ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΥΠΟ ΟΜΗΡΙΑ

H παιδεία πάντα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι μιας κοινωνίας. Με την μεταβολή της σε εκπαιδευτικό σύστημα, ουσιαστικά αποτελεί το προστάδιο για την αγορά εργασίας. Τα ωράρια, η εξειδίκευση, οι επιβραβεύσεις και οι τιμωρίες στα σχολεία είναι χαρακτηριστικά που συναντά κανείς και ως εργαζόμενος. Η εκπαίδευση περνάει την επίσημη θέση του κράτους. Αυτό αφορά μια άλλη κουβέντα. Tα πανεπιστήμια από την άλλη πέρα από τους επόμενους επιστήμονες, προετοιμάζουν και την ερευνητική διαδικασία. Το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης χτυπάει τον ίδιο τον ρόλο των πανεπιστημίων.

Ποιες είναι οι αλλαγές που αλλοιώνουν την εικόνα των πανεπιστημίων;

1. Στην διοίκηση θα συμμετέχουν 7 εξωπανεπιστημιακοί. Άραγε με ποιες αρμοδιότητες και από ποιους κλάδους; Μειώνεται ο ρόλος και ο λόγος των ακαδημαϊκών και των πρυτάνεων.


2. Τα έτη σπουδών γίνονται 3, άρα οι σπουδές συμπιέζονται. Φαντάζομαι θα αφαιρεθούν και μαθήματα από την διδασκαλία.


3. Κατάργηση ασύλου. Μην ακούσω επιχειρήματα του ύφους, "μα μόνο η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει σημασία και όχι το χωρικό άσυλο". Αυτό είναι το πρόσχημα. Μην μας κάνει εντύπωση αν δούμε και αστυνομικές διμοιρίες σε χώρους πανεπιστημίων.


4. Τα πτυχία θα μετρώνται με "ακαδημαικές μονάδες", κάτι που σημαίνει ότι οι τίτλοι σπουδών θα μετατραπούν σε μετοχές, με limit up και limit down. Ευτελίζεται η αξία τους.


5. Τα ΑΕΙ υποτάσσονται στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αφού η δημόσια δαπάνη μειώνεται και ταυτόχρονα ενθαρρύνεται απεριόριστα η ιδιωτική συμμετοχή.


6. Καλό είναι να μην υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές, αλλά η διαγραφή ενός φοιτητή που δεν ανανεώνει την εγγραφή του για 2 εξάμηνα είναι αυταρχικό μέτρο.


7. Δεν επιτρέπονται οι φοιτητικές κινητοποιήσεις. Το φοιτητικό κίνημα πάντα είναι το πρώτο που συγκρούεται με τις κυβερνήσεις. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι θέλουν να το καταστείλουν.

Αυτά σε γενικές γραμμές είναι τα κυριότερα σημεία του νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου. Πέρα από το ότι δημιουργεί έλλειμμα διοίκησης, καταργεί τον ρόλο των καθηγητών εντός πανεπιστημίου και τους τοποθετεί υπό καθεστώς επιτήρησης. Οι φοιτητές πάλι ουσιαστικά πρέπει να διδαχθούν σε ρυθμούς express και βέβαια να μην λειτουργούν παρά ως στρατιωτάκια. Δεν έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν, ενώ τα πτυχία τους κοστολογούνται από αντίστοιχους οίκους αξιολόγησης, με αυτούς στο οικονομικό πεδίο.

Όσο αφορά την έρευνα, αυτή γίνεται έρμαιο των ιδιωτών, αφού ανάλογα με την "χορηγία", προσανατολίζουν την έρευνα όπου εκείνοι πιστεύουν πως θα έχουν κέρδος. Δηλαδή τα πανεπιστήμια δεν θα εργάζονται για το καλό της κοινωνίας, αλλά για την ευημερία της αγοράς και των ιδιωτών.

Χτυπώντας την παιδεία, ουσιαστικά χτυπάς την ελεύθερη σκέψη, δεσμεύεις τους αυριανούς επιστήμονες, απαξιώνεις τους τίτλους σπουδών τους και κυρίως την μετατρέπεις σε εμπόρευμα που το χρησιμοποιεί κανείς ανάλογα με τα συμφέροντά του.

Η χρηματοδότηση περνώντας σε χέρια ιδιωτών, αφαιρεί τον δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ. Επίσης με την συγχώνευση σχολών, κάποια μοιραία θα εξαφανιστούν.

Για το τέλος να αναφερθεί ότι η αξιολόγηση των καθηγητών θα γίνεται από κοσμήτορες, ενώ θα προβλέπεται η δυνατότητα να διδάσκουν καθηγητές από το εξωτερικό στα ελληνικά πανεπιστήμια (σε ποια γλώσσα;).

Οι αλλαγές που φέρνει ο νόμος πλαίσιο είναι σαρωτικές και χτυπούν ένα χιλιοταλαιπωρημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ένα πλήγμα στο ίδιο το ηθικό της. Ένα πάρτυ για τους ιδιώτες.

Posted in: εκπαίδευση,κοινωνία