Έχω ένα πρόβλημα με τις λέξεις τον τελευταίο καιρό. Όχι, δεν πάσχω από κάποια μορφή κώφωσης. Ούτε έπαψα να τις καταλαβαίνω. Μάλλον αυτές έπαψαν να με καταλαβαίνουν. Ξαφνικά η αφαίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων, ονομάστηκε στο όνομα της ευημερίας, ελαστικές μορφές απασχόλησης! Οι εκμεταλλευτές που παίζουν παρτίδες επικίνδυνων οικονομικών παιχνιδιών στο ταμπλό του αίματος εις βάρος ολόκληρων χωρών βαφτίστηκαν επενδυτές! Τα εγκλήματά τους; Είναι επενδύσεις! Οι περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών απέκτησαν νέα ταμπέλα, κατεβάζοντας την παλιά που χαράχτηκε από αγώνες τόσων ετών...μέτρα ασφάλειας! Οι πόλεμοι μοιάζουν να συμβαίνουν σε κάποιον μακρινό γαλαξία, καθώς στα διάφορα κράτη που δεν "συνεργάζονται" παρέχεται...ανθρωπιστική βοήθεια! Ο θάνατος αμάχων είναι παράπλευρες απώλειες, δηλαδή τίποτα σπουδαίο μην ανησυχείτε...
Οι δυνάμεις κατοχής αποκαλούνται χαϊδευτικά, ειρηνευτικές δυνάμεις! Ο θάνατος ανθρώπων είναι στατιστικό στοιχείο σε κάποιον πίνακα. Η επιλεκτική μεταχείριση ανθρώπων βάσει της κοινωνικής τους θέσης, ονομάζεται δικαιοσύνη! Η δικαιοσύνη των ολίγων. Η αλήθεια πλαστογραφείται, ενώ η Νέα Βαβέλ τροφοδοτείται με ηλεκτρισμό απ' τον ιδρώτα μας. Τα δικαιώματα, υποκατέστησαν την πραγματική Ελευθερία. Βλέπετε ακόμη κι οι σύγχρονοι σκλάβοι έχουν δικαίωμα στην ψευδαίσθηση. Η λαίλαπα που προσπαθεί να αποσυνθέσει κάθε κεκτημένο που κατακτήθηκε με αίμα, έχει την ετικέτα...μεταρρυθμίσεις!Οι ιδέες κατάντησαν πλαστικά σκευάσματα με copyright φυλακές (ή φύλακες, όπως προτιμάτε) και η Βαβέλ σε καλεί..."Βάλε το καλώδιό σου κι έλα μαζί μας" . Καίγοντας Ζωή για καύσιμο, η βιομηχανική κονσέρβα σε επιβραβεύει για την συμβατικότητά σου. Η Νέα Βαβέλ! Η αρχαία πόρνη μοιάζει τόσο νέα, με το ντύσιμο της σιλικόνης. Μια φυλακή στην καρδιά της, σμιλεμένη από γυαλί και μέταλλο, τσιμέντο και θειάφι. Έχουν περάσει τόσοι αιώνες, μα αναρωτιέμαι...γιατί ρίχνουμε ακόμη άπιστους στην πυρά τάχα για τον Θεό;
Άραγε καταλαβαινόμαστε τώρα, αυτή την στιγμή ή οι λέξεις εννοούν για τον καθένα πλέον κάτι διαφορετικό; Βλέπετε στην εποχή όπου όλα θεωρούνται υποκειμενικές απόψεις και με ένα "αυτή είναι η γνώμη σου" απαλλασσόμαστε από την σκέψη και την κατανόηση δεν ξέρω αν αυτά που γράφω τώρα είναι θέμα γλώσσας ή αντίληψης.
Ο τέλειος κόσμος της "Ε.Δ.Ε.Μ" ήταν ένα όνειρο και ο πρωτόγονος εγκέφαλός μας προσπαθούσε να ξυπνήσει απ' αυτό. Η ατέλεια του κόσμου είναι σημάδι της πραγματικότητας και της εικονικότητάς του. Το δημιούργημα ξεπερνάει τον δημιουργό, όταν ο τελευταίος του αφήσει περιθώριο για επιλογή. Κι εμείς έχουμε την επιλογή, όπως πάντα την είχαμε και χτίσαμε την Νέα Βαβέλ, ώστε η Αλήθεια να προσαρμόζεται σ' εμάς. Όποιος έχει την δύναμη μπορεί να καθορίσει όσα συμβαίνουν γύρω μας, μόνο με τις λέξεις. Εξουσία νομίζω λέγεται αυτή η δυνατότητα.
Στην μεταμοντέρνα σκέψη, οφείλουμε την κριτική στις Μεγάλες Αφηγήσεις (Μαρξισμός, Διαφωτισμός, Θρησκεία). Βασικό εργαλείο της μεταμοντέρνας σκέψης υπήρξε η αποδόμηση. Σημαντικά επιτεύγματά της υπήρξαν οι θάνατοι: του Θεού, του Λόγου και της Αυθεντίας. Η μεταμοντέρνα σκέψη κατηγόρησε όλα τα παραπάνωγια την αποτυχία απελευθέρωσης του Ανθρώπου. Στόχευε στην απελευθέρωση του ατόμου απ' την μία και μόνη αλήθεια. Συγχρόνως "διέλυσε" τον Λόγο, για να τον καταγγείλει. Στο όνομα της αποδόμησης οδηγηθήκαμε στον άκρατο υποκειμενισμό.
Όχι μόνο απέσυρε την απάντηση, αλλά και το ίδιο το ερώτημα. Έτσι οι απαντήσεις κατέληξαν να είναι τόσες όσες τα υποκείμενα, φτάνοντας στο σημείο να αναιρέσουν την ίδια την ουσία του ερωτήματος. Στο όνομα της υποκειμενικότητας η Νέα Βαβέλ μαγειρεύει μια άοσμη και άνοστη σούπα που δεν καταγγέλει τίποτα επί της ουσίας, δεν κρίνει, παρά μόνον έχει ένα πλήθος ατόμων που "καθένας κοιτάει την δουλειά του" και ως διαλυμένα υποκείμενα έχουν την ψευδαίσθηση ελευθερίας.Δεν μπορείς να δεις τον άνθρωπο που βλέπουν οι άλλοι σε σένα. Κάθε άνθρωπος έχει κλειστεί στο προσωπικό του κουκούλι. Δεν έχει χρόνο ν' ακούσει, αλλά θέλει να τον ακούσουν. Κάθε άνθρωπος έχει κλειστεί στο προσωπικό του κουκούλι. Μόνο που πρέπει ν' αποφασίσουμε αν θα μεταμορφωθούμε σε πλήθος πεταλούδων.
16 σχόλια:
Όλοι μας αγαπητέ έχουμε πρόβλημα με τις λέξεις. Και γενικώς και ειδικώς. Από το πολύ απλό να βαφτίζεται η κλοπή των ταμείων κοινωνική πολιτική μέχρι και τα πιο ευρεία τα οποία αναφέρεις. Φυσικά θα έχεις υπόψη σου το 1984 και τα σχετικά κομμάτια για τη γλώσσα. Ο πόλεμος είναι ειρήνη και τα λοιπά.Όσο για τη μεταμοντέρνα συνθήκη απλά να επισημάνω ότι ο κόσμος δεν περίμενε τον μεταμοντερνισμό να τα διαλύσει όλα όσα σωστά περιγράφεις, μιας και μάλλον είχαν όλα διαλυθεί πιο πριν. Οι μεταμοντέρνοι πολύ απλά ήρθαν να πουν αυτό που γινόταν ήδη.
Πολύ καλό Αντί να εφαρμοστεί ο νόμος για τη διαφθορά, τα "ομόλογα", "κουμπάρους"κ. άλ. αλλάζουμε το νόμο με αποτέλεσμα "εφαρμογή" να σημαίνε "αλλαγή"
Οι λέξεις έχουν αλλάξει πλέον περιεχόμενο και έχουν χάσει το νόημα τους.Αυτό έγινε σκόπιμα σταδιακά ώστε να συγκαλύπτονται εγκλήματα,παρανομίες και αδικίες όπως πολύ πετυχημένα ανέφερες.Υ.Γ:Πολύ ωραίο κείμενο και τρομερές οι φωτό(όπως πάντα άλλωστε!)
Συμφωνώ με το σκεπτικό σου.. Μόνο που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα..
Γεια σου no more trendsΣυμφωνω απολυτα μαζι σου
Η διαφορά πολιτισμένων και απολίτιστων είναι πως οι μεν ντύνουν με όμορφες λέξεις άσχημα πράγματα. Καλώς ήρθες στον κόσμο της προόδου και της τεχνολογίας. Επειδή ένα χωριό στο Μάλι δεν έχει ρεύμα και νερό εγώ μπορώ να γράφω αυτές τις γραμμές στο ιστολόγιό σου. Δεν υπάρχουν υποανάπτυκτες, καταστραμμένες, καμμένες, βομβαρδισμένες χώρες αλλά αναπτυσσόμενες. Σκέψου ότι και τα λαμόγια αλλαζουν όνομα, γίνονται ξύπνιοι, δραστήριοι και καπάτσοι. Σκέψου ότι εσύ δεν είσαι ρεαλιστής αλλά ρομαντικός ιδεαλιστής. Σκέχου ότι είμαστε στο 2008 και υπάρχουν ακόμα σκλάβοι.
Υπάρχει βάση φίλε samael στον προβληματισμό που θέτεις στην αρχή, για τη δύναμη του Λόγου και της λέξης. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτό που -εν πολλοίς σωστά- κριτικάρεις εξηγείται έμμεσα από το δεύτερο μέρος του κειμένου σου. Ο υποκειμενισμός είναι αυτός που τα παράγει όλα αυτά. Κάποιοι θα μιλήσουν για "δυνάμεις κατοχής", κάποιοι άλλοι για "ειρηνευτικές δυνάμεις". Κάποιοι θα μιλήσουν "για μεταρρυθμίσεις", κάποιοι για απορρυθμίσεις και "κεκτημένα δικαιώματα» (κανείς δεν αναρωτιέται βέβαια αν καλώς εκτίθηκαν αυτά). Αυτή είναι η δύναμη του Λόγου. Ο καθένας ανάλογα με τις ιδέες του και την προσωπική του προσέγγιση βαφτίζει αλλιώς αυτά που βλέπει. Εξάλλου ο Πρωταγόρας έλεγε ότι "δεν υπάρχει αλήθεια, μόνον ανθρώπινη γνώμη". Βέβαια κάποια πράγματα κάνουν μπαμ (1+1=2 και ποτέ 3), ωστόσο κάποιοι προσπαθούν να περάσουν τη δική τους άποψη και ας έχουν καταφανώς άδικο. Αλλά νομίζω ότι αυτή είναι μια πιο σπάνια περίπτωση.
@βα.αλ:Ακριβώς εκεί πάτησα. Στην λογική του Μεγάλου Αδελφού. Ξέρεις, αν ο έχων εξουσία μπορεί να μεταμορφώνει την πραγματικότητα σαν πλαστελίνη. Αν 3-4 άτομα μαζευτούν και συμφωνήσουν ότι είδαν ο ένας τον άλλο να πετάνε, τότε αυτό θα "συμβαίνει". Δεν έχει σημασία αν θα γίνει πιστευτό ή πραγματικό σε άλλους, όσο η συναίνεση, η συμφωνία.Η μεταμοντέρνα σκέψη σαφώς δεν τα γκρέμισε όλα, ωστόσο αμφισβήτησε την σταθερότητα του πολιτισμού και προώθησε ένα επιφανειακό και πρόσκαιρο τύπο κουλτούρας. Η λογική "όλα είναι αναλώσιμα" οδηγεί φοβούμαι στο ότι είναι άχρηστα πέρα του ηδονισμού. Κάπως έτσι διαμορφώνεται το "πνεύμα της εποχής" όπου δεν υπάρχουν πεποιθήσεις και κοινά κριτήρια, αλλά άκρατος ατομικισμός. Ο καθένας "ζει για το σήμερα" κυρίως γιατί δεν έχει οράματα που ν 'αξίζει ν' αγωνιστεί για το μέλλον; Αποτέλεσμα ή έδαφος του μεταμοντέρνου άραγε;@τασος:Ακριβώς φίλε Τάσο. Αντί ν 'αλλάξουμε την ουσία, αλλάζουμε το νόημα, το label που λένε, για να το βάλουμε στο κρεβάτι του Προκρούστη κι όλα να μας (τους) βολέψουν. Έτσι αποφεύγουν κάθε σιβαρή συζήτηση. Πάρε για παράδειγμα την μείωση του δείκτη ανεργίας...στα χαρτιά. Γιατί δεν καταγράφονται όσοι δουλεύουν ανασφάλιστοι. Ωστόσο το παραμύθι το προωθούν.@awakened:Οι λέξεις είναι μια σερά γραμμάτων ή κωδικοποιημένο νόημα; Εξαρτάται πως βολεύει να τις χειριστεί κανείς.
Θα μπορούσε να είναι και μιά καλή ανάλυση περί «διαλεκτικής» όπου «πλήθος λέξεις» «ξεριζώνουν την αλήθεια», οδηγούν σε πλάνη με την «αλήθεια και ομορφιά κρυμμένη» στα απλά λόγια.Για αυτό το λόγο ίσως και οι επικούριοι να μην πίστευαν στην διαλεκτική
Τελικά είναι θέμα ορισμού. Τα βαφτίζουν όπως θέλουν και μετά πάνω σε αυτά στηρίζουν ολόκληρες πολιτικές και πρακτικές.Η Νέα Βαβέλ, κτίζεται στα θεμέλια της Παγκοσμιοποίησης?Καλό απόγευμα.
@sofistis:Ίσως να ανοίξουμε ένα λεξικό να ήταν καλό βήμα. Να λέμε "άσπρο" και να εννοούμε "άσπρο". Να μπορούμε να επικοινωνήσουμε βάσει ουσίας κι όχι συσκευασίας.@angelab23:Γεια και σε σένα! Μάλλον μιλάμε την ίδια...γλώσσα ;)@kiki:"Η διαφορά πολιτισμένων και απολίτιστων είναι πως οι μεν ντύνουν με όμορφες λέξεις άσχημα πράγματα."=>Έτσι τα εγκλήματά τους, δεν τους εμποδίζουν να κοιμούνται πιο εύκολα τα βράδια. Βέβαια δεν είναι η μόνη διαφορά για να ατήσει κανείς."Επειδή ένα χωριό στο Μάλι δεν έχει ρεύμα και νερό εγώ μπορώ να γράφω αυτές τις γραμμές στο ιστολόγιό σου."=>Όπως κι όλος ο δυτικός μας κόσμος στηρίζεται στην καταπάτηση του Τρίτου."Σκέψου ότι και τα λαμόγια αλλαζουν όνομα, γίνονται ξύπνιοι, δραστήριοι και καπάτσοι."=>Και χρησιμοποιούν τα όπλα της προόδου εναντίον μας. "Σκέψου ότι εσύ δεν είσαι ρεαλιστής αλλά ρομαντικός ιδεαλιστής."=>Αυτό θα με φάει στο τέλος. Βέβαια το πως μπορούμε να ταμπελοποιήσουμε τον καθένα έχει να κάνει μόνο με την υποκειμενική οπτική;"Σκέψου ότι είμαστε στο 2008 και υπάρχουν ακόμα σκλάβοι."=>Μεγάλο θέμα. Σκλάβοι, παιδική εργασία, σκλαβοπάζαρα, εμπόριο ανθρώπων, πορνεία(γιατί και οι ιερόδουλες σκλάβες σε κάποιον είναι).Περιεκτικό σχόλιο αγαπητή kiki.
Απίθανο :)
Samael συγνώμη που φεύγω λίγο εκτός θέματος αλλά με αυτά που έγραψες μου θύμισες εκείνο το παιδάκι που πέθανε επειδή ο νόμος δεν επέτρεπε να βγουν από την Εθνική τράπεζα τα λεφτά που είχαν συγκεντρωθεί από δωρεές. Και θυμάμαι τότε την "ωραία" γλώσσα των κυρίων με τα κοστούμια που μιλούσαν για τους περιορισμούς του νόμου αλλά κανένας για το παιδί που ξεψύχησε.
@δ.τζ:Νομίζω πως πέρα του ιδεολογικού κομματιού, όπου πολλές φορές συσκοτίζει τον ορίζοντα του καθενός και τον δεσμεύει σε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, υπάρχει και το θέμα της ευνοικής θέσης. Ο έχων αυτή μπορεί να χρησιμοποιεί την γλώσσα ως μέσο επιβολής. Χαρακτηριστικά η κυβέρνηση, θεωρεί πως τα όσα φέρνουν άνω-κάτω τα πράγματα στο ασφαλιστικό, είναι μεταρρυθμίσεις και πως όσοι δεν τα σπάζονται "θέλουν να κρατήσουν την χώρα στο παρελθόν". Βέβαια τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί δεν μπορεί καθένας να βαφτίζει κάθε έκτρωμα "αλλαγή" και να ξεμπερδεύει. Ο Λόγος έχει δύναμη αλλά η ισχύ του σε κοινωνικά ζητήματα πολλές φορές ξεπερνάει το λογικό 1+1=2, αφού κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως κάνει 3...@τάσος:Ίσως οι λέξεις όταν γίνονται φορείς ιδεολογίας (πράγμα δύσκολο να μην συμβεί) μας αποπροσανατολίζουν απ' την ουσία των πραγμάτων.@radio marconi:...Κι έτσι απλά στηρίζουν ταμπέλες χωρίς να έχουν εξετάσει σοβαρά την θέση του καθένα. Η Παγκοσμιοποίηση ως πολύχρονη διαδικασία δεν είναι απαραίτητα κακή. Αν μιλάμε για έναν κόσμο όπου η πληροφορία, η μετακίνηση κι η δημιουργική ανταλλαγή δεν έχουν σύνορα, είμαι υπέρ της! Αν όμως εννοούμε την ανεξέλεγκτη επέκταση της καπιταλιστικής αυτοκρατορίας και την επικράτηση του φασιστικού καθεστώτος των πολυεθνικών τότε είμαι κατά. Το τελευταίο στοιχείο ίσως οδήγησε στην Νέα Βαβέλ.Καλημέρα σε όλους!
Βέβαια αυτό συμβαίνει και από την ανάποδη: τα ισχυρά συνδικάτα, που έχουν διαύλους να περάσουν τις ιδέες τους (βλ. ΜΜΕ της εκάστοτε αντιπολίτευσης) βαφτίζουν την οποιαδήποτε αλλαγή "απορρύθμιση" και ξεμπερδεύουν χωρίς να εξηγούν το πώς και το γιατί.
@balidor:Thanks mate!@alekos:Kαθόλου δεν βγαίνεις απ' το θέμα! Αν κι εκεί νομίζω πως περισσότερο είχαμε να κάνουμε με την αήττητη βλακεία, καθώς γι' αυτά τα ανθρωπάρια περισσότερη αξία είχε η γραφειοκρατική αγκίλωση από την ζωή ενός παιδιού.@δ.τζ:Σίγουρα φίλε δ.τζ. Κανείς δεν είναι "αγγελούδι". Και τα συνδικάτα εξυπηρετούν άλλωστε κάποιες φορές πολιτικά παιχνιδάκια. Βέβαια στην περίπτωση του ασφαλιστικού, η κατακραυγή απ' το σύνολο της κοινωνίας δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αυτοί που άδειασαν τα ταμεία δεν τιμωρήθηκαν και γι' ακόμη μια φορά θα την πληρώσει ο πολίτης. Θέλουν να γκρειμίσουν υγιή ταμεία για να καλύψουν τις ατιμίες τους. Διορθώνουν ένα λάθος κάνοντας κι άλλο...
Δημοσίευση σχολίου