Ξαγρυπνώ ως τις στερνές ώρες της νύχτας, ψάχνω τα όνειρα μέσα στην πόλη τους, είναι σκοτεινή και αφιλόξενη, τα φώτα του δρόμου είναι χλωμά κι η ομίχλη την κάνει πιο απρόσιτη ακόμη. Είμαι μόνος μου, ακούω απόμακρες κραυγές απ' τα σοκάκια, απαγγελίες από κάποια λειτουργία σ' ένα καθεδρικό ναό, ψιθύρους από τον αέρα στα φύλλα των δέντρων, το φεγγάρι είναι σαν τρύπα στο κρανίο του κόσμου, όλοι κοιμούνται, τα πεζοδρόμια χιονισμένα. Αν υπάρχει κάποια πόλη που θα έπρεπε να φοβάσαι να περπατήσεις μόνος είναι αυτή. Κι είναι ακόμη νύχτα. Ίσως και να μην ξημέρωσε ποτέ.
Θυμάστε την ταινία "Το ξύπνημα των Ζωντανών Νεκρών"; Οι νεκροζώντανοι συνέχιζαν να κάνουν μηχανικά όσα έκαναν πριν καταλήξουν στην κατάσταση αυτή. Συνέχιζαν να πηγαίνουν στα τεράστια εμπορικά κέντρα και να φεύγουν τόσο μόνοι, να περπατούν μες στην απόγνωση και να αγνοούν τι συμβαίνει γύρω τους. Συνέχισαν να είναι σαρκοφάγοι όπως ήταν και πριν κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η πόλη που ανίχνευα λοιπόν, ήταν γεμάτη με νεκροζώντανους. Κανείς δεν με γνώριζε από πριν, όχι πως θα είχε και σημασία. Οι περισσότεροι είχαν κολλημένο ένα κινητό στο αυτί, άλλοι πάλι καθισμένοι μπροστά από την τηλεόραση του σπιτιού τους παράγγελναν από τα delivery. Οι πιο κοινωνικοί απ' αυτούς στοιβάζονταν ατάκτως σε κλειστούς χώρους χωρίς να μιλούν, υπό ήχους που κρατούσαν ακόμα και την συνείδησή τους νεκρή. Αλήθεια θα σου πήγαινε καρδιά να περπατήσεις στην πόλη αυτή;
Βέβαια η καρδιά μας θέλει πιο απλά πράγματα. Ένα καλό γεύμα, ένα φιλί, ένα βλέμμα εμπιστοσύνης, λίγη ξεκούραση, μια κουβέντα με έναν φίλο, ένα ωραίο βιβλίο, ένα ηλιοβασίλεμα κι έναν έναστρο ουρανό, μια βόλτα, ένα καλό λόγο, κάτι για να μοιραστεί, ένα ταξίδι, ένα χαμόγελο, μια προσμονή και μια προσδοκία για να συνεχίσει να χτυπά. Κανείς δεν μαθαίνει στην καρδιά τι να κυνηγάει, σε τι να πιστεύει και πως να ονειρεύεται. Σ' έναν κόσμο γεμάτο με νεκροζώντανους, με απολιθωμένες ιδέες και χιλιοπροβαρισμένα λόγια στον καθρέφτη, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι η υπευθυνότητα.
Πέρασαν οι ώρες...
Είμαι ακόμη στην πόλη και δεν ξέρω αν είναι πλέον όνειρο, εφιάλτης ή πραγματικότητα. Καθένας εξάλλου ζει και κινείται στην φαντασία του. Στα σύμβολα που νοηματοδοτεί τον κόσμο γύρω του. Καθένας κρίνεται με την αξία του. Το ίδιο κι ο κόσμος μας. Σ' έναν κόσμο που βασιλεύουν οι νεκροζώντανοι, πρέπει να μάθουμε να ζούμε.
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
OI ZΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
12 σχόλια:
Τα λόγια είναι περιττά...Περιέγραψες την κοινωνία μας με τον πιο ακριβή τρόπο και με τον πλέον εύστοχο παραλληλισμό.Πράγματι πολλοί απο εμάς είναι νεκροζώντανοι...Ζουν όπως οι άλλοι τους έχουν υποδείξει, νιώθουν όπως οι ταινίες τους έχουν μάθει και διασκεδάζουν με προκάτ τρόπους. Όπως ο Θορώ τόσο εκπληκτικά είπε:"Αχ, Θεε μου, να φτάσει κανείς στο σημείο του θανάτου για να καταλάβει ότι δεν έζησε ποτέ!"Υ.Γ Από τα πιο όμορφα κείμενα που έχεις γράψει!Κeep on the good work!
alithia eisai pada toso aisiodoksos?? :)plakitsa kanw kala ta les alla poios akouei gamoto...
Αφού έχουμε καταγράψει πια τις αιτίες και τα αποτελέσματά τους, μήπως πρέπει πια να το "πάρουμε αλλιώς" και να κάνουμε κάτι ουσιαστικό για ένα καλύτερο αύριο;
Πολύ ποιητικός αυτή τη φορά. Μου αρέσει η οπτική αυτή, η λυρική θα τολμήσω να πω, που βλέπεις το θέμα. Είμαστε μέσα μας νεκροί και δεν το'χουμε καταλάβει; Απλά ζητάμε την "ησυχία" μας; Μα τί λιγοι που είμαστε να σκεφτόμαστε έτσι! Μια (μετά θάνατον) ζωή (αιώνια) ησυχία θα έχουμε!!(την πρόσκληση δεν την έχω ξεχάσει, οσονούπω, χρόνο να βρω γμτ! ευχαριστώ και πάλι, με τιμά:)
@awakened:Κι όχι μόνο αυτό αλλά τι αξίζει μια ζωή που είναι ένα χασμουρητό από τα γεννοφάσκια ως το σάβανο; Τρέχουμε σαν τρελοί, δίνουμε σημασία σε ασημαντότητες και χάσαμε το νόημα!@puppet master:Είμαι αισιόδοξος φίλε μου αλλά μόνο επι προσωπικού.Για τα όσα βλέπω γύρω μου δυστυχώς όχι και τόσο. @βόρειο σέλας:Ξέρεις τι έχω καταλάβει αδελφέ; Ότι όλοι λέμε ότι έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει γύρω μας, ότι ξέρουμε τα κοινωνικά φαινόμενα κτλ(που στην πραγματικότητα λίγα ξέρουμε)...όμως γιατί δεν βλέπουμε κάποια ουσιαστική αλλαγή;@equilibrium:Ευλογημένη άγνοια φιλαράκι. Ειδικά οι "φιλήσυχοι νοικοκυραίοι" είναι απ' τους πιο απεχθείς όρους που έχω ακούσει...Θα με κατηγορούσαν κάποιοι για κυνισμό αν υποστήριζα ότι "τι σκάμε;" αφού μετά πάλι για ψώνια θα πάμε...ΥΓ.Αναμένω :)
Η goth ατμόσφαιρα με συναρπάζει! Το διάβασα χθες, το διάβασα και σήμερα, μου άρεσε όλη η προσέγγιση αλλά θα το ξαναδιαβάσω γιατί πετάς μια λέξη, με μπερδεύεις και πάλι από την αρχή!Βλέπω τριγύρω ότι υπάρχει αντίδραση, υπάρχει ρεύμα αλλά είναι προς το παρόν ...υπόγειο. Θα σκάσει μύτη, δεν θα σκάσει!
Samael βαζεις παντα ενδιαφερουσες εικονες.Που τις βρισκεις;Παντως, αληθεια,δε μπορεις να εισαι μονο απαισιοδοξος στο κοινωνικο επιπεδο.Δε γινεται να μην αναγνωριζεις τα ομορφα που υπαρχουν γυρω σου στην κοινωνια.Ειναι αδυνατον.Δηλ. ολα ειναι μαυρα; Αυτο δεν το πιστευει κανενας.
Θα ηθελα να δω ενα ποστ σου που θα αναφερεσαι σε καποια θετικη πλευρα της κοινωνιας.
Δυστυχώς η κοινωνία που και που σε απογοητεύει. Φαίνεται ότι γινόμαστε (όχι όλοι πάντως) πιο απρόσωποι, φοβόμαστε την επαφή, λες και το να "εκτεθείς" μια στο τόσο δεν είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Αν δείξουμε ευάλωτοι την πατήσαμε, έτσι νομίζουμε.Από την άλλη θα συμφωνήσω και με τον ανήσυχο. Δεν είναι όλα μαύρα. Υπάρχουν και οάσεις στην κοινωνία μας. Βέβαια πρέπει να τις αναζητήσουμε και αυτό απαιτεί τύχη, κόπο και διάθεση για σκέψη και αναζήτηση. Πάντως δε ζητάμε πολλά: Ένα φιλί, ένα βλέμμα εμπιστοσύνης, δυο καλές κουβέντες, όπως λες φίλε samael, αρκούν…
mission accomplished ;) kisses
@radio marconi:Υπάρχει φίλε μου. Σίγουρα υπάρχει.Ειλικρινά χαίρομαι όταν υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν που το πάω. Η goth ατμόσφαιρα με συναρπάζει κι εμένα :)@anisixos:Είναι δικαίωμά μου να είμαι όσο απαισιόδοξος θέλω κι όχι να βαυκαλίζομαι στο όνομα μιας υποτιθέμενης αισιοδοξίας που δεν προσφέρει τίποτα. Φυσικά και δεν είναι όλα μαύρα, ούτε τα βλέπω μαύρα. Πάντως έχει ενδιαφέρον που στα κείμενά μου εντοπίζεις πάντα μόνο τα σκοτεινά σημεία κι όχι τα φωτεινά που είναι κρυμμένα. Αυτός είναι κι ο σκοπός του μηνύματος όμως.Να είσαι σε θέση να εντοπίσεις το φως μες στο σκοτάδι. Αν δεν το αντιλαμβάνεσαι...Αν παρουσίαζα το συγκεκριμένο θέμα μες στην αισιοδοξία θα σήμαινε ότι είτε ζω στον κόσμο μου, είτε δεν θα έδινες σημασία. Μου κάνει επιπλέον εντύπωση που δεν έχεις ασχοληθεί με κανένα Post που να είναι "φωτεινό".ΥΓ.Στην ζωή εντοπίζω πολλά όμορφα στοιχεία. Στην κοινωνία όχι και τόσα, υπάρχει διαφορά.@δ.τζ:Για τα φωτεινά πράγματα δεν υπάρχει λόγος να γραφτεί τίποτα. Τα όμορφα πράγματα είναι απ΄λα και δεν χρειάζονται εξήγηση. Πάντως φίλε δ.τζ. ακριβώς οι φράσεις που αναφέρεις είναι το "ζουμί" του post.@equilibrium:Τhank u buddy! Περνάω το συντομότερο...
ta les uperoxa!! eimai mono 22 etwn kai anagkazomai na zw tin zwi mou etsi opws oi alloi 8eloun na ti zisw!! exw mia sxesi pou stin arxi ola itan uperoxa ma an8rwpoi mesa apo to idio mou to spiti 8eloun na mou ti xalasoun!! 8eloun na me vlepoun na klaiw kai na eimai dustuxismeni!!prospa8w na kanw ton suntrofo mou eutuxismeno otan eimai mazi tou, sunexeia na upokrinomai oti ola einai teleia ki otan erxomai spiti kai ksaplwnw sto krevati mou, na ksespaw se klammata gt apla den antexw allo!!! an mporeis na me sumvouleuseis, pragmatika kanto 8a me voi8iseis polu!! arxizw kai pisteuw pws eimai etoimi na antimetwpisw to 8anato gia na elafrinw allouw apo tin parousia mou!!!
Δημοσίευση σχολίου