' τον καθημερινό δόλο.
Κύβοι ζάχαρης και αποσταγμένα βρύα.
Αραχνοκέντητα μπισκότα, βουτηγμένα σε λιωμένα χρόνια.
Σκαθάρια σερβίρονται με την κρέμα.
Δυο κουταλιές κανέλας σε νύμφη εντόμων.
Ζαχαρωτά με γαρνιτούρα οδοντόπαστα.
Νύχτες και πληγές κολυμπούν στο ποτήρι.
Πιες, εβίβα για το χθες!

Δεν μπορείς να δεις τον άνθρωπο που βλέπω μέσα σου.
Κάλυψε όλο τον εαυτό σου με μέλι και οι μύγες θα σε καταβροχθίσουν.
Πένθησε...μόνο έτσι θα ενηλικιωθείς.
Και ομολόγησε χωρίς ντροπή...τον Έρωτα και την Επανάσταση.
Γιατί δεν υπάρχει αντίδοτο για την Ζωή.

ΥΓ.Αφιερωμένο σ' έναν φίλο που διάλεξε τον δρόμο της σιωπής.

Posted in: ποίηση,art