Ζούμε στην εποχή των μεγάλων ανισοτήτων. Οι "έχοντες" και οι "μη έχοντες" φαίνεται πως θα παραμείνουν οι μοναδικές κοινωνικές ομάδες με ξεκάθαρο στόχο και ιδεολογία στο πέρασμα του χρόνου. Οι μεν πρώτοι να διατηρήσουν τα κεκτημένα και γιατί όχι να τα αυξήσουν, οι δε δεύτεροι να απλώσουν το χέρι τους αποζητώντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα διαβίωσης. Οι μεν πρώτοι προσπαθούν να ακολουθούν τους κανόνες ενός κούφιου life-style, οι δεύτεροι με όσο κουράγιο τους απομένει να συγκρίνουν τις τιμές της φέτας στο Βερολίνο, μ' αυτές στην Αθήνα και να διαπιστώνουν ότι τελικά τους έρχεται πιο φτηνά ν' αγοράσουν είδη πρώτης ανάγκης απ' το εξωτερικό. Στον αντίποδα οι "έχοντες" θεωρούν λαϊκισμό και υπερβολές το να αναφέρεις πολύ απλά ότι "ο κόσμος πεινάει". Βλέπετε εκείνοι είναι αρκετά απασχολημένοι στο να συγκεντρώσουν όλα εκείνα τα αχρείαστα αντικείμενα και υπηρεσίες ως φετίχ με έναν ηδονιστικό τρόπο που όμως μοιάζει με αυνανισμό.
Από τότε που εμφανίστηκαν οι κοινωνικές τάξεις, τα άτομα ανώτερων στρωμάτων αναζητούσαν τρόπους και μέσα για να αποδεικνύουν την θέση τους στην κοινωνική πυραμίδα. Όχι μόνο ως "επικύρωση" της θέσης τους αλλά και ως καταξίωση στα βλέμματα των άλλων. Ακόμη και σε διάφορες φυλές ιθαγενών υπάρχει επίδειξη πολύτιμων αντικειμένων μεταξύ αρχηγών που ισοδυναμεί με επίδειξη ισχύος. Στις μέρες μας αντικείμενα με ουσιαστικά μικρή αξία χρήσης ανάγονται σε σπουδαία, λόγω της κοινωνικής αξίας που προσφέρουν στους κατόχους τους. Κάποιοι ανεγκέφαλοι επιδειξιομανείς απλά αναζητούν τους σηματοδότες του κοινωνικού status. Η λεγόμενη "χλιδή" λοιπόν, ουσιαστικά είναι ένα σύνολο άχρηστων προιόντων και υπηρεσιών, που προβάλλεται ως κοινά αποδεκτή πολυτέλεια και καλαισθησία. Στην πραγματικότητα είναι ένα όχι και τόσο έξυπνα καμουφλαρισμένο καταναλωτικό σύστημα που προβάλλουν τα ΜΜΕ.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω μερικά προϊόντα:
Ρούχα μάρκας-Μια παλαιά, γαλλική εμπορική επινόηση στα ενδύματα, ως τρόπος να ξεχωρίζουν οι πλούσιοι που το επιθυμούσαν. Έτσι αν σήμερα μπεις σ' ένα κατάστημα π.χ Lacoste ή Diesel ουσιαστικά πληρώνεις όχι την ποιότητα του υφάσματος του παντελονιού ή της μπλούζας (τι παραπάνω να έχουν εξάλλου από τα άλλα;) αλλά το σηματάκι που πιστοποιεί ότι αυτό που φοράς είναι μάρκα, άρα εσύ είσαι "ανώτερος" που το φοράς.
Χαβιάρι-Εδώ και χρόνια θεωρείται έδεσμα για οικονομικά επιφανείς ανθρώπους αλλά και απόδειξη γευσιγνωσίας. Στην ουσία μιλάμε για αυγά ψαριού που ζει στον Εύξεινο Πόντο. Αν τύχει να δοκιμάσετε θα το θυμάστε για πάντα...για την απαίσια γεύση του! Όταν επιχειρήσετε την πρώτη δαγκωνιά, τα αυγά σπάνε και βγαίνει ένα υγρό που μυρίζει ψαρίλα. Αν αυτό είναι το πιάτο του εκλεκτού πλούσιου καλοφαγά, προτιμώ μπαρμπούνια!
Τζιπ αυτοκίνητο-Ενώ ένας φυσιολάτρης θα το εκτιμήσει, απορώ όμως ποια η χρησιμότητά του για έναν άνθρωπο της πόλης. Στην Ελλάδα ειδικά τζιπ αγοράζουν όσοι θέλουν να επιδείξουν τα πλούτη τους. Τα τζιπ ρυπαίνουν περισσότερο το περιβάλλον, μειώνουν τις θέσεις στάθμευσης, ενώ είναι και δύσκολο να βρεις να τα παρκάρεις. Ειδικά οι κάτοικοι ελληνικών πόλεων που ασφυκτιούν απ' το τσιμέντο και τον αριθμό οχημάτων θα έπρεπε να το καταλαβαίνουν αυτό. Ανοησία 4χ4!
Μύκονος-"Το νησί που ποτέ δεν κοιμάται", "το νησί που συχνάζουν διάσημοι" κτλ είναι μερικές απ' τις απύθμενης σαχλαμάρας φράσεις που συνοδεύουν τις αναφορές στην Μύκονο. Για τους "trendy" τύπους αποτελεί "must" προορισμό καθώς θα βρεθούν σε "φοβερά πάρτι", "θα γνωρίσουν ανθρώπους της τάξης τους" και "θα κάνουν αχαλίνωτο σεξ". Η πραγματικότητα είναι πως εκεί μπορείς να διαπιστώσεις όλες τις ανόητες συμπεριφορές στις οποίες μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο ο εγωκεντρισμός κι η πλήξη. Το νησί που επικροτεί τον υλισμό και δίνει άλλοθι στα υπαρξιακά αδιέξοδα(λες και όποιος πάει εκεί γίνεται άλλος άνθρωπος). Το τραγικό είναι πως όλο και περισσότεροι, για να νιώσουν την "γκλαμουριά" επισκέπτονται το νησί τα τελευταία χρόνια, για να ζήσουν έστω και στο περιθώριο των πλουσίων και των διάσημων. Το νησί που δεν θα πατήσω το πόδι μου ποτέ!
Κινητό-Από εργαλείο και μέσο επικοινωνίας με περισσότερες δυνατότητες, μετατράπηκε σε "κόσμημα τεχνολογίας". Αλήθεια ποιος ο λόγος αγοράς ενός κινητού τηλεφώνου αξίας 500ευρώ; Η ανάλυση στην κάμερα και ότι έχει mp3 φαίνονται αστεία επιχειρήματα. Εξάλλου κι αυτό που κάνει 50ευρώ μπορεί να καλέσει όποιον αριθμό θες(ω ναι!) και να στείλει μηνύματα, ενώ με άλλα 50 βρίσκεις ένα αξιοπρεπές mp3. Επιπλέον έχει καταντήσει να είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας για κάποιους ανθρώπους.
Σαμπάνια-Αναρωτιέμαι πως μπορεί ένα λευκό κρασί ανακατεμένο με σόδα να θεωρείται το ποτό της "υψηλής κοινωνίας". Πέρα από αν αρέσει σε κάποιον ή όχι, απορώ τι παραπάνω έχει από το λευκό κρασί Σαντορίνης, το κόκκινο της Σάμου ή έστω την μαυροδάφνη. Το αστείο είναι πως πολλοί πληρώνουν όσο-όσο για μια σαμπάνια που απλά έχει μια γαλλική σφραγίδα, χωρίς να καταλαβαίνουν αν καν είναι απομίμηση. Βλέπετε ο αφρός της σαμπάνιας (που ίσως υποσυνείδητα τον συνδέουν με τον...αφρό της κοινωνίας) είναι πολύ σημαντικότερος απ' την γεύση.

Οι μικρές χαρές της ζωής είναι η αλήθεια της.
23 σχόλια:
me geia to neo skin.polu oreo.parathrhsa sthn akrh pou les gia thn dopa sthn arsh varwn.e loipon exw na anakoinwsw kati:o piros dhmas meta ta gegonota einai k pali alvanos.nai nai paei to xrisos olbionikhs twra einai sketo alvanos.to kako me to keimeno pou diavasa einai pws merikes fores vlepw kapoia pragmata pou anafereis na ta kanw k egw.an den pareis kalh marka tha peseis sta matia ths koinwnias k twn ginekwn.tragiko alla simvenei.
Εξαιρετικό κείμενο και κατά σύμπτωση αφορά πράγματα που σκεφτόμουν πολύ τον τελευταίο καιρό, όπως π.χ. πως μπορεί κανείς να ζει τη ζωή του ξυπνώντας κάθε πρωί και προσπαθώντας να ξοδέψει τη μέρα του σε ψώνια, ψεύτικους εναγκαλισμούς, πλουτοκρατικές επιδείξεις κι επιβαλλόμενες συναναστροφές. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι πλάκα έχει να ζει κανείς, μόνο για να ικανοποιεί το τομάρι του. Ο επίλογος σου με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Υ. Σ. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως ανεβάσω ένα σχετικό post με μια μικρή ιστορία. Αν το κάνω, υπόσχομαι να στο αφιερώσω, μιας και μου θύμησες πράγματα απο άλλες εποχές...
Η αναφορά σε οποιοδήποτε πρόβλημα της κοινωνίας αναφέρεται ως Λαϊκισμός προκειμένου να οδηγηθεί η κουβέντα αλλού. Έχουμε δώσει υπεραξία σε όλα όσα αναφέρεις και πάνω σε αυτήν την υπεραξία κάποιοι μας εκμεταλλεύονται . Αναφέρω απλά ότι ένα κινητό με GPS δεν στοιχίζει πάνω από 30 Euro για έναν ιδιώτη που θα το φτιάξει μόνος του.
Θυμάμαι σε ένα ταξίδι στην Πολωνία που καθήσαμε να φάμε και μας έφεραν χαβιάρι και σολωμό. Ο "ειδήμων" με παρότρυνε λέγοντας επίμονα, δοκίμασε το χαβιάρι. Πρώτη φορά λοιπόν το δοκιμάζω, τον κοιτάζω και του λέω σχεδόν αδιάφορα ίσως και ξυνισμένα, αυτό μυρίζει ρέγγα! Έπρεπε να δεις τα μούτρα του! Δεν πίστευε αυτό που άκουγε! Μπορεί να μην είναι ο δικός μου ισοφάγος εκπαιδευμένος γευσιγνώστης! Ενώ στη Μύκονο...Νομίζω ότι σχεδόν όλα τα έχω ξεπεράσει!(Έλα μια βόλτα, έχω ας πούμε κάτι σχετικό!)
Πέρα από το ποστ σου το οποίο είναι φοβερό και πέρα για πέρα αληθινο, η εικόνα που το συνοδεύει είναι όλα τα λεφτά!
Απλά καταπληκτικό κείμενο!Περιγράφεις με πολύ όμορφο τρόπο την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, σε μια υλιστική κοινωνία της οποίας τα μέλη έχουν σαν μόνο τους μέλημα την ανάδειξη και την υπερίσχυση έναντι του άλλου...Κάτι ακόμα που μου τη "δίνει" είναι η ύπαρξη "τρέντυ" ή "καλών" περιοχών διασκέδασης όπου πηγαίνουν μόνο οι "λεφτάδες" (βλ. Κολονάκι,Βόρεια προάστεια κτλ), οι οποίοι φυσικά δεν θα καταδεχτούν να πάνε Μπουρνάζι, Ψυρρή κτλ άλλα και όσοι στην προσπάθεια τους να ενσωματωθούν στην "ανώτερη" απο άποψη lifestyle κοινωνική τάξη σνομπάρουν συγκεκριμένα μέρη και χώρους...
η τελευταία σου φράση φίλε μου τα λέει όλα...μαζί με το πιπέρι και την κανέλα βάλε λίγο φρέσκο κρεμμυδάκι, λίγη φέτα και κάναδυο ντομάτες και άσε την Μύκονο στην κατάντια της και τους τυφλούς στο σκοτάδι τους μέσα.Να είσαι καλά.
"Οι μικρές χαρές της ζωής είναι η αλήθεια της". Πόσο δίκαιο έχεις φίλε samael. Κι εμείς νομίζουμε ότι η ευτυχία είναι συνάρτηση των αγορών μας... Αμ δε. Η ευτυχία κρύβεται στα μικρά τε και καθημερινά. Σε ένα καφέ με έναν καλό φίλο, στο διάβασμα της εφημερίδας την Κυριακή το πρωί, σε μια ωραία ταινία που είδαμε στο σινεμά κλπ. Όλες οι υπόλοιπες ανάγκες είναι τεχνητά δημιουργήματα της κοινωνίας μας. Βέβαια, καλό είναι και το Lacoste, καλή και η Luis Vuitton και τα ωραία αυτοκίνητα, αλλά με μετρό. Να ακολουθούμε τα trends, αλλά κριτικά. Αλλιώς κινδυνεύουμε είτε να γίνουμε έρμαιο τους, είτε (το άλλο άκρο) να περιθωριοποιηθούμε, να απομονωθούμε...
A)Foraw oti mou aresei (xwris na ginetai i marka autoskopos)B)Trelenomai gia to gnisio xaviari ;)C)Mou aresoun ta jeep kai isws agoraza ena, an den emena mesa stin AthinaD)Den exw paei pote sth Mykono kai oute exw periergeia na pawE)Exw ena meso kinito kai polles typseis, pou mou exei ginei aparaitito exartima tou...swmatos mou ;)F)Mou aresei i pagwmeni sampania mono kathe Prwtoxronia ;)G)Grafeis panemorfa!
@puppet master:Tραγικό αλλά συμβαίνει και θεωρείται και νορμάλ. Σημασία έχει οι επιλογές που κάνουμε να είναι δικές μας, αν και δεν ξέρω πόσα πράγματα τελικά είναι δικά μας. Νομίζω πως και η αναπραγωγή σεξουαλικών προτύπων παίζει ρόλο σ' αυτό που λες, αρκεί να μην τα κράζουμε απ' την μια κι απ' την άλλη τα κάνουμε. ΥΓ.Δεν έχεις άδικο. Όλοι είναι...έλληνες, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου!@madame de la luna:Το τραγικό είναι πως οι άνθρωποι που ζουν έτσι ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι κι αν δεν υπάρχουν τρόποι για να κάνουν επίδειξη, νιώθουν κενό. Όσα όμως κι αν καταναλώνουν (ρούχα, gadgets,σχέσεις) το κενό μεγαλώνει.ΥΓ.Περιμένω μ' ενδιαφέρον...(με τιμά!)@alekos:Δεν έχεις κι άδικο φίλε Αλέκο. Σύμφωνα με το σκεπτικό ορισμένων δεν πρέπει να αναφέρεις όρους γιατί κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς...μαρξιστής(ήμαρτον)!Δίνουμε υπεραξία κι αυτοί μας δίνουν το ναρκωτικό της "κοινωνικής ανέλιξης) κι όλοι ευχαριστημένοι.
@radio marconi:Η ρέγγα είναι μια χαρά! Αλλά τουλάχιστον δεν την αναγάγουν σε...gourmet έδεσμα. Όλα είναι θέμα γούστου, αλλά το μεμπτό είναι όταν σου καθορίζουν το καλό γούστο οι..."ειδήμονες".(Περνάω το συντομότερο!)@nicky:Sad but true ε; Ναι η εικόνα είναι μια παρωδία της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων. Welcome!@awakened:Καλές και οι ηδονές της ύλης αλλά όταν κάποιος καθορίζεται από όσα έχει, αν τα χάσει μάλλον γίνεται ο κ.Τίποτα. Δεν έχεις άδικο για αυτό τον αστείο διαχωρισμό, με μια ένσταση. Το Ψυρρή παλιά ήταν εντελώς περιθωριακό σαν περιοχή. Τώρα το "λουστράρισαν" και στο πασάρουν ως "εναλλακτικό". Οι τιμές του βέβαια μόνο εναλλακτικές δεν είναι, ούτε ο τρόπος διασκέδασης.
@Εric:Μου άνοιξες την όρεξη χε χε! Άσε τους δήθεν στον πλαστικό τους κόσμο. Ανασφαλή όντα που κάποια στιγμή θα εκτιμήσουν όσα δεν μπορούν να δουν. Καλησπέρα.@Δ.Τζ:Έτσι είναι φίλε Δ.Τζ. Σε όλα χρειάζεται κριτική πριν τα υιοθετήσουμε ή τα ενστερνιστούμε. Βέβαια οι διαφημιστές κι οι "ειδικοί" ξεκινούν απ' την ακριβώς αντίθετη αφετηρία. Να μας παραπλανήσουν κάνοντάς μας να νιώσουμε, να αισθανθούμε επιθυμία. Μέτρον άριστον!@Ερασιτέχνης άνθρωπος:Α)Και πολύ καλά κάνειςB)Συμφωνώ ;)C)Ειδικά οι off-road διαδρομές θα ήταν φοβερές. D):) E)Τα ίδια κι εγώ, αν και το έχω μόνο για συγκεκριμένες περιπτώσεις.F)Έτσι για το καλό! Δεν την θεωρώ άσχημη σαν γεύση αλλά ανότο να την θεωρεί κάποιος το "ποτό των ποτών" G)Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια!Καλησπέρα σε όλους!
Σχετικά με την αναφορά για την Μύκονο, θυμήθηκα μια επιγραφή με σπρέι σε έναν τοίχο: "Λευτεριά στη βόρεια Μύκονο"Ωραίο το Blog σου!
Δε φαντάζεσαι πόσο πολύ συμφωνώ με όλο το post σου.. Θα μπορούσα να αναλύσω κάθε παράγραφο αλλά δεν εχει νόημα γιατί πραγματικά ταυτίζομαι απόλυτα σε όλα όσα ανέφερες. Μόνο στο τζιπ ομολογώ, οτι αν έμενα εκτός Αθηνών, θα μου άρεσε.. Κατάλλα, συμφωνώ απόλυτα, φυσικά και η ουσία βρίσκεται στην απλότητα..ΥΓ Μύκονο δεν εχω πάει, και δε μου κάνει καθόλου αίσθηση να πάω.
@ΑATON:Ναι τα καημένα τα παιδιά κρίμα είναι χεχε! Να' σαι καλά!@Roadartist:Χαίρομαι(όχι μόνο επειδή συμφωνούμε)αλλά επειδή υπάρχουν άνθρωποι που φτύνουν κατάμουτρα τα ψέματά τους. :) ΥΓ.Κι εγώ το ίδιο. Η πλάκα είναι ότι σε νομίζουν για "δήθεν" επειδή δεν καταδέχεσαι το νησί που σε όλους αρέσει. Λες και η Ελλάδα δεν έχει άλλα όμορφα νησιά.
Τώρα διαπιστώνω ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που δεν πρόκειται να πάει ποτέ Μύκονο! (η roadartist δλδ!)Γενικά μισώ ότι σε μαζοποιημένο υπάρχειΣήμερα για παράδειγμα, για να κάνω δώρο στην κουμπάρα μου έκανα 3 ώρες χειροτεχνία και την ανέδειξα Miss Evosmos City 2008 με κανονική κορδέλα, στέμμα και λουλουδικό. Προτιμώ τον αυθορμητισμό και την εξατομίκευση. Η εξατομίκευση είναι άλλωστε βασικό σημείο για την επιτυχία στη δουλειά μουΣε όλα με βρίσκεις σύμφωνο, αν και ομολογουμένως οδηγώ ποοολύ ακριβό αμάξι και το αγόρασα μόνο και μόνο για να ξεπεράσω (και καλά) ένα μεγάλο πρόβλημα στη ζωή μου. Φυσικά και δε μου πέρασε και δεν προσέχω ούτε το αμάξι (γίνεται πανικός εκεί μέσα)
με πιπέρι και κανέλακαι μια κόκκινη κορδέλαδείπνο θα σου ετοιμάσωκαι ποτέ δεν θα ξεχάσω...πως στης φύσης τα βιβλίαυπάρχει μία ιστορίαμε μια φορά κι έναν καιρόγια έναν πλούσιο κι έναν φτωχό...που αλλάξαν ρόλους μια φοράκαι ζήσαν διαφορετικά...κι όταν το φραγκάτο παλικάριείδε τ' ουρανού τη χάρηάνοιξε της χούφτας την παλάμη ξεκαβάλησε και το καλάμι...:)φιλιά βρόχινα...
na sou pw ki egw oti grafeis uperoxa? tha thewrhthei 'trend', kai den tha xwraei sto blog sou... ;PHthela mono na prosthesw allo ena glamour euteleias ths epoxhs mas pou mastizei tis pio neares koinwnikes mazes... h katathlipsh égine moda, trend, opws to les. emo's? kapws etsi legetai. kai de me apasxolei diolou h emfanish tous, tha tous perasei, opws perase kai h moikana... auto pou me lupei aforhta einai oti ta paidia auta einai sthn kuriolexia amaxos plhthusmos, den agwnizontai gia tipota, vlepoun th moutzoura tou kosmou kai thn pernane kai sto proswpo tous -to opoio proswpo telospantwn afhnoun na fainetai- giati ''etsi einai moda'', anti na paroun xampari pws autos o kwlokosmos tha sunexisei na moutzourwnei anelehta, an den piasoun, oxi shmera, alla xtes, mia paleta me xrwmata... kai ena periergo pragma vre paidi mou, olo auto to ''glamour me arwma thanatou'' xekinhse apo tis plousies koinwnikes omades... pou o mpampas niwthei ''kalos pateras'' otan gemizei thn tseph ths korhs tou, xwris na exei -h na mh noiazetai na- parei xampari oti h korh tou akougontas sto ''ti wraia pou eisai shmera'', h korh kleinetai sto mpanio giati niwthei anakatwsoura...Dustuxws,kapote eixame tautothta kai polemousame na vroume thn eleutheria, Twra exoume eleutheria kai polemoume na vroume thn tautothta...
@mad:Μάλλον μαζευτήκαμε πολλοί χεχε! "Γενικά μισώ ότι σε μαζοποιημένο υπάρχει"=>Δεν σχολιάζω :)Η εξατομίκευση είναι ότι καλύτερο για να κάνεις τον κάθε άνθρωπο να χαρεί, το πηγαίο αίσθημα που δείχνεις ότι τον σκέφτεσαι και τον αντιμετωπίζεις ως μοναδικό. Σίγουρα στην δουλειά σου θα ωφελεί παραπάνω :)Μάλλον μπήκες στην διαδικασία shopping therapy (ακριβού πάντως) αλλά για μια φορά να κάνουμε μια τρέλα αν έχουμε την δυνατότητα δεν πειράζει. ;) Καλή εβδομάδα doctor!@νεράιδα της βροχής:"...ξεκαβάλησε και το καλάμι..."=>Αμήν! Πολλοί το παρκάρουν τριγύρω τελευταία και μεγαλώνει το πρόβλημα στάθμευσης. Καλησπέρα.@sententia:Kαλησπέρα! Νομίζω πως στο http://www.nomoretrends.blogspot.com/search?q=emoθα βρεις κάτι που είχα γράψει παλαιότερα σχετικά με την συγκεκριμένη ομάδα.Θεωρώ πως οι emo είναι κατασκευάσματα των γονιών τους και επικαλούνται πράγματα για τα οποία δεν γνωρίζουν. Το να αδιαφορείς για τον κόσμο γύρω σου και να μην έχεις ζήσει αρκετά την ζωή δεν μπορείς να μιλάς για θάνατο. Τα παιδιά αυτά δηλώνουν πως ο κόσμος δεν τους καταλαβαίνει και αναζητούν από μόνοι τους την περιθωριοποίηση για να δώσουν τραγικότητα στο υπαρξιακό τους δράμα. Οι έφηβοι πρέπει να δημιουργούν (μουσική, ζωγραφική, ποίηση, χορός οτιδήποτε!) κι όχι να βάζουν τα κλάματα.Είδες τι κάνει η πλήξη και το κενό; Τουλάχιστον βρήκα το επάγγελμα του μέλλοντος..θα πουλάω ξυράφια :)Δεν νομίζω ότι έχουμε απόλυτη ελευθερία, αλλά άλλη συζήτηση...Ευχαριστώ, τα καλά λόγια σπάνια είναι της μόδας ;) ειδικά στην εποχή μας.
Μπράβο SAMAEL για το κείμενο. Πάντα έτσι δυνατές καρπαζιές μήπως και ξυπνήσει κανένας...
Μακάρι φίλε Imagine να ήταν όλα τόσο εύκολα μέσα από ένα κείμενο ή ένα blog...καλησπέρα :)
Λίγα λόγια για το χαβιάρι.Σήμερα το βρίσκεις με λιγότερα από 3 ευρώ στο σούπερ μάκρετ και πάει απίστευτα με άσπρη σοκολάτα!! (το μαύρο ε!)
Τι συνδυασμούς κάνεις κι εσύ ρε παιδάκι μου; :)Χαβιάρι 3 ευρώ; Πάντως μια φορά που έφαγα πήγα να τα βγάλω.Άσε κι έφαγα πριν λίγο...
Δημοσίευση σχολίου