Οι γιορτές πλησιάζουν και θα υποστούμε για μια ακόμη φορά τα χαζοπρογράμματα και τους ελληναράδικους ύμνους. Οι στιχουργοί των..."σουξέ" χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, συνέλαβαν από νωρίς τον τρόπο με τον οποίο συνηθίζει κανείς στην εποχή μας να βιώνει το γεγονός μιας απώλειας. Καταθλιπτικά και μανιακά.
Πέρα απ' το τεχνικό του πράγματος, δηλαδή ότι θεωρώ τα σκυλάδικα αφόρητη ηχορύπανση, υπάρχει και κάτι ακόμη από πίσω. Ο λόγος που ακούνε τόσοι άνθρωποι σκυλάδικα είναι επειδή αρνούνται να αισθανθούν με διάρκεια και ευθύνη την λύπη τους.
Παλαιότερα οι ακροατές αυτού του είδους μουσικής, συγκέντρωναν πάνω τους κάποια συγκεκριμένα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά (αν θυμάστε και από ελληνικές ταινίες), σε αντίθεση με σήμερα που οι περισσότεροι ασπάζονται αυτό τον τρόπο διασκέδασης.
Ο πολίτης του ipod καταναλώνει μουσική αβίαστα, εύκολη και γρήγορη. Μουσική fast food. Μουσική απροβλημάτιστη, ακίνδυνη, μαλθακή και πλαδαρή. Μουσική που χαϊδεύει πολλά στοιχεία του ελληναρά. Μουσική με γελοίους στίχους, συνθηματικούς, ώστε να μπορεί κι ο πλέον βλάκας να τους καταλάβει. Στίχοι του στυλ "μου έφυγες", "πόσο σ' αγαπάω δεν το μαρτυράω", "μαζί δεν κάνουμε και μακριά κλάνουμε" και λοιπά αριστουργηματικά στιχάκια, αληθινής ποίησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι προβάλεται ως μόνο είδος μουσικής και διασκέδασης από κανάλια, ραδιόφωνα και τύπο. Αποτελεί προέκταση του τραγικού ελληνικού life style.
Ο λαικός πολιτισμός αλώθηκε από τους beat-όβιους μπουζουκοκέφαλους. Πως είναι δυνατόν κάποιος που ισχυρίζεται πως θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο να μιλάει στην "διάλεκτο" των σκυλάδικων; Πως γίνεται να μεταχειρίζεται με τον τρόπο αυτό τις ανάγκες του; Διότι ο σκυλάδικος τρόπος, μας δείχνει πως στην καρδιά αυτών των ανθρώπων ποτέ το πρόσωπό δεν υπήρχε με τις ένθερμές του ιδιότητες. Πρόκειται για μια υπερβολή μιας χρήσεως, που αν δεν ήταν "ανήθικη" στο βάθος της, θα μπορούσαμε να τις αποδώσουμε ιδιότητες και χρησιμότητα ενός αμυντικού μηχανισμού. Πράγματι όποιος δεν αντέχει το συναίσθημα, επιλέγει μια εκ των δύο μορφών άμυνας: το αστείο και τον σαρκασμό. Όμως τα σκυλάδικα ξεπερνούν τα όρια του αμυντικού μηχανισμού.
Πρόκειται για μια κατάθλιψη υβριστική και επικίνδυνη, που ριζώνει στα απόνερα των εφήμερων αστικών σχέσεων. Ο τρόπος που λυπόμαστε και αντιδρούμε σε ένα γεγονός, φανερώνει την γενικότερη τοποθέτησή μας μέσα στην ζωή. Έτσι, αν όποιος λέει ότι θέλει ν 'αλλάξει τον κόσμο κι ακούει σκυλάδικα, θέλοντας ν 'αποβάλλει από πάνω του την εικόνα του βλοσυρού επαναστάτη με το σκαιό βλέμμα, τότε ας αρχίσουμε ν' ανησυχούμε. Δεν θ' αλλάξει τίποτα, ποτέ. Τέχνη σημαίνει ανατροπή. Και τα skyladika το μόνο που παρέχουν είναι μόδα, σεξ και πλαδαρότητα. Και τολμούν να τα βαφτίζουν "ελληνικό τραγούδι". Ακούστε τα μόνοι σας.
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007
O ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
25 σχόλια:
Σκυλάδικα...Η λέξη αυτή μου προκαλεί αλλεργία!Στίχοι ανύπαρκτοι, "μελωδίες" κλεμμένες απο τα ξένα είδη μουτσικής και ατάλαντοι άνθρωποι πίσω απο ένα μικρόφωνο...Θεωρούν ότι πηγαίνοντας στα μπουζούκια και ακούγοντας 2-3 κλαψοτράγουδα πνίγουν τον πόνο τους και ξεπερνούν χωρισμούς ή όποιες άλλες δύσκολες καταστάσεις βιώνουν, ενώ αν δεν χορέυεις τσιφτετέλι ή ζειμπέκικο θεωρείσαι ξενέρωτος...Υπάρχει πολλή μοναξιά και αυτή κρύβεται καλά στα "σκυλάδικα" όπου όλοι "διασκεδάζουν" και "περνούν καλά".Υ.Γ Τρομερή η φωτό!χαχα!
Λοιπόν παιδιά να σας εκμυστηρευτώ κάτι..,Δεν έχω πάει ποτέ σε σκυλάδικο σε καμία χώρα (από τις 2) που έχω ζήσει. Μα κανεις να μη με πιστεύει; Αποκλείεται να μου λένε, λες και άμα είχα πάει 8α το ξέχναγα.Μέχρι που μια μέρα πήγα σε ένα (και καλά) ελληνάδικο για μια γιορτή. Ούτε να πιω δεν μπορούσα από την αηδία για να ξεχάσω. Αφού καθόμουνα στη γωνία σα μαραμένο σύκο με λυπήθηκαν και με αφήσαν να φύγω τελικά μετά από καμιά ώρα.Ηθικό δίδαγμα: άμα δεν υπάρχει ηλεκτρική κιθάρα, δεν υπάρχει ούτε νόημα.Η βραδυά αυτή είναι πλέον μια κακή ανάμνηση. Συνιστάται μόνο σε αντιπαθείς συναδέλφους.Ευχαριστώ.
και η κουτσή Μαρία μας το παίζει τραγουδίστρια !Πιάνει ένα μικρόφωνο, αν και πρώτα έπιανε άλλα πράγματα με μεγάλη ευχέρεια και αρχίζει να σκοτώνει το καημένο το πεντάγραμμο !και απο φωνή κορμάρα... που λέμε !
Γράφεις νε μεγάλη "συχνότητα" χρειάζεται χρόνος για να σε παρακολουθήσουμε.
Χμ Έχετε δίκιο, το πρόβλημα όμως δεν είναι η ύπαρξη σκυλάδικων και λοιπών «πολιτιστικών κέντρων » αλλά η έλλειψη των λοιπών κέντρων διασκέδασης ή καλλίτερα έλλειψη του ενδιαφέροντος καν για κάτι άλλο είναι μάλλον το βασικό πρόβλημα.
@awakened:Μα γιατί δεν θεωρείς τον Φοίβο φοβερό συνθέτη; Οι ακροατές άλλων ειδών δεν έχουν σχέσεις φαίνεται, ούτε χωρίζουν...ΥΓ.Ποια απ' τις δύο;@colpocoquette:Τυχερή...έχεις γλιτώσει από ωτο-βιασμό. Συμφωνώ για την ηλεκτρική κιθάρα, βλέπεις metal και rock ακούω αποκλειστικά, αλλά δεν απορρίπτω μουσικά ήδη όπως η jazz, τα blues, την κλασική, την ethnic (όχι τα τσιφτετέλια), το gothic κτλ γιατί είναι μουσικές με ταυτότητα και φορείς κουλτούρας.Αντιθέτως τα γαβ-γαβάδικα δεν έχουν νόημα ύπαρξης.Είναι η μουσική των πολυεθνικών.@karfotos:Σωστόοοος!Όποιος δεν είναι κωφάλαλος ,είναι υποψήφιος τραγουδιστής...χεχε!@τάσος:Βασικά τα 3 τελευταία κείμενα τα έχω γράψει από καιρό, πριν καν αρχίσω το blog. Το προηγούμενο ήταν επαναδημοσίευση ενός post του Ιουλίου για να καταλάβεις...@εντροπία:Η έλλειψη ενδιαφέροντος ίσως προέρχεται από την έλλειψη παιδείας, αφού οι περισσότεροι θέλουν τσιφτετέλι "για να κουνηθεί το μωρό"...Υπάρχουν κι άλλοι χώροι αλλάείναι η μειοψηφία, δεν διαφημίζονται και τους τιμούν μόνο οι "ειδικές κατηγορίες ακροατών". Άσε που οι ψευτόμαγκες επιχειρηματίες ξέρουν πως μόνο τα σκυλάδικα θα τους φέρουν κέρδος, γιατί "αυτά θέλει ο κόσμος"(και καλά). Κάτι μου λέει πως κάποια στιγμή το κοινό θα γυρίσει την πλάτη σ' αυτή την υποκουλτούρα.Όχι μαζικά βεβαίως...
και απο που ειπαμε οτι πηρες την εικονα;;;;;
H ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΙΣ..ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...
Διαβάζοντας μια φυλλάδα της Νέας Ακρόπολης (κίνημα εσωτερισμού που δεν ασπάζομαι, αλλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον) αποτύπωσα ένα άρθρο που αποδείκνυε ότι βρισκόμαστε σε Μεσαίωνα εδώ και 20 περίπου χρόνια. Μπρορώ να το δω και στο επάγγελμά μου όπου ενώ θα περίμενε κανείς τρομερές αλλαγές, συνεχίζουν να αποτελούν τις πιο δημοφιλείς και μη ιάσιμες ασθένεις το AIDS και ο καρκίνος. Στο εν λόγω κείμενο τεκμηριώνεται ότι η μουσική είναι δείκτης πνευματικής παραγωγής. Η μουσική, γιατί αποτελεί γραμμικό συνδυασμό που ο άνθρωπος χειρίζεται και καλείται να ταιριάξει σύμφωνα με τα ερεθίσματά του. Τα ακούσματα όμως που έχουμε αναπαράγονται συνεχώς. Οι μελωδίες δεν ανανεώνονται παρά τη δυνητκή απειρότητά τους. Αυτό σημαίνει στάση και λίμναση. Αυτό θα πει Μεσαίωνας.PS: Μερικές φορές φίλε όμως χρειάζεται και το μπουζούκι. Για μένα τουλάχιστον ισχύει. Επικοινωνώ με τα κατώτερά μου ένστικτα και τα καθησυχάζω...Ακόμη ένα υπέροχο (αν και πιο fun) post
@πρέζαtv:Από το google την βρήκα. Αν υποννοείς ότι είναι δικιά σου, ορίστε τώρα το ξέρουν κι οι υπόλοιποι.Καλά απ' όλο το post, σ' αυτό έμεινες ρε αδελφέ κι εσύ; @angelab23:Συνηθίσαμε στην θέα της παρακμής και την θεωρούμε και συστατικό στοιχείο...Ευχαριστώ ειλικρινά.@mad:"η μουσική είναι δείκτης πνευματικής παραγωγής"=> Πολύ σημαντικό θέμα θίγει το κείμενο που αναφέρεις φίλε mad. Έτσι είναι. Δυστυχώς η μουσική πέρα των σκυλάδικων κι οι υπόλοιπες κουλτούρες ή τρόποι έκφρασης υπάρχουν,αλλά είναι εκτός συστήματος,απομονωμένοι.ΥΓ.Περί ορέξεως...αρκεί βέβαια ο καθένας να ξέρει τι είναι αυτό το οποίο ακούει και γιατί το ακούει.Αυτό που με τρελαίνει είναι όταν λένε "πω πω φοβερό κομμάτι το νέο της πχ.Κοκκίνου...".Ήμαρτον!
Κι όταν λέω εγώ ότι τα σκυλάδικα και γενικότερα τα ελαφρολαϊΚά σήμερα, είναι η υπέρτατη καφρίλα γυρίζουν και μου λένε "τουλάχιστον δεν έχουν σχέση με σατανάδες που ακούς εσύ".Κοίτα, θέλω να πιστεύω ότι η ελληνική τωρινή τουλάχιστον μουσική πρόκειται για μόδα και κάποια στιγμή θα σταματήσει να μας πλασάρεται σαν το πιο "ιν" άκουσμα.Αλλά αν δε θέλεις (για δικούς σου λόγους) να συμβαδίσεις με το πλήθος, δεν είσαι άνθρωπος. Ετσι λένε.
Την καλησπέρα μου φίλε samael. Σήμερα θέτεις ένα θέμα το οποίο ενέχει ιδιότητες ταμπού. Τις πιο πολλές φορές που συζητώ το ζήτημα αυτό με φίλους "σκυλάδες" λένε ok, καλή π.χ. κι η ροκ, αλλά ΜΟΝΟ αυτή η μουσική μπορεί να σε "ανεβάσει" όταν είσαι στις μαύρες σου και γενικά να σου προσφέρει διασκέδαση. Ωστόσο, αυτό το ΜΟΝΟ, μου φαίνεται ολίγον τι αφοριστικό. Καταρχάς διότι ο καθένας μπορεί να διασκεδάζει με οτιδήποτε. Έπειτα, έρχεται το θέμα που συζητάγαμε χθες, του απαίδευτου ανθρώπου. Αν και μπορεί να φανεί λίγο ελιτίστικη η προσέγγιση μου, νομίζω ότι οι πιο πολλοί που ακούν σκυλάδικα, δεν το κάνουν από άποψη (δηλ. δεν έχουν "ψαχτεί" και έχουν καταλήξει εκεί), αλλά ακριβώς από την αντίθετη αφετηρία. Επειδή αποζητούν κάτι ανάλαφρο, χαλαρό, ανώδυνο, που δεν απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη... Βεβαίως χρειάζεται κι αυτό που και που, αλλά η συχνότητα εμφάνισής του πρέπει, ίσως, να μας προβληματίσει... Ασχολούμαστε μόνο με τη διασκέδαση (σκεδάνυμι στα αρχαία ελληνικά σήμαινε διασκορπίζομαι) και όχι με την αγωγή της ψυχής, την ψυχαγωγία.
Νομίζω ότι η μουσική εκφράζει το συναίσθημα και το πνεύμα μας. Η Ελλάδα έβγαλε διαμάντια τραγουδοποιών, σε περιόδους όπου χρειαζόταν αγωνιστικό πνεύμα (κατοχή, χούντα). Σήμερα, όπου ζούμε μια γενικότερη αποχαύνωση, τα τραγούδια αντιπροσωπεύουν την εποχή μας...
"Και τα skyladika το μόνο που παρέχουν είναι μόδα, σεξ και πλαδαρότητα"Ναί αλλά πολά από αυτά είναι εύθυμα.
Λοιπόν λόγο υποχρεώσεων έλειπα για μικρό διάστημα οπότε ένα γενικό σχόλιο:Ξέρεις μεγάλωσα σε παραδοσιακή γειτονιά και πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την εμπειρία σαν παιδί να μεγαλώσω στους δρόμους μαζί με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, να διασκεδάσω στους δρόμους, να παίξω στους δρόμους,να μαλώσω στους δρόμους, να ερωτευτώ στους δρόμους και να δώσω το πρώτο μου φιλί σε αυτούς τους δρόμους και πραγματικά αυτές τις εμπειρίες και αυτήν την ψυχική ανάταση κανείς δεν μπορεί να μου τις πουλήσει σε κανένα γκλαμουρ κολωμάγαζο της της Θεσ/νικης και ακόμα και σήμερα όταν θα γυρίσω στην πατρίδα σε αυτούς τους δρόμους θα πιω τον καφέ μου και θα διασκεδάσω.Τώρα όσον αφορά τα σκυλάδικα να πω τα εξής, πιστεύω ότι υπάρχει μια ομάδα συνανθρώπων μας που ακούει συνειδητά αυτά τα τραγούδια και για αυτούς τους ανθρώπους respect. Τώρα το πως έχει καταντήσει όλη η κοινωνία να διασκεδάζει με ένα είδος μουσικής δεν μπορώ να το καταλάβω, βέβαια σε αυτό συμβάλει και η χούντα του ραδιοφώνου όπου πολύ απλά δεν δίνονται οι εναλλακτικές επιλογές. Από την άλλη και την υπερβολική στοχαστική ποιότητα που βλέπω στο έντεχνο τραγούδι με στίχους που δεν βγάζουν νόημα δεν την αντέχω. "Χέρια ψηλά και όλα τα κάνω" δεν σχολιάζω γιατί θα γίνω κακός. Αχ που είναι το καλό λαϊκό τραγούδι το οποίο μιλάει στην ψυχή μας, που είναι εκείνα τα τραγούδια που όταν τα ακούγαμε ανατριχιάζαμε, γιατί δεν ακούγονται πια στο ραδιόφωνο???? Σε αναγκάζουν φίλε μου να συμβιβαστείς με την μετριότητα...
Φίλε μου το πρόβλημα είναι γενικό όπως πολύ καλά γνωρίζεις. Παλιά ήταν ο "ανερχόμενος" που σημαίνει ότι δεν προ υπήρχε μια θέση και την κάλυπτε. Δημιουργούσε μια με την παρουσία του , τη φωνή ή το ταλέντο του. Τώρα πια ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης "έρχεται" από πάνω προς τα κάτω. Πρώτα κανονίζει όλα τα υπόλοιπα (δισκογραφικές, στιχουργούς, συνθέτες κτλ)και στο τέλος καταλήγει όπως όλα τα προϊόντα στον καταναλωτή. Όπως πολύ σωστά ανέφερες όλα είναι fast food.
@wise one:Ναι έχεις δίκιο. Βλέπεις είναι η μουσική των φιλήσυχων νοικοκυραίων και των καλών παιδιών. Δεν θέλουμε ούτε το ένα είδος, ούτε το άλλο. Βλέπεις οτιδήποτε είναι παραπάνω επιπέδου Βίσση(και πολύ είπα) είναι μη πολιτικά ορθό. Μην σου πω ότι μας έχουν και σαν είδος του National Geographic,τόσο κοντόφθαλμη η οπτική τους.@δ.τζ:Πέρα απ' την συχνότητα εμφάνισης, παρουσιάζεται και ως προέκταση, ως τρόπος ζωής, ενδιαφερόντων και συμπεριφοράς.Κοίτα δεν έχω πρόβλημα αν κάποιος ακούει, αρκεί να ξέρει τι αντιπροσωπεύει αυτό που ακούει. Άσε φίλε δ.τζ. που όλο το ανάλαφρο κυριαρχεί. Όλο αυτό ψάχνουν οι νεοέλληνες, φαίνεται επειδή οι πρόγονοί τους σκέφτηκαν και στοχάστηκαν πολύ, η κούραση μεταφέρθηκε σ' αυτούς.Η ψυχαγωγία έχει ταυτιστεί με την βαρεμάρα και κάτι που δεν μπορούν να καταλάβουν. Βέβαια συνήθως ότι δεν καταλαβαίνουμε μας καταλαβαίνει αυτό.@στέφανος:Σωστή και κοινωνιολογική η παρατήρησή σου. Διανύουμε την Εποχή του Τίποτα και της αποπροσωποποίησης, επομένως το soundtrack θα ήταν μόνο κάτι ανάλογο.@τάσος:Αν εννοείς για πλάκα, μάλλον έχω διαφορετικό χιούμορ. Κάποτε γελούσα, αλλά φοβήθηκα μην μου μείνει το χαμόγελο του Τζόκερ. Κι από άλλα είδη μουσικής υπάρχουν εύθυμα (και περισσότερο) τραγούδια. @alekos:Γειά σου φίλε μου. Πολύ καλά κάνεις και δεν ξεχνάς από που ξεκίνησες και ποιος είσαι , κάτι που κάνουν αρκετά "αστέρια" του ελληνικού πεντάγραμμου. Κάποιοι ακούν συνειδητά κι αυτό είναι το χειρότερο ;) Δεν αναγκάζει κανείς τίποτα. Έχεις επιλογές. Έχω μιλήσει με άτομα που μου λένε άλλη μουσική στο σπίτι κι άλλη έξω και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Έξω δηλ δεν είναι ο εαυτός τους; Προσποιούνται;Όσο για τα ραδιόφωνα, τι περιμένεις;Μολύνουν με υποκουλτούρα την μάζα, αλλά ανήκουν σε επιχειρηματίες και ξέρουμε τι παράγουν οι επιχειρηματίες και τι θέλουν. Γρήγορο κι εύκολο κέρδος.Δεν υπάρχει ελληνικό έντεχνο. Τι πάει να πει έντεχνο; Κάθε μουσική είναι έντεχνη. Ειδικά πολλοί "καλλιτέχνες" κάνουν τραγούδια για διαφημίσεις (ξέρετε ποιοι είναι).Η ελληνική σκηνή και ειδικά το ελληνικό ροκ παραπαίουν. Το τελευταίο ΔΕΝ υπάρχει καν.Έχω πάψει ν'ακούω ράδιο. Δεν με εκφράζει. Είναι πλαστικό και στημένο.@keimenografos:Ίσως να χρειάζεται να περάσει και από μερικά κρεβάτια, managers και να κάνει ορισμένες θυσίες για την προσωπική του ζωή. Να παίξει έναν ρόλο. Και μέσα σ' όλα αυτά να τραγουδάει. Το πρόβλημα είναι ότι όπου κι αν κοιτάξεις βλέπεις κλώνους, που μάλιστα το παίζουν "ο εαυτός τους".Είναι ντροπή που βαφτίζονται και καλλιτέχνες. Έπρεπε να λέγονται απλά διασκεδαστές. Να' σαι καλά αδελφέ.
καλησπέρα..μπορει να θεωρηθεί επουσιώδης η διαφωνία που έχω με τα λεγόμενα σου όμως είναι ουσιαστική με βάση την δικιά μου λογική.θεωρώ λοιπόν πως "Ο πολίτης του ipod" ουδεμία σχέση έχει με τον εκάστοτε "ελληνάρα"..και αυτό για δύο λόγους.Αρχικά αν το δούμε κυριολεκτικά,το ipod αλλά και το κάθε ipod σπανιότατα βρίσκεται στην κατοχή του τύπου που ακούει λαϊκοpop,σκυλάδικα κτλ.Μιλάμε για γιά άλλη κουλτούρα.Και εδώ ειναι η γενική μου άποψη η γενία του ipod και των mp3's δεν ταυτίζεται με την (λαϊκή) μουσική κουλτούρα.Οι μεν ακούνε μουσική από άποψη ή ως στάση ζωής ή και απλά για να περάσει η ώρα (έστω) στα mp3's τους κάθε μέρα όλη μέρα(24/7) και οχι fast food και οι δε ακούνε derti πάνε στις πίστες,στα ελληνάδικα κτλ. επειδή όντως προβάλεται από τα κανάλια.Βεβαια εδώ διαφωνώ σχετικά με την υπερπροβολή στην οποία αναφέρεσαι,καθώς όντως προβάλεται από τα μέσα,αλλά σίγουρα όχι ως το μόνο είδος.
Καλωσόρισες φίλε.Mε τον όρο "πολίτης του ipod" κάνω λόγο για όλους όσους έχουν επιδερμική και τουριστική επαφή με την μουσική. Γι' αυτούς που καταναλώνουν και δεν ακούνε. Για όσους τα φετινά τραγούδια του χρόνου θα θεωρούνται παλιά. Εντάξει μπορεί να μην είναι mp3 player, θα είναι πάντως κινητό.Τώρα όσο αφορά την προβολή, έχεις δει στην ελληνική tv και τα μέσα εν γένει να προβάλλονται είδη όπως η jazz, gothic, ethnic, electronica, πειραματική, κλασική ή metal(με εξαίρεση την εκπομπή του mad μια φορά την βδομάδα για 1,5 ώρα); Απ' τα πρωινάδικα μέχρι τα μεσημεριανά κι απο εκεί στα βραδινά δελτία και τις νυχτερινές ψυχαγωγικές (και καλά) εκπομπές όλο σκυλάδικο παίζει.Μην μου πεις για το RnB (Rap n Bitches-εκεί κατάντησε) ή για τους δήθεν έντεχνους ποιοτικούς και τους ψευτο hip hoppers που είναι p.r και κάνουν διαφημίσεις για γάλα. Μέρη του ίδιου συστήματος είναι κι αυτοί...
Καλώς σας βρήκα.Καταλαβαίνω απόλυτα τι λές και σχεδόν συμφωνώ.Στην αρχική σου όμως αναφορά μίλησες γενικά για τα μέσα και όχι μονο για την τηλεόραση!Στην tv όντως τα πράγματα είναι σχεδόν τραγικά με ελάχιστες εξαιρέσεις αλλά αν κοιτάξουμε στα ραδιόφωνα και στον τύπο,μπορεί να μην είναι πολλές,υπάρχουν όμως εναλλακτικές.
...σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ρε γαμώτο που το άκουσα, πού το άκουσα "μαζί δεν κάνουμε και χώρια κλάνουμε"...Μεγάλο θέμα, παρεξηγημένο, δύσκολα να συνεννοηθείς με τους άλλους, ειδικά όταν σε ρωτάνε: "ΠΟύ βγήκες χθες; Πήγες σε κανένα καλό μπυζούκι;"(εννοώντας φυσικά σκυλάδικο). Από την άλλη, τα τελευταία χρόνισ πιάνω με τα λύπης τον εαυτό μου να ακούει ελάχιστη ελληνική μουσική. Γιατί και στην λεγόμενη ποιοτική μουσική δεν βρίσκω καμία εξέλιξη δυστυχώς. 'Εχει κανείς να μου προτίνει κάτι καλό; Νομίζω ότι εχουν μπει σε μια συγκεκριμένη μανιέρα που εμποδίζει τους τραγουδοποιούς να αναπνεύσουν. Ο ίδιος ήχος εδώ και χρόνια, ενώ έξω τα πράγματα και οι μουσικές απογειώνονται!...
agapite Samael, polles fores eho berdeytei me to thema pou asholisai. Pada ksekinaei me to ti einai tehni. Gia mena einai otidipote sou erethizei to nou kai ta sunaisthimata ,kai kati to opoio ehei dimiourgithei apo noito on. An kai den akouo tin mousiki pou sholiazeis (me megali epituhia, ole!!!) uparhoun atoma ta opoia eurenontai kai tin epilegoun. All art is contemporary
@alternative:Η αλήθεια είναι ότι η tv γενικότερα είναι για τα μπάζα. Αλλά και όσο αφορά τα μέσα, αν εξαιρέσεις 2-3 σταθμούς, το 90% παίζουν μουσική-κονσέρβα λες και είναι ένας σταθμός σε πολλές συχνότητες...@cyberego:Έχεις δίκιο αδελφέ. Η ελληνική μουσική δεν εξελίσσεται. Δεν ασχολούμαι για να σου προτείνω κάτι, αλλά από ελληνικές μπάντες πιο μελωδικές θα σου πρότεινα το "Soulrain" των Wastefall και το "A tribute to life" των Fragile Vastness. Πρόκειται για δίσκους που μπλέκουν πολλά στοιχεία κι έχουν ωραία concepts. @kiki:Φίλη kiki δεν ασχολούμαι πάντα με την Τέχνη, αν και σκοπεύω να το κάνω συχνότερα στο μέλλον.Η Τέχνη βασίζεται στα συναισθήματα, αλλά όπως ίσως διάβασες έχει σημασία κι η ποιότητα των συναισθημάτων. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά ερεθίσματα οι στίχοι των σκυλάδικων. Κι αν όλα τα ονομάζουμε Τέχνη, τότε Τίποτα δεν είναι Τέχνη. Επομένως είναι ντροπή να ονομάζουμε τον κάθε Πλούταρχο και Βανδή καλλιτέχνες. Όπως έχει πει κι ο απολαυστικός Τζίμης Πανούσης..."το metal είναι το σκαλοπάτι που πρέπει να πατήσει κάθε έφηβος για να γλιτώσει στην νεότητά του απ' τον κάθε Πλούταρχο που θα τον σύρει απ' το αυτί στις πίστες των πολυεθνικών".
[...] Αναδημοσίευση από Strange Journal [...]
Ωραιότατο post, μόνο που δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα υπάρχει με τα μπιτάκια --ή κάνω λάθος; :)
Δημοσίευση σχολίου