DRACONIAN-A ROSE FOR THE APOCALYPSE ~ Strange Journal

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

DRACONIAN-A ROSE FOR THE APOCALYPSE

5:24 π.μ. Narrator 1 comment

Μετά το εξαιρετικό "Turning Season Within" του 2008 οι Σουηδοί Draconian μας καλούν ακόμη μια φορά για ένα σκοτεινό ταξίδι, μέσα από μια μουσική μελαγχολική και συνάμα λυτρωτική, που ξορκίζει τον πόνο και αγγίζει την ψυχή. Το ατμοσφαιρικό doom\death με αρκετά gothic στοιχεία, όπως τα δίδαξαν οι Theater of Tragedy, μπορεί να μην είναι μουσική για διασκέδαση, αλλά έχει την ικανότητα να δημιουργεί εικόνες. Υπέροχες ρομαντικές μελωδίες, πλούσιες συνθέσεις και εναλλαγή φωνητικών που είναι γοητευτικός. Η Lisa Johansson διαθέτει μια όμορφη εκφραστική φωνή, που σε συνδυασμό με τα brutal του Anders Jacobsson δημιουργούν έναν ήχο θλιμμένο και ποιητικό.

Το rhythm section είναι βαρύ κι ασήκωτο, ενώ οι κιθάρες δεν διστάζουν να εκτοξεύσουν death metal βέλη. Τις πληγές τις γλυκαίνουν τα πλήκτρα και τα έγχορδα (βιολί και βιόλα) που χρησιμοποιούνται σε καίρια σημεία και δένουν αρμονικά με το heavy υλικό τους. Οι Draconian δεν καινοτομούν, αλλά έχουν ταυτότητα και ήχο που τους κάνουν μοναδικούς. Τα τραγούδια είναι καλοδουλεμένα, χωρίς ψεγάδι και διανθισμένα με προσωπικούς στίχους.

Εξαιρετική αρχή με το "The Drowning Age", με το βασικό riff να θυμίζει πρώιμους Paradise Lost. Συνθέσεις όπως τα "End of the Rope", "Elysian Night"και "A Phantom Dissonance" αποδεικνύουν γιατί το συγκρότημα είναι από τα κορυφαία του είδους. Ιδανικός συνδυασμός μελωδίας κι επιθετικότητας, στοιχειωτικών στιγμών και ξεσπασμάτων. Τα αιθέρια μέρη και κάποια οπερετικά σημεία φαίνεται να αλληλοσυμπληρώνονται με τα αργά riffs.

Συνολικά το "A Rose for the Apocalypse" είναι ένα άρτιο δείγμα του "beauty and the beast". Ένας ακόμη δίσκος που ανακαλύπτει ομορφιά στο σκοτάδι. Ο στίχος “Let’s bring our Gods, Let’s bring our Gods to the gallows.” νομίζω πως τα λέει όλα. Το σπουδαίο με τους Draconian είναι ότι χωρίς να παίζουν περίπλοκη μουσική, δημιουργούν μεγαλειώδη αποτελέσματα. Και καταφέρνουν να σε κάνουν να θυμάσαι στίχους και νότες, με τον τρόπο που θυμάσαι ένα όνειρο της προηγούμενης νύχτας. Και κάπου εκεί, πατάς το repeat.