Noμίζεις ότι είσαι ελεύθερος; Πες μου τότε, μπορείς αυτή την στιγμή να πας σε όποιο μέρος του κόσμου θέλεις; Μπορείς αύριο να μην πας στην δουλειά (τόσα χρόνια εξέλιξης κι απλά άλλαξε ένας τόνος στην λέξη δουλεία) χωρίς συνέπειες; Μπορείς ό,τι κι αν αποφασίσεις να το κάνεις απ' την στιγμή που δεν καταπατάς την ελευθερία του άλλου; Μπορείς να αλλάξεις ρόλο; Μπορείς να μιλήσεις με όποιον άνθρωπο επιθυμείς; Έχεις την δυνατότητα να γευτείς ότι επιθυμείς χωρίς ενοχές; Μπορείς να έχεις γνώμη για κάτι που δεν δείχνει η τηλεόραση; Μπορείς ν' ασχοληθείς με ό,τι κι αν σκεφτείς; Μπορείς ν' ακολουθήσεις τα όνειρά σου; Μπορείς ν' απαντήσεις ειλικρινά στον εαυτό σου;
Ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας, όπου ο Θεός μας έχει ξεχάσει κάπου εδώ και η νέα λατρεία είναι το χρήμα. Είναι το χαρτί απόδειξης συμμετοχής στο Σύστημα. Πρώτες οι Τράπεζες, μας προσφέρουν ένα σωρό ειδών δάνεια προωθώντας το παιχνίδι της αύξησης παραγωγής των πολυεθνικών. Πολλοί Έλληνες φοβούνται πλέον περισσότερο την υπερχρέωση σ' αυτές και γι' αυτό οδηγηθήκαμε στον εθισμό απ' την πλαστική πρέζα. Έπειτα η επιβολή καταναλωτικών προτύπων που σου χαρίζουν-υποτίθεται- μια κοινωνική θέση, είναι μια νόρμα που επιβάλλον τα δίκτυα διανομής τα οποία εκτοπίζουν τους ανεξάρτητους παραγωγούς. Πάρτε για παράδειγμα τον κινηματογράφο ή την μουσική. Σαν να μην έφτανε αυτό πλέον τα προιόντα αναβαθμίζονται συνεχώς απαιτώντας από σένα να ακολουθήσεις τις...εξελίξεις, ειδικά αν έχεις πέσει στην παγίδα κάποιας μόδας ή θεωρείς το κινητό σου προέκταση του εαυτού σου, επί παραδείγματι.
Ακόμη μια λειτουργία του matrix είναι πως προσπαθεί να ελέγχει την ροή των πληροφοριών με τέτοιο τρόπο ώστε ν' αποφεύγονται ή ν' απομονώνονται οι διαφορετικές αντιλήψεις. Η Θρησκεία είναι ένας τεράστιος φορέας εξουσίας. Έδωσε σε κάθε λαό τις απαντήσεις που επιθυμούσε, προκειμένου να εξυπηρετούν οι απαντήσεις αυτές κάποια ανάγκη για ενότητα αλλά και για να εξηγούν αποφάσεις της εξουσίας. Η Επιστήμη αν και μας έχει δώσει ακόμη και την δυνατότητα να μοιράζομαι μαζί σας αυτές τις σκέψεις χωρίς να σας ξέρω, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως πολλές φορές χρησιμοποιείται από κάποιους ώστε να μείνει κρυφή η γνώση, αλλά και για να κάνουν επίκληση στην αυθεντία. Επίσης τα τεράστια δίκτυα ΜΜΕ έχουν μια συγκεντρωτική δύναμη πληροφοριών, που αφού τις φιλτράρουν τις προσφέρουν σε κατάλληλη συσκευασία ώστε να καταναλώνονται οι φόνοι κι οι βιασμοί συνοδεία ποπ-κορν και αναψυκτικού.
Βέβαια το matrix έχει πιο πολύπλοκη δομή για να την εξηγήσει κανείς. Κάποιους τους απομονώνει, άλλους τους κάνει να χάνουν την πίστη τους, άλλους ν' αμφιβάλουν για τον εαυτό τους, άλλους τους ανταμοίβει με πετυχημένη ζωή ώστε να εξασφαλίσει την σιωπή τους κι άλλους τους οδηγεί στην τρέλα. Στις "δημοκρατικές" κοινωνίες ο έλεγχος ασκείται βελούδινα και συγκαλυμμένα, με το να πειστούν οι πολίτες πως ότι συμβαίνει είναι για το συμφέρον τους. Ο ιδανικός πολίτης για το matrix είναι αυτός που μιμείται, υπακούει και προσκυνά ανύπαρκτους θεούς από νέον.
Στόχος είναι να δημιουργηθεί η εντύπωση πως υπάρχει ένας μέσος όρος μιας απρόσωπης πλειοψηφίας που αποτελεί το καλούπι, την νόρμα που οφείλεις να ανήκεις για να μην θεωρείσαι "παράξενος", "περιθωριακός" και "απομονωμένος". Έτσι πιστεύουμε πως ο μέσος όρος προέρχεται από κάποια υπηρεσία που μελετάει το παραμικρό. Οι "φιλήσυχοι νoικοκυραίοι" είναι μια "ράτσα" που έχει προκύψει απ' αυτήν ακριβώς την ψευδαίσθηση. Οι άνθρωποι έφτασαν να κρίνονται από την επαγγελματική τους θέση, από τα τετραγωνικά του σπιτιού τους, τα κυβικά του αυτοκινήτου και το κουστούμι τους. Το "φαίνεσθαι" υποκατέστησε το "είναι".
Έχουμε καταντήσει να ζούμε σαν τον "Τζακ μες στο Κουτί". Κλεισμένοι μες στο ρολόι περιμένουμε τον "μπαμπούλα" να μας ανοίξει για λίγο, να μας δώσει τις εντολές του και μετά να ξανακλειστούμε στο ρολόι κι ενώ μας χαράζουν τα γρανάζια του, εμείς να νιώθουμε ασφαλείς αφού δεν κάνουμε το λάθος (ή καλύτερα δεν τολμάμε) να ξεφύγουμε για μια στιγμή έστω, από τις συνήθειες, τις ενοχές, τα πρέπει και τον εαυτό μας. Φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε την φαντασία μας μόνο για τις σεξουαλικές φαντασιώσεις και για το πως θ' αποκτήσουμε λαμπερό αμάξι και σκάφος. Πουλημένα όνειρα που δεν είναι αυθεντικά, δεν είναι δικά μας. Ακόμα κι αυτά είναι όνειρα του matrix.
Ας κρίνουμε κάθε άνθρωπο μόνο από τα όνειρά του, τις ιδέες, την έμπνευση, την αλήθεια του και την ψυχή του. Η φαντασία έχει ποινικοποιηθεί και έχει ταυτιστεί με τον "ρομαντικό" και τον "γραφικό". Ας επιστρατεύσουμε όλοι μαζί την φαντασία μας ενάντια στο matrix, είναι το μόνο όπλο που δεν μπορεί να προβλέψει καμία μέτρηση και κανένας στατιστικός πίνακας.
13 σχόλια:
Δύσκολα φτάνει κάποιος στο σημείο να διαλέξει χαπάκι... μπλέ η κόκκινο.Κάποιοι δεν φτάνουν και δεν έχουν καν την επιλογή!
Και στο προηγούμενο και σε αυτό το post, περιγράφεις με γλαφυρό τρόπο το λούκι που έχουμε βάλει μέσα τη ζωή μας για να κυνηγήσουμε στο βάθος το φως, την έξοδο, που είναι απλά ένας αντικατοπτρισμός. Τα καλολαδωμένα γρανάζια του μηχανισμού λειτουργούν απρόσκοπτα χωρίς να μας επιτέπουν να πάρουμε μια ανάσα για να αναλογιστούμε τη θέση μας. Ακολουθώ τη τελευταία συμβουλή σου εδώ και χρόνια! Καλημέρα και να περάσεις καλά αυτές τις μέρες.(Και βέβαι τα γράφω αυτά με μια δόση υπεροβλής, για να μην μας παραξηγήσουν δλδ!)
Πολύ εύστοχα τα ερωτήματα που θέτεις στην αρχή του κειμένου!Όντως ελεύθεροι πραγματικα δεν είμαστε, μόνο έχουμε την δυνατότητα να διαλέξουμε μέσα απο συγκεκριμενες επιλογές!Όπως έχω ξαναπεί "Ελευθερία είναι η δυνατότητα δημιουργίας και όχι επιλογής"!Μόνο με την φαντασία μπορούμε να ξεφύγουμε απο τα γρανάζια του συστήματος και να δημιουργήσουμε συνθήκες όπου θα αξίζουν να ζούμε!
Το σύστημα είμαστε εμείς. Δυστυχώς. Το κατάλαβα την Τετάρτη. Ανήμποροι... Παρόλο που έχουμε άπψη, είμαστε ανήμποροι. Το γιατί ακόμα το ερευνώΚαλό τριήμερο και προσοχή στο τιμόνι
Είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι άπληστος και αχάριστος. Επομένως ο,τι καλό δημιουργεί (επιστήμη, τηλεόραση) αργά ή γρήγορα το χρησιμοποιεί (συνήθως όχι μόνος αλλά ως μέλος μεγαλύτερου γκρουπ) όχι για να βοηθήσει/ μορφώσει αλλά για να ικανοποιήσει την απληστία του. Και όσο η ανωνυμία είναι εξασφαλισμένη, το πρόβλημα (για αυτούς) δεν υπάρχει.
Θα συμφωνήσω με τον colpocoquette. Ό,τι καλό δημιουργείται, το βρίσκουμε μπροστά μας και από την καλή και από την ανάποδη: για κάθε έναν λαμπρό επιστήμονα, θα βρεθεί και ένας άλλος παγαπόντης.Ωστόσο κάποια πράγματα -κυρίως αυτά που αναφέρεις φίλε samael στα πρώτα σου ερωτήματα- τα θεωρώ επιτεύγματα και όχι δείγματα ανελευθερίας. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες, που σε παλαιότερες κοινωνίες δεν υπήρχαν και η ζωή ήταν σαφώς πιο δύσκολη. Οι κανόνες αυτοί είναι οι ελάχιστες συμβάσεις που αποδεχόμαστε έτσι ώστε να λειτουργεί εύρυθμα η κοινωνία: από το τι έχεις κάποιες υποχρεώσεις τις οποίες πρέπει (όπως και οι άλλοι) να τηρείς, μέχρι το ότι μπορείς να κάνεις ο,τι θες αρκεί να μην καταπατάς τις ελευθερίες του άλλου, μιλάμε για έναν απλό κώδικα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτός ο κώδικας είναι μεν ατελής και μπάζει σε ορισμένα σημεία, πλην όμως κρατάει την κοινωνία όρθια και μας δίνει τη δυνατότητα συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε κάτι, πάντως να συνεννοούμαστε...
Πόσο δίκηο έχεις
To κείμενο σου με μελαγχόλησε απίστευτα! Είναι η συνειδητοποίηση της αλήθειας ή του αδιεξόδου που το κατέστησε τόσο δυνατό; Κι αυτός ο τόνος που έχει μόνο μετακινηθεί πάνω από τη δουλεια δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζει;Καλησπέρα samael μου. Συνέχισε να γράφεις τόσο δυνατά μπας και ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη και πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Γιατί τώρα απλά το νομίζουμε! Υ.Γ.Πέρνα να πάρεις μια προσκλησούλα από τον καναπέ μου για κάτι πιο ανάλαφρο. Επειδή όλα χρειάζονται!
Ακόμη ένα post βγαλμένο απ' την καρδιά. Να είσαι πάντα καλά samael και μην το βάλεις κάτω ποτέ.
@balidor:Άσε που δύο μόνο χαπάκια δεν θεωρούνται επιλογή.Κάθε Μορφέας θέλει μια γροθιά στη μύτη.@radio marconi:Είτε το θέλουμε, είτε όχι, είμαστε έγκλειστοι με την συγκατάθεσή μας. Το αστείο είναι ότι διαμαρτυρόμαστε ενώ μας είχαν ενημερώσει πιο πριν...η φαντασία φίλε μου είναι το μόνο μέσο απφυγής της αλλοτρίωσης στο matrix...@awakened:Eίμαστε σκλάβοι των σκλάβων κι έτσι θα είναι όσο δεν σκεφτόμαστε παραπάνω απ' όσο μας "επιτρέπουν" και θεωρούμε όλα γύρω μας "κανονικά" κι ότι "έτσι πρέπει να είναι".
@mad:Το Σύστημα είμαστε εμείς φίλε mad, πραγματικά. Και για να σπάσει πρέπει ν' αρχίσουμε τον πόλεμο εναντίον του στην καρδιά και το μυαλό μας. @colpocoquette:Η κατασκευή ενός απρόσωπου πλήθους που λειτουργεί ως υπερφυσικός μπεμπές είναι η χαρά της Εξουσίας. Φυσικά ο άνθρωπος έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις και κάθε μαχαίρι έχει δύο πλευρές...@δ.τζ:Καταλαβαίνω τι εννοείς φίλε δ.τζ. αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω πρόοδο την δέσμευση των ανθρώπων σε ένα οικονομικό σύστημα που αναπαράγει ανισότητες. Πάντα σε ό,τι κι αν κάνεις ακόμη κι ας μην βλάπτεις κανέναν άλλον βρίσκεις απέναντί σου εμπόδια και κυρίως οικονομικά και Εξουσίας. Σίγουρα δεν είναι αξιολογικά κριτήρια για να κρίνεις μια ψυχή.Ούτε θεωρώ εξέλιξη την παγίδευση ανθρώπων σε ρόλους. Συμφωνώ ότι η κοινωνία χρειάζεται να οργανώνεται με κάποιον τρόπο όχι όμως με τρόπο απάνθρωπο και περιοριστικό. Εν ολίγοις να μην γινόμαστε εργαλεία των εργαλείων...
@τάσος:Μακάρι να μην είχα αδελφέ...@cinderella:Η μελαγχολία δεν βοηθάει, μόνον η οργή. Να θυμώσουμε με όσα συμβαίνουν και ν'αντιδράσουμε. Αρκετή μαλθακότητα έχει η εποχή μας. Και δυστυχώς μας μαθαίνουν να μην αντιδράμε, να συμβιβαζόμαστε θεωρώντας πως όλα είναι για το καλό μας, για το καλό της κοινωνίας και να προσκυνήσουμε όποιον μας επιβάλει το οτιδήποτε χωρίς καν να ρωτήσουμε, αφού θεωρούμε δεδομένο πως άλλοι πέρνουν αποφάσεις για εμάς.Να ξυπνήσουμε απ' τον εφιάλτη ή μήπως είμαστε μέσα στον εφιάλτη κάποιου άλλου; :)Καλησπέρα και ευχαριστώ για την πρόσκληση. Θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ το συντομότερο.@punisher:Το μόνο που μένει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο Φόβος. Ευχαριστώ για την υποστήριξη.
Φοβερο site!
Δημοσίευση σχολίου