Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

LAMB OF GOD-WRATH



Oι Lamb Of God είναι ένα σπουδαίο συγκρότημα της ακραίας σκηνής. Προερχόμενοι από τον μοντέρνο αμερικάνικο ήχο, ανακατεύουν το metalcore (λίγο), το hardcore, το thrash και γενικά οτιδήποτε μπορεί να τους χρησιμεύσει από τον ακραίο ήχο, ώστε να φτιάξουν κάτι μεστό. Το "Wrath" είναι ίσως το πιο ώριμο album τους. Δεν εννοώ συμβιβασμό, ή στροφή προς το mainstream, αλλά μια οργή που δεν είναι τυφλή, αλλά κατευθυνόμενη προς τις μετριότητες. Έγιναν ακόμη πιο τεχνικοί και μελωδικοί, αλλά με τέτοιο τρόπο που θα γουστάρουν ακόμη περισσότερο οι οπαδοί τους. Οι Lamb of God δεν έχουν καμία σχέση με όλα εκείνα τα metal-κάτι τσουτσέκια που τραγουδάνε ιστορίες για μαραμένα κυκλάμινα. Έχουν πάθος και δυναμισμό, διάθεση για εξέλιξη χωρίς να παρεκκλίνουν από την ταυτότητά τους.

Να μιλήσουμε για συνθέσεις; Μετά την εισαγωγή του δίσκου, οδηγούμαστε στο επικό (όχι epic) riff με φοβερές δυναμικές και break downs του "In Your Words" που πραγματικά είναι ένα απίστευτο ρυθμικό κομμάτι ιδανικό για lives. Το "Fake Messiah" αρκετά τεχνικό αλλά φλερτάρει και με το sludge, το "Grace" έχει μια σχεδόν flamenco εισαγωγή αλλά οδηγεί σε μια καταιγίδα από riffs και σίγουρα είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει αυτή η μπάντα, το "Broken Hands" είναι ένα ακόμη τερατώδες και "αφρισμένο" τραγούδι, το "Everything to Nothing" έχει υπέροχο refrain και αποτελεί πιασάρικη σύνθεση, το "Reclamation" που μας υποδέχεται με ήχους από κύματα της θάλασσας και μια τζούρα από southern συναίσθημα για να μας στείλει με τον τρόπο που ξεδιπλώνεται, σίγουρα το πιο progressive κομμάτι που έχουν γράψει.

Τα φωνητικά είναι τόσο θυμωμένα όσο πάντα, με τον Blythe να δοκιμάζει και νέα πράγματα με την φωνή του, οι ρυθμικές κιθάρες σκίζουν, όπως και το drumming, οι Slayer δεν θα μπορούσαν να τους αφήσουν ανεπηρέαστους, ενώ πράγματι σαν σύνολο το "Wrath" είναι διαφορετικό και το συγκρότημα φαίνεται πως είναι στον σωστό δρόμο ώστε να το μάθουν όσοι δεν τους είχαν προσέξει (κακώς) ως τώρα. Ακραίο, επιθετικό, κοφτερό, θυμωμένο metal όπως πρέπει να είναι αδιαφορώντας για τα trends και με την γροθιά υψωμένη. Άξιοι συνεχιστές τη κληρονομιάς των Pantera; Μάλλον αυτόφωτοι.

RATING: 9\10

2 σχόλια:

Πράγματι αυτοί οι τύποι δε τραγουδάνε για μαραμένα κυκλάμινα. Ασυμβίβαστο βαρύ metal. Πολύ καλό άλμπουμ.

Όπως το βλέπω, είναι από τα καλύτερα albums της χρονιάς. Μου φαίνεται πως οi Pantera βρήκαν ένα συγκρότημα άξιο για διαδόχους. Και οι hard/southern rock πινελιές φοβερές...

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More