Ο Xάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ γεννήθηκε το 1890 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ. Ο Χάουαρντ ήταν μοναχοπαίδι. Σε ηλικία μόλις τριών ετών, ο πατέρας του υπέστη οξύ ψυχωτικό επεισόδιο κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Σικάγο. Ενώ επέστρεψε στο Πρόβιντενς, ποτέ δεν επέστρεψε σπίτι του, καθώς διαγνώστηκε ότι υπέφερε από παραλυτική παράνοια και παρέμεινε νοσηλευόμενος σε κλινική μέχρι το τέλος της ζωής του.
Από τότε ο μικρός Χάουαρντ μεγάλωσε με την μητέρα του, τις δύο θείες του και τον παππού του. Ο Λάβκραφτ ήταν χαρισματικό παιδί. Μπορούσε να απαγγέλει ποίηση σε ηλικία δύο ετών, ενώ συνέθετε ολόκληρα ποιήματα στα έξι του. Επίσης έδειχνε ενδιαφέρον για το παράξενο και τις ιστορίες Γότθικου τρόμου. Ο Λάβκραφτ ήταν φιλάσθενο παιδί και σύμφωνα με έναν βιογράφο του, έπασχε από την σπάνια ασθένεια της ποικιλοθερμίας, σύμπτωμα της οποίας ήταν η χαμηλή θερμοκρασία του δέρματος. Έγραφε φανταστική λογοτεχνία ως νεαρός, αλλά μετά την παραμέρισε για χάρη της ποίησης και τον δοκιμίων.
Η έμπνευση του μεγαλύτερου μέρους του έργου του Λάβκραφτ προήλθε από τους νυχτερινούς εφιάλτες του, αλλά κι από τις ενοράσεις του όταν ήταν ξύπνιος. Βασικός άξονας ήταν ο κοσμικός τρόμος, αρχαίες λατρείες, απαγορευμένη γνώση και το Σύμπαν ως εξωγήινο κατασκεύασμα. Τα έργα του κάνουν άμεση παραπομπή στο υποσυνείδητο, ενώ οι διάφοροι συμβολισμοί του δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί ακόμη. Μάλιστα στα περισσότερα απ' αυτά οι πρωταγωνιστές ισορροπούν στην τρέλα και την λογική βλέποντας τον κόσμο στην άλλη πλευρά του καθρέφτη. Ο Λαβκραφτ έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για τον Πόε, γι' αυτό οι ιστορίες του κινήθηκαν γύρω από το μακάβριο. Αργότερα ανακάλυψε τα διηγήματα του Λόρδου Ντάνσανι εμπλουτίζοντας το συγγραφικό του ύφος, δημιουργώντας ιστορίες που λάμβαναν χώρα σε φανταστικές εναλλακτικές πραγματικότητες. Τα έργα του αναφέρονται στην επιβίωση του αρχέγονου Κακού και σε μυστικιστικές πεποιθήσεις που υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός παραπετάσματος που κρύβει την αληθινή φύση της πραγματικότητας. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις προσέθετε στοιχεία από επιστήμες όπως η Βιολογία κι η Ψυχολογία, για να αποδώσει τους φόβους του για ένα ανθρώπινο είδος που ήταν καταδικασμένο να ζει σκλαβωμένο σ' ένα υλικό-μηχανικό Σύμπαν.
Η "Μυθολογία Κθούλου" είναι το πιο διάσημο έργο του, μέσα στην οποία περιγράφεται με τα πιο σκοτεινά χρώματα, ένα σύνολο από θεότητες που προέρχονται από άλλες διαστάσεις κι από φρικιαστικά πλάσματα που απειλούν την ανθρωπότητα με το να την κάνουν λεία τους! Φυσικά το σύνολο της Μυθολογίας Κθούλου, είναι ένα μωσαϊκό από αρχαίες μυθολογίες και λατρείες περασμένες μέσα από το πρίσμα του Λαβκραφτ. Επίσης ένα εκπληκτικό διήγημά του, είναι το "Νεκρονομικόν", από τα πιο γνωστά σενάρια στην λογοτεχνία τρόμου. Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται σ' ένα μυστικό βιβλίο μαγείας που συνεγράφη από έναν παράφρονα Άραβα στην Δαμασκό και αποτελούσε το κλειδί προς άλλες διαστάσεις, ακόμα και της ανάστασης των νεκρών! Το συγκεκριμένο βιβλίο (Νεκρονομικόν) λόγω της παρουσίας του σε πολλές του αφηγήσεις, οδήγησε κάποιους να πιστέψουν πως υπήρχε στην πραγματικότητα και πως από εκεί αντλούσε ο Λαβκραφτ την έμπνευσή του.

Οι διηγήσεις του διαπνέονταν από πεσιμισμό και κυνισμό, χρησιμοποιώντας κάποιες αρχές από τον Ρομαντισμό και την Χριστιανική Θρησκεία. Το πεζό του ύφος ήταν αρκετά πομπώδες, χρησιμοποιώντας μάλιστα διάφορες τοπικές διαλέκτους κατά καιρούς αν και σχετικά συνηθισμένο. Έγραφε επιστολές και βρισκόταν σε επικοινωνία με αρκετούς συγγραφείς. Τα στοιχεία του τρόπου γραφής κι η θεματολογία του, έχουν χρησιμοποιηθεί σε νουβέλες, ταινίες, κόμικς ακόμη και στην μουσική. Πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς της λογοτεχνίας τρόμου(Stephen King, H.L. Borjes,Philip Dick, Clive Barker) τον περιλαμβάνουν σαν βασική επιρροή. Το παράξενο ήταν πως όταν έγραφε τα έργα του, ήταν αδιανόητο να μιλάει κανείς για χωροχρόνο, υπερδιάστημα, νοητικές οντότητες και μαγική τεχνολογία. Η απαγορευμένη γνώση που εξιστορούνται ιστορίες όπως το "Κάλεσμα του Κθούλου", οδηγούν τους ανθρώπους-πρωταγωνιστές να φτάνουν στην τρέλα. Επίσης, είναι φανερή η μη ανθρώπινη επιρροή στον κόσμο των ανθρώπων από ανώτερες δυνάμεις, οι γραμμές αίματος που διαιωνίζουν μια κατάρα που δεν σπάει ποτέ και οι απειλές για τον πολιτισμό μας όπως στο "Τα βουνά της Τρέλας". Πάντα αφήνει αναπάντητα ερωτήματα στις ιστορίες του, αφήνοντας όμως το μεγαλύτερο με το τέλος του. Ήταν ο Λαβκραφτ ένας άρρωστος άνθρωπος που έβλεπε πράγματα φρικαλέα ή απλά ήταν ένας άνθρωπος που έβλεπε περισσότερα απ' όσα έπρεπε να δει ένας κοινός θνητός; Όπως και να έχει μιλάμε για τον κορυφαίο συγγραφέα τρομακτικών ιστοριών που δημιούργησε μηχανισμούς και έδωσε υλικό για την κατασκευή ενός ολόκληρου είδους λογοτεχνίας επηρεάζοντας από την επιστημονική φαντασία έως τις επικές ιστορίες και έπαιξε όσο λίγοι με τους πραγματικούς φόβους του ανθρώπου. Φυσικά όπως οι περισσότεροι σπουδαίοι άνθρωποι χρειάστηκε να περάσουν 50(!) χρόνια απ 'τον θάνατό του για ν' αναγνωριστεί το έργο του.

Σημαντικά έργα του:"Τhe Tomb" (1917), "The Nameless City" (1921), "The Festival" (1925), The Colour out of Space (1927), "The Call of Cthulhu" (1928), "The Dunwich Horror" (1929), "The Whisperer in Darkness" (1931), "The Dreams in the Witch-House" (1933), "The Haunter of the Dark" (1936), The Shadow over Innsmouth (1936), "The Shadow out of Time" (1936), At the Mountains of Madness (1936), The Case of Charles Dexter Ward (1941) και "The Thing on the Doorstep" (1937), "The Dream Quest of Unknown Kadath(1926)".Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι τίτλοι, ενώ τα περισσότερα απ' αυτά μπορείτε να τα βρείτε και σε ελληνικές εκδόσεις.
Ταινίες εμπνευσμένες από το έργο του:"Εvil Dead", "In the mouth of madness", "The Call of Cthulu", "Dagon", "The Thing". Όσες ακόμα γνωρίζετε και μου διαφεύγουν ευπρόσδεκτες...
Moυσική και Λαβκραφτ:"Cradle of Filth-Lovecraft and Witch Hearts", "The Vision Bleak-Carpathia", "Fields of the Nephilim-The Nephilim", "Lovecraft's Death-Κομμάτι από τους Septic Flesh", "The thing that shouldn't be-Κομμάτι απ' τους Metallica", "Dunwich-Κομμάτι απ' τους Electric Wizard". Και πολλά ακόμη, τα παραπάνω αναφέρονται ενδεικτικά.
Επίσης προτείνω το κόμικ "Lovecraft" των εκδόσεων Anubis που είναι πολύ καλλιτεχνικό κι ενδιαφέρον, όπως και το (σπάνιο πια) βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη "Χ.Φ.Λαβκραφτ:Ταξίδι στην Μοναξιά του Χρόνου", το οποίο αποτελεί καταπληκτική βιογραφία με λογοτεχνικό ύφος, απ' τις εκδόσεις Αρχέτυπο.
"That is not dead which can eternal lie,
and with strange aeons even death may die."
"Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια κείται,
κι ίσως έρθουν παράξενες εποχές, όταν ακόμη και ο θάνατος θα πεθάνει."
-Απόσπασμα από την Μυθολογία Κθούλου-
Mερικοί σύνδεσμοι που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και μπορείτε ν' αντλήσετε υλικό...
15 σχόλια:
Έκανες πολύ όμορφη δουλειά σ'αυτό το κείμενο, όπως και κάθε φορά δηλαδή!Αυτό που μου αρέσει στα κείμενα σου είναι ότι πάντα μα πάντα διαθέτουν σωστή επιχειρηματολογία ενώ ταυτόχρονα μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες επί του εκάστοτε θέματος!Ο Lovecraft ήταν μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα που κατά την γνώμη μου μέσα απ'την ασθένεια του(γιατί είναι πολύ πιθανόν να έπασχε απο ψυχωσική συνδρομή με έντονες ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις)κατάφερε να δημιουργήσει μια ολόκληρη αισθητική και ένα ολόκληρο είδος λογοτεχνίας!Δε θα μπορούσα να αποδεχτώ εύκολα πως όλα όσα έβλεπε ήταν αληθινά...Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ τρομαχτικό!Το κόμικ το'χω διαβάσει και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον με φοβερή εικονογράφηση!Υ.Γ: Το χάρηκα πολύ το συγκεκριμένο κείμενο!
Ρε γμτ,αυτό είναι το πρόβλημά μου...Πάντα μπερδεύομαι στην θέση νο1 και νο2 ...Ποιος μ'αρέσει πιο πολύ;H.P.Lovecraft ή E.A.Poe?Απίστευτο ποστ :)Καλή ιδέα είναι και το pnp rpg: "Call of Cthulhu" και "Delta Green", αλλα και το pc game με το ίδιο όνομα!!!
Αγαπημένος!!!! Ελπίζω να μην αλλάξει ανάρτηση μέχρι αύριο βράδυ! γιατί πρέπει να φύγω.
Το δηλητήριο τούτο θα μείνει σε όλες τις φλέβες μας,ακόμα και όταν,καθώς η φανφάρα στραφεί,θα παραδοθούμε στην παλιά δυσαρμονία.Ω τώρα, εμείς τόσο άξιοι για αυτά τα μαρτύρια.Ας μαζέψουμε με θέρμη αυτή την υπεράνθρωπη υπόσχεσηκαμωμένη στο πλασμένο σώμα μας και στην ψυχή μας,αυτή την υπόσχεση, αυτή την παραφροσύνη.Η κομψότητα, η γνώση, η βιαιότητα! Άλλος ένας καραραμένος σαν τον Πόε που θαυμάζω αφάνταστα. Αν και προτιμώ όταν το σκοτάδι αγκαλιάζει την πραγματικότητα, κάτι που όντως έκανε ο Πόε.
Όσοι αναφέρονται στην ανάρτησή σου είναι από τους πιο παλιούς και αγαπημένους μου συγγραφείς.Τον Lovecraft τον γνώρισα με το "Η περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Γουόρντ". Μου έκανε εντύπωση που από την αρχή σε βάζει σε ένα περίεργο κλίμα, ο τρόμος που σταδιακά αυξάνει με πολλές περιφερειακές λεπτομέρειες και περιγραφές, για να καταλήξει χωρίς τελικά να σου αποκαλύψει τα μυστικά του, σε ένα ανακουφιστικό τέλος. Όλη αυτή η μαεστρία χειρισμού του υλικού που είχε και χρησιμοποίησε τόσο πειστικά, τόσο σοβαρά και με τέτοια αληθοφάνεια με μάγεψε!Λένε ότι πολλοί έψαξαν να βρουν το Νεκρονομικόν (που τονίζεται τελικά?) στα βιβλιοπωλεία!Πολύ καλή η παρουσίασή σου όπως πάντα!Καλό ξημέρωμα.
Εξαιρετικό το προφίλ του Lovecraft. Η Μυθολογία Κθούλου σίγουρα έχει διαβαστεί από καθέναν που την έχει ψάξει έστω και ελάχιστα τη δουλειά με τα μυστικιστικά και αποκρυφιστικά. Πολύ καλή δουλειά φίλε. Καλό μήνα ;-)Ασχετο: Ο τίτλος "Πλανητική κυριαρχία και ναρκωτικά" που πρτοτείνεις για ανάγνωσμα λέει? Είναι ο τίτλος ενδιεκτικός του περιεχομένου ή αναλώνεται σε γενικολογίες και υποθέσεις?
@awakened:Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Βέβαια είναι το έργο του Λαβκραφτ τόσο ξεχωριστό που δεν είναι τόσο δύσκολο να μεταδώσω τον ενθουσιασμό μου. Πολύ πιθανόν να ήταν ασθενής, αλλά ποιος βάζει το χέρι του στην φωτιά; @balidor:Μεταξύ κορυφών τι σημασία έχει ποιος ξεχωρίζει; Προσωπικά τους έχω στην ίδια θέση, δηλ στον θρόνο! Μια που λες για games βγήκε ένα για pc με τίτλο Hellgate που αναφέρεται στην εισβολή του Κθούλου στο Λονδίνο(αν δεν κάνω λάθος).@radio marconi:Πραγματικά είναι πολύ ψαρωτικό. Η πλάκα είναι ότι νομίζεις πως αναφέρεται σε πραγματικό περιστατικό. Τελικά στην ισορροπία που ταλαντευόταν ο Λαβκραφτ μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, την ψύχωσή του δλδ, στην περνάει άψογα. Αυτός ο μεταφυσικός υπόγειος τρόμος του "Dreams in the witch house" μ' έχει στοιχειώσει πάντως.ΥΓ.Σωστά το τονίζεις, Νεκρονομικόν λέγεται. Κυκλοφόρησε πρόσφατα απ' τις εκδόσεις Αίολος ένα βιβλίο με τίτλο "Νεκρονομικόν:Οι περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ" που ξαναρχίζει την υπόθεση(όχι ότι έκλεισε και ποτέ)...@kiki:Ετοιμάζεται ανάλογο αφιέρωμα για τον Πόε, μες στον μήνα λογικά θα το αναρτήσω. :)@mad:Όντως φίλε mad αν και περισσότερο με ελκύει η αφήγηση και η ατμόσφαιρα των ιστοριών του. ΥΓ.Το προτεινόμενο βιβλίο αναφέρεται κυρίως στην αμερικανική πολιτική που απαγορεύει τις ψυχότροπες ουσίες αρχής γενομένης απ' το όπιο έως τις μέρες μας. Κυρίως επικεντρώνεται στην κατασκευή της σημερινής κοινωνίας που πολλοί άνθρωποι είναι παγιδευμένοι μεταξύ εξάρτησης και καταστολής αλλά και για τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την έννοια της ελευθερίας διάθεσης του σώματος. Το θεωρώ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Καλό μήνα φίλτατε!
Μην ξεχνάμε και το άσυλο των εγκληματιών στην Γκόθαμ Σιτυ στον Batman...που ονομάζεται ΆρκαμΠολύ καλό αφιέρωμα.
Έχεις δίκιο. Τελικά παντού υπάρχει ένας...Lovecraft χεχε! Ενώ υπάρχει κι ένα συγκρότημα που διάλεξαν να ακούνε στο ίδιο όνομα με το διάσημο συγγραφέα ιστοριών τρόμου, κοιτώντας με το ένα μάτι στη φολκ και με το άλλο στο ροκ!It's just another day, remember I am calling youJust another day, remember she's calling for youJust another day, Kthulhu I am calling for youJust another day, An empire has fallen from view"The Watchman-Fields of the Nephilim"
Πολύ καλή συνοπτική παρουσίαση του Lovecraft!Για ήδη... εθισμένους στο έργο του συγγραφέα, προτείνω ανεπιφύλακτα τη μελέτη "Η Σκιά του Κθούλου" του Γιώργου Μπαλάνου.
Mε το υλικό που υπάρχει κανονικά χρειάζονται 4-5 posts, αλλά για μη μυημένους νομίζω είναι καλά... ;)Σωστός για το βιβλίο, απορώ πως το ξέχασα!
Auta einai file samael !!!exeis polu omorfa afierwmata sto blog sou !se euxaristw gia tin prosklisi sti mousiki eksereunisi pou ksekinises!! me aformi to MMD tha grapsw gia ena band p an oxi agapw tote....only this and nothing more !na sai kala !
Thanks a lot αγαπητή Theodora!MMD; Μυρίζομαι Nightwish ε; Αν και προτιμώ Nevermore χεχε!Να΄σαι καλά κι εσύ και περιμένω μ' ενδιαφέρον το αφιέρωμα.
Οι Νox Arcana εχουν κάνει ένα κόνσεπτ δίσκο -Necronomicon- συνθέτοντας μουσική εμπνευσμένοι από θέματα του, αξίζει να τον τσεκάρετε ;)
Καλωσήρθες Lost Child! Ναι τον ξέρω τον δίσκο και καλά κάνεις που τον αναφέρεις, κακώς τον παρέλειψα! :)Όντως ενδιαφέρον δισκάκι.
Δημοσίευση σχολίου