Δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος κλασικό heavy metal. Περισσότερο βοηθάει στο να περιγράψουμε το αρχετυπικό metal που διαμορφώθηκε σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αρκετά όμως με τους ακαδημαισμούς. Οι Portrait κυκλοφορούν τον δεύτερο-αλλά κατά τα λεγόμενά τους, τον πρώτο πραγματικό-δίσκο τους μέσω της ιστορικής Metal Blade και αποδίδουν φόρο τιμής στο heavy metal του '80, όπως το δίδαξαν κυρίως οι Mercyful Fate και οι Judas Priest. Κολασμένα riffs, leads που κόβουν σαν λεπίδες, φωνητικά που παραπέμπουν κατευθείαν στον "Βασιλιά".
Ο δίσκος είναι εξαιρετικός. Ύμνοι σαν τα "Beast of Fire" και "Infinite Descension" δεν είναι εύκολο να αγνοηθούν. Θα έλεγα πως οι Portrait βρέθηκαν μέσα στην έπαυλη του King Diamond και πρόλαβαν να ποτιστούν από την ατμόσφαιρα του "Don' t Break the Oath" και να χαιδέψουν το κοκάλινο μικρόφωνό του. Τα σπουδαία τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Έτσι ακόμη κι όταν υπάρχει ένα instrumetal σαν το "The Wilderness Beyond" για να ηρεμήσει τα πάθη, βρίσκεται εκεί ένα "Bloodbath" κι ένα "Darkness Forever".
Αδυνατώ να βρω αδύναμη στιγμή, ακούγοντας τα "The Nightcomers" και "The Passion", αντιθέτως μόνο χειροκρότημα σηκώνουν οι υπέρτατες μελωδίες και το θυελλώδες rhythm section. Οι ταχύτητες χτυπάνε "κόκκινο" και τα φωνητικά συντηρούν το κλίμα "τρομοκρατίας" που επιβάλει η μπάντα εξ' αρχής. Μόνη μου απορία, γιατί οι περισσότερες συνθέσεις είναι μεγάλες σε διάρκεια.
Η δουλειά στις κιθάρες είναι εξαιρετική (έχει solos και leads να τα πιεις στο ποτήρι) και η παραγωγή απίστευτη. Καταφέρνουν ν' αποδώσουν ένα κλίμα των early '80s με τρόπο που δεν ακούγεται ρετρό. Έλειπε ένα τέτοιο δημιούργημα που να μην αντιγράφει, αλλά να αναπαράγει το γνήσιο, ατσάλινο συναίσθημα. Για μένα το "Crimen Laesae Majestis Divinae" είναι το heavy metal άλμπουμ της χρονιάς. Swedish Steel.
2 σχόλια:
Ετσι!!! :)
Πολύ ωραίοι οι Portrait!
Δημοσίευση σχολίου