Η εποχή είναι απάνθρωπη. Γι' αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο να κρατήσεις την ανθρωπιά σου. Οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες πληθαίνουν, διαχωρίζονται σε πολλές μικρότερες και δυστυχώς αυξάνουν και τα μέλη τους.
Η Ελλάδα καμιά φορά αναπαρίσταται αν και διαστρεβλωμένα, σε μια αληθοφανή βάση μέσω των διαφημίσεων. Μια χώρα που έμαθε μέσα από τις διαφημίσεις να ορίζει τα οράματά της.
Η μαφία πάντα ακολουθεί νόμους σιωπής. Σαν αυτούς που ακολουθεί αντίστοιχα και το πολιτικό σύστημα.
Πολύ συζητήθηκαν τα καμένα κτίρια του Τσίλερ και πολλά δάκρυα χύθηκαν από υποκριτικές κατίνες και "πολιτισμένους" κυριλέδες.
Μιας και τόσους μήνες ασχολούμαστε με την μετατροπή του άρθρου 16 από την Κυβέρνηση, αλλά και την κουβέντα που γίνεται για την ισοστάθμιση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των δημόσιων Πανεπιστημίων, ας παραθέσουμε κάποια στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι είναι διαφωτιστικά...
Τα κόμματα της Δεξιάς ανά την Ευρώπη, από κόμματα διαμαρτυρίας μετατράπηκαν σε κόμματα υποκρισίας. Κατάφεραν να εκμεταλλευτούν κοινωνικές φοβίες και κλειστοφοβικά σύνδρομα, ώστε να κινητοποιήσουν έναν αντιμεταναστευτικό ζήλο και να πάρουν υπό την σκέπη τους δυσαρεστημένους πολίτες. Χρησιμοποιώντας τους μετανάστες ως την αιχμή του δόρατος της πολιτικής τους, τα κόμματα της Δεξιάς δραστηριοποίησαν τους κόλπους της Ακροδεξιάς.
Άνθρωπος…ένα ον που από τα πρώτα του βήματα χαρακτηρίζεται από σύγχυση, εγωισμό, επιπολαιότητα κι αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ένα ον που πέτυχε καταπληκτικά επιτεύγματα, οργάνωσε πολιτισμούς που θα πρέπει να υπερηφανεύεται, αλλά ο ερπετοειδής φλοιός του εγκεφάλου του, ακόμα λειτουργεί. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα πως ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Στην ελληνική μυθολογία η Μητέρα Φύση, ενσαρκώνονταν από την θεότητα της Γαίας. Ας φανταστούμε την Γη ως μια οντότητα που αποτελείται από δάση, ωκεανούς, ατμόσφαιρα, εδάφη κι ότι όλα μεταξύ τους είναι αλληλένδετα όπως συμβαίνει σ’ ένα ανθρώπινο σώμα.
Ζoύμε στην Εποχή του Τίποτα. Αυτό είναι ξεκάθαρο πλέον. Φοβόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Φοβόμαστε τους αλλοεθνείς, τους αλλόθρησκους, τους έχοντες διαφορετικό φρόνημα απ’ το δικό μας, αυτούς που φορούν διαφορετικά ρούχα απ’ τα δικά μας. Το χειρότερο είναι όταν αρχίζουμε και φοβόμαστε τα οικεία μας πρόσωπα… Όταν αυτοεξοριζόμαστε μες στον γυάλινο κόσμο μας, αναζητώντας τον δικό μας ήρωα στη δική μας ιστορία. Όταν είμαστε κοντά σαν υπάρξεις, μακριά σαν ψυχές.
Mέσα σε τόσα νέα επαγγέλματα ξεφύτρωσε και η...ειδικότητα των "εμπόρων προσωπικών δεδομένων". Η εποχή της πληροφορίας την οποία διανύουμε, απαιτεί επαγγελματίες που να συλλέγουν πληροφορίες και να μπορούν να μαθαίνουν απ' τον καθένα μας στοιχεία όπως ποιο είναι το όνομά μας, που μένουμε, το εισόδημά μας, τις μουσικές μας προτιμήσεις, τι προϊόντα καταναλώνουμε, ακόμα και τα προγράμματα που παρακολουθούμε ή το αναψυκτικό που προτιμούμε. Κάποιος μπορεί να πει: και τι έγινε; Το πρόβλημα είναι ότι έτσι μπορεί όποιος ιδιώτης επιθυμεί , να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία αυτά για να προβλέψει τις ανάγκες και τις τάσεις πληθυσμών ή ομάδων και γιατί όχι, να κατασκευάσει τις δικές του.
Είμαι από άλλο σύμπαν. Πρέπει να κατοικώ σε παράλληλη διάσταση. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι δεν βρίσκω τίποτα κοινό με τους τηλεοπτικούς ήρωες. Με δυο λόγια ζω στον κόσμο μου. Ακόμα πιστεύω στην ελευθερία της σκέψης, στην διαφορετικότητα, στο απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής. Μ' ενδιαφέρουν ιδέες ξεχασμένες και τα όνειρα των ανθρώπων τα αυθεντικά, όχι τα προκάτ. Εδώ παρεμβαίνει όμως η τηλεόραση...
