Άλλη μια έκπληξη για φέτος, αυτή την φορά από τους Poison The Well, οι οποίοι αφήνουν το επαναλαμβανόμενο metalcore και πειραματίζονται πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο, δημιουργώντας ένα album που τολμώ να το χαρακτηρίσω avant garde hardcore! Η νοοτροπία τους (μόνο αυτή) θυμίζει Dillinger Escape Plan. Εναλλαγές μελωδικών και brutal φωνητικών, ιδιαίτερες μελωδίες, διαφορετικά μουσικά είδη που συνευρίσκονται με πετυχημένο τρόπο. Άκου ας πούμε τις southern αναφορές στο "When you lose I lose as I well", ή τα ηλεκτρονικά σημεία στο "Pamplemousse" ή την ατμόσφαιρα αλα Cave In στο "Cinema".
Αρκετά μοντέρνος ήχος, ιδανική ισορροπία ακρότητας και μελωδίας, ήρεμα ατμοσφαιρικά σημεία, όμορφα ηχοτοπία που σου αλλάζουν την διάθεση, τραγούδια που το καθένα είναι ξεχωριστό. Οι PTW εξέλιξαν τον ήχο τους, σπρώχνωντας τα όριά τους προς νέες κατευθύνσεις και λίγο θυμίζουν την μπάντα των προηγούμενων δίσκων. Πειραματίστηκαν αρκετά, κάτι που πολλές μπάντες κάνουν αυτή την εποχή αλλά αυτοί εδώ το κάνουν πετυχημένα. Ο ήχος είναι πιο οργανικός και οι εναλλαγές στις διαθέσεις θα σας φέρουν στην μύτη πότε την ευωδία ενός τροπικού δάσους και πότε την δυσάρεστη μυρωδιά ενός ξεχασμένου πτώματος. Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι μεθυστικό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου