O ουρανός σκοτείνιασε. Το μαύρο λάβαρο ανεμίζει και ένα κοράκι κάθεται πάνω σ' ένα μνήμα απαγγέλοντας στίχους καταραμένων ποιητών στην δική του γλώσσα. Οι άρχοντες της θλίψης επιστρέφουν μ' ένα άκρως θρηνητικό δίσκο (όπως πάντα) όπου το doom, το gothic και κάποια black ίχνη του παρελθόντος δημιουργούν ένα κομψοτέχνημα του ατμοσφαιρικού ήχου. Η μεγάλη έκπληξη είναι η επιστροφή του βιολιού που τόσο ταιριάζει στον ήχο τους και είναι ένα επιπλέον στοιχείο που προσθέτει ένταση στην ήδη βαριά ατμόσφαιρά τους. Το album ξεκινά με το "My Body, A Funeral" όπου ένας ήρεμος ήχος στην κιθάρα ακολουθείται μετά από κάνα-δυο λεπτά απ' την πρώτη εμφάνιση του βιολιού. Το τραγούδι είναι εκπληκτικό με τον Aaron να έχει τα γνωστά ειρωνικά και σπαρακτικά φωνητικά που κανείς δεν μπορεί να μιμηθεί. Το "Fall With Me" είναι επίσης πολύ καλό με το rhythm section να αποτελεί την ραχοκοκαλιά της δομής του. Το "The Lies I Sire" είναι κλασικό κομμάτι των Βρετανών με το βιολί και τις καμπάνες να είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία του, πολύ καλό κι αυτό. Το "Bring Me Victory" έχει πολύ όμορφες κιθαριστικές μελωδίες που διαλέγονται με τις χορδές του βιολιού, τα φωνητικά είναι κι εδώ εξαιρετικά, γενικά ένα ρομαντικό σκοτεινό τραγούδι που γράφουν για την πλάκα τους, όταν άλλοι ιδρώνουν. Το "Echoes From A Hollow Soul" ξεκινά με πιάνο και η στοιχειωμένη μελωδία σε συνδυασμό με την ερμηνεία του Stainthorpe σε συγκινούν. Το "Shadowhaunt" αναπαριστά με παραστατικότητα την κενότητα και προς το τέλος του η οργή κι η απελπισία αναμιγνύονται αρμονικά με τον Aaron να δοκιμάζει λίγα black φωνητικά. Το "Sanctuario Di Sangue" είναι μια δραματική σύνθεση με το βιολί και τους παράξενους ήχους να το κάνουν διαφορετικό ως δομή, με τα χαρακτηριστικά της μπάντας να είναι βέβαια παρόντα. Το "Α Chapter In Loathing" είναι ένα death metal τραγούδι, με τα riffs να είναι πιο γρήγορα, τα drums να χτυπάνε βάναυσα και τα λυσσασμένα φωνητικά. Τα πλήκτρα ως background με το βιολί να προεκτείνει την μελωδία τους λειτουργούν ως ρυθμιστές της έντασης. Ο επίλογος αυτού του καταπληκτικού δίσκου γράφεται με το "Death Triumphant", ένα πραγματικό έπος όπου όλα τα στοιχεία του υπόλοιπου album βρίσκονται εδώ με τρόπο αποστομωτικό.
Οι My Dying Bride βρίσκονται 19 χρόνια στην πιάτσα. Χωρίς να παρεκκλίνουν από τον ήχο τους, καταφέρνουν να πειραματίζονται και να προσθέτουν νέα στοιχεία στην μουσική τους, διατηρώντας την ταυτότητά τους αλλά και χωρίς να γίνονται βαρετοί αν και είναι μονολιθικοί. Αντιθέτως καταφέρνουν να γράφουν συγκινητική μουσική, σκοτεινή και ρομαντική βάφοντας τον πίνακά τους με όλες τις αποχρώσεις του μαύρου. Το "For Lies I Sire" είναι ένα σκοτεινό διαμάντι που μεγαλώνει μέσα σου όσο το ακούς (ποιος είπε ότι είναι εύκολο άκουσμα;), με την γοητευτική ξεραΐλα και την καταραμένη ατμόσφαιρά του να το καθιστούν μια από τς καλύτερες κυκλοφορίες της μπάντας αλλά και του ιδιώματος, ειδικά για τα τελευταία χρόνια. Τα έντονα συναισθήματα και οι ποιητικοί στίχοι προσθέτουν κατά πολύ. Μας έχουν απογοητεύσει ποτέ αυτοί;
3 σχόλια:
Μιλάμε για πολύ σκοτεινό συγκρότημα και δύσκολο άκουσμα. Απ'τα συγροτήματα που δεν μπορώ ν'ακούω για πολύ ώρα...Η παρουσίαση ήταν τόσο καλή όμως που θα τους ρίξω ένα άκουσμα!
simera kykloforhse kai fadazomai se kammia evdomada 8a einai kai sthn ellada...to agaphmeno mou makran sygrothma...fan apo to 2004...mexri stigmhs koumado ekane to songs of darkness words of light...na doume twra...8a einai kalyteros avtos o diskos apo ekeino to epos?
@awakened:Ποτέ δεν ήταν "εύκολοι". Νομίζω πως στον νέο δίσκο με την επιστροφή του βιολιού θυμίζουν κάτι από τα παλιά, με την καλή έννοια. @giannhs:Το "Songs of Darkness..." είχε μερικά πολύ καλά κομμάτια, αλλά νομίζω ότι το καινούριο είναι ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Αν το άκουσες, περιμένω γνώμη.Ψάξε και τα παλιά τους, αν και φαντάζομαι θα το έχεις κάνει :)
Δημοσίευση σχολίου