ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ

Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος να εκπολιτίσει κανείς "τους βαρβάρους" με το να προσπαθήσει να τους διδάξει πως να μοιάζουν "μ' εμάς", χωρίς να είναι "εμείς". Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός είναι απόδειξη κυριαρχίας μιας χώρας απέναντι σε άλλες, αλλά και ύπαρξης ενός πολέμου με μη συμβατικά όπλα. Αυτή η νέα μορφή αποικιοκρατίας στοχεύει στην κυριαρχία επί των μαζών. Τα ΜΜΕ με ναυαρχίδα την τηλεόραση, βρίσκονται μέσα στα σπίτια όλων των ανθρώπων και έχουν έναν θρησκευτικό ρόλο. Φροντίζουν στην ομοιογενοποίηση της κοινωνίας και στην διάχυση κοινών αντιλήψεων, συμβόλων και ιδεών ώστε να καταστεί το σύνολο του πληθυσμού προβλέψιμο.

Ο "σύγχρονος κόσμος" πολλές φορές ακόμα και βίαια φροντίζει να εισέρχεται στην κουλτούρα των τοπικών και κλειστών κοινωνιών που διατηρούν δικές τους παραδόσεις για να επιβάλλει τα δικά του σύμβολα προόδου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να χαθούν οι ιδιαιτερότητες λαών ή ομάδων, αλλά παράλληλα να μειωθεί η συλλογική συνοχή στο όνομα της ατομικότητας και του καταναλωτικού ηδονισμού. Στην μεταμοντέρνα κοινωνία η άρχουσα τάξη προκειμένου ν' αποφύγει την απομόνωση και την παρακμή, να φιλτράρει τα στοιχεία (εθνικά, φυλετικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά) που την συμφέρουν για να θρέψει την ηγεμονία της.

Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός πολλές φορές μας κάνει ν' αμφισβητήσουμε τα δικά μας πολιτιστικά στοιχεία. Ακόμα κι εμείς οι Έλληνες παρουσιάζουμε τους μετανάστες βίαιους για να εμφανιστούμε πολιτισμένοι, όμως απέναντι σε πιο προηγμένες χώρες αντιτάσσουμε μόνο πιθηκισμό και δουλική μίμηση. Καθημερινά απ' τους πολίτες ανά τον κόσμο αποκρύπτονται σημαντικά ζητήματα και τους προσφέρονται σύμβολα προς κατανάλωση, ώστε να υπάρχει ψευδαίσθηση συμμετοχής στα κοινά. Η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ παρουσιάζουν μια δημοκρατία για τους "άλλους" που όμως έχει όρια. Επίσης, ο αυτοπροσδιορισμός του καθενός περνά μέσα απ' το φίλτρο των κυριάρχων διαιωνίζοντας έτσι το αίσθημα κατωτερότητας κάποιων λαών απέναντι σε άλλους.

Προφανώς οι ΗΠΑ (και κάθε ΗΠΑ στο παρελθόν ή το μέλλον) αδυνατούν να καταλάβουν πως οι ξένες κοινωνίες επιθυμούν να υιοθετήσουν δικά τους στοιχεία πολιτισμού ή να διατηρήσουν το δικαίωμα στα ήθη, έθιμα και την αισθητική τους. Κάθε τύραννος κατηγορεί τον άλλον. Μεταξύ τυράννων όμως δεν υπάρχει διαφορά. Η Δύση θεωρεί τον εαυτό της ως πολιτιστικό αφέντη της ανθρωπότητας, χωρίς όμως να ρωτήσει την ανθρωπότητα! Ο ολοκληρωτισμός, όποιο επίθετο κι αν πάρει δίπλα του, παραμένει ολοκληρωτισμός. Η κουλτούρα της Coca-Cola και των McDonalds στηρίζεται στην καταπίεση όλου του Τρίτου Κόσμου, που μάλιστα είναι χρεωμένος!

Η Ελλάδα έχει πολλές ομοιότητες με τις ΗΠΑ. Μιμείται τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, εξαρτάται το ίδιο απ' την τηλεόραση, αποθεώνει το δόγμα του υλισμού, του χρήματος και της επαγγελματικής επιτυχίας, ενώ δεν υιοθετεί τίποτα από την ελεύθερη οικονομία και τον προοδευτισμό. Φαντάζομαι ότι είναι καλύτερο να έχει κανείς την ευκαιρία για δημιουργία και να είναι κύριος του εαυτού του, απ' το να κυνηγάει μια ζωή την "πολυπόθητη θέση" στο δημόσιο. Βέβαια στην χώρα μας η πρωτοβουλία διώκεται! Έτσι πεθαίνει κάθε φιλοδοξία λόγω ενός ασφυκτικού κρατισμού. Είμαστε θύματα κύριοι! Θύματα πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Είμαστε συντηρητικοί ως κράτος, απεχθανόμαστε το ρίσκο, είμαστε βουτηγμένοι στις κομπίνες και τα μικροσυμφέροντα κι έχουμε την ψευδαίσθηση ανεπτυγμένης κοινωνίας και οικονομίας. Το ελληνικό κράτος είναι απολίθωμα του οθωμανικού τρόπου διακυβέρνησης, με άρχοντα τον Σουλτάνο. Και ξέρετε κάτι; Κανείς δεν μας το επέβαλλε. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ανατολή, ούτε ο...Πάπας! Είμαστε αυτό που μας αξίζει να είμαστε.

Posted in: κόσμος