O φόβος να λογοκριθούμε είναι το ίδιο ζημιογόνος με την ίδια την λογοκρισία. Στην εποχή μας η καταστολή σε όλα τα επίπεδα έχει εμποτίσει ακόμα και τις λέξεις. Παρατηρούμε πως ιδέες, εικόνες ή λόγια τα οποία είναι βλαπτικά για την καθεστηκυία τάξη δέχονται επίθεση αν δεν συμβαδίζουν με το πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα κάθε Αρχής. Στην Δύση η κρατική λογοκρισία κατακρίνεται από το Σύνταγμα. Όμως κυρίως οι ιδιώτες κατασκευάζουν "μαύρες λίστες απόψεων" προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Η λύση δεν είναι να δημιουργηθεί μια λογοκρισία της λογοκρισίας.
Στην σύγχρονη κοινωνία για να μπορεί η Εξουσία κάθε είδους να αναπαραχθεί, φροντίζει να μειώσει τις πηγές πληροφορίας ή να κατατάξει αυτές που δεν την συμφέρουν σε "ειδική" συνομοταξία η οποία να είναι απρόσιτη για τους πολλούς. Ειδικά οι ιδιώτες ασκούν έντονη πολιτική πίεση, ώστε να επηρεαστεί η κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ. Ακόμα κι η ηθελημένη παράλειψη πληροφοριών, το τέχνασμα της μισής αλήθειας, ο ακραίος διπολισμός για σημαντικά θέματα κατασκευάζουν προκαταλήψεις που εύκολα μειώνουν την θέληση του κοινού να συμμετέχει και να προβληματιστεί. Ακόμα και στο Internet παρατηρείται το φαινόμενο του "φιλτραρίσματος" των πληροφοριών. Ας μην μιλήσουμε και για την ελληνική Εκκλησία, η οποία ουκ ολίγες φορές επιθυμεί την αναστολή έκδοσης βιβλίου, προβαίνει στην δαιμονοποίηση μιας ταινίας ή λυσσάει για την ακύρωση ενός πολιτιστικού γεγονότος το οποίο προσβάλλει "τα χρηστά ήθη".
Ο Λόγος είναι μια πολιτική πράξη που καθορίζει αλλά ΔΕΝ χαρακτηρίζει τον τρόπο που ενεργούμε. Είναι ένας τρόπος μεταφοράς πληροφοριών, επομένως δεν μπορεί ο καθένας να τον φέρνει στα μέτρα του όπως αντιλαμβάνεστε. Βέβαια οι επίδοξοι τύραννοι επιθυμούν να θεωρήσουν την πράξη και τον λόγο ως μια ενιαία ενότητα, έτσι ώστε αν καταδικάζουν την πράξη να λογοκρίνουν αυτόματα και τον λόγο! Είναι τρομαχτικό να φανταστούμε έναν κόσμο όπου θα τιμωρείται η σκέψη και η πρόθεση. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι γεμάτος καλές προθέσεις γι' αυτό δεν δύναται στην προσπάθεια κάποιος να προστατέψει κάποια αγαθά να απαγορεύει στάσεις και συμπεριφορές. Ακόμα κι αν κάποιος εξωτερικεύει την σκέψη του δημόσια, όσο βλαπτική κι αν είναι αυτή δεν μπορεί να τιμωρηθεί. Τις λέξεις με τα έργα τα χωρίζει αρκετή απόσταση και δεν μπορούμε να τα ταυτίσουμε, διαφορετικά δίνουμε το δικαίωμα σ' ένα απολυταρχικό μόρφωμα να ποινικοποιήσει την Σκέψη! Το έγκλημα επί παραδείγματι θα είναι όμοιο με την λεκτική περιγραφή του. Πολλοί πιστεύουν πως πλέον οι πολίτες είναι ελεύθεροι να δηλώνουν ότι επιθυμούν συγχέοντας την εμετική media-κή παρουσίαση του καταβεβλημένου πολίτη του τηλεοπτικού φακού με την ελευθερία του λόγου. Η λογοκρισία παραμονεύει στην αισθητική και την ηθική στις μέρες μας.
Πλέον αποδεχόμαστε να κοπεί ο λόγος κάποιου αν δεν έχει να πει κάτι κατά την γνώμη μας, αγνοώντας εγκληματικά πως το ίδιο μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Ακόμα χειρότερα αν δεν συμβαδίζει με την αισθητική μας ή δεν τον θεωρούμε ηθικό. Και ερωτώ: Ποιός καθορίζει την Ηθική; Ποιος προωθεί την αισθητική των μαζών; Αρκετοί επίδοξοι υπηρέτες της λογοκρισίας θεωρούν πως πολλά έργα τέχνης, "περιθωριακή" μουσική οδηγούν τον κόσμο σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Φευ! Η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Καμία βίαιη ταινία δεν ωθεί στην βία ένα υγιές ψυχοκοινωνικά άτομο. Ούτε μια πορνοταινία δημιουργεί επιθετικά σεξουαλικά άτομα. Δεν είναι τυχαίο που η ροκ μουσική , οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας κ.ο.κ. έχουν κατηγορηθεί για χιλιάδες δεινά. Η επίδραση των ΜΜΕ στην βία είναι μικρότερη σε σχέση με άλλους παράγοντες και θεσμούς όπως η οικογένεια -κυρίως- ως κύτταρο της κοινωνίας και το σχολείο. Φαίνεται μας διαφεύγουν η ενδοοικογενειακή βία, η κοινωνική αποξένωση και τα ψυχολογικά αδιέξοδα που δημιουργεί η επικρατούσα κοινωνική δομή.
Αν και είμαι ενάντια στα δίπολα αν σκεφτούμε πως υπάρχουν "αυτοί που λογοκρίνουν" κι "αυτοί που λογοκρίνονται", οι περισσότεροι από εμάς θα θεωρήσουν πως ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία. Αυτό είναι πλάνη γιατί όλοι λογοκρίνουμε με τον τρόπο μας . Όποιος εκφράζεται πλέον είναι υπόλογος έναντι μιας πλατιάς μάζας. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί η εμφάνιση των "αγανακτισμένων πολιτών" οι οποίοι μιλούν εξ' ονόματος όλου του συνόλου και δήθεν προστατεύουν κάποια ιδανικά και αξίες με το να κάνουν τους άλλους να σιωπούν, χωρίς βέβαια επιχειρήματα με δογματικό λόγο. Έτσι δημιουργείται ένας νέος ολοκληρωτισμός που βασίζεται στην σοβαροφάνεια και τον καθωσπρεπισμό. Επομένως καλό είναι να σκεφτόμαστε πριν ετοιμαστούμε να φιμώσουμε κάποιον. Προστατεύοντας την ελευθερία του διπλανού μας να εκφραστεί, προστατεύουμε και την δική μας. Εκτός αν δεν αγαπάμε την Ελευθερία.
6 σχόλια:
Διάβασα το post, αλλά κυρίως είχα την ευκαιρία να πλοηγηθώ γενικά στο blog. Νομίζω έχω να πω πολλά για την αισθητική του. Δεν είναι αυτονόητο ότι ο συνδυασμός χρωμάτων, εικόνων και κειμένου θα είναι επιτυχημένος. Και εδώ διαπίστωσα ότι το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Θα επανέλθω με κανονικό σχόλιο την επόμενη φορά. Κριτικό, εννοείται... γιατί τα καλά λόγια με κουράζουν... δεν μου πάνε, τέλος πάντων!
Ευχαριστώ φίλε Evagele για τα καλά σου λόγια και σε περιμένω...Σίγουρα η αισθητική έχει σημασία αρκεί να μην υποκαθιστά την ουσία των κειμένων. Το κιτς ή το υπερβολικό με το ενδιαφέρον χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή.
Ενδιαφέρον σχόλιο φίλε ivan. Όντως οι άνθρωποι σήμερα έχουν την εντύπωση πως η Εξουσία φροντίζει για την ασφάλειά τους και της παραχωρούν εν λευκώ τα ηνία , καθώς πάσχουν από φοβικά σύνδρομα. Το μόνο που μπορούμε να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο Φόβος. Μόνοι μας χτίζουμε τα κελιά μας και προσθέτουμε κρίκους στις αλυσίδες μας. Με δυο λόγια οι ιδανικοί σκλάβοι. ΥΓ.Εσύ έφτιαξες την εικόνα ; Πολύ έξυπνη. Θα μπω και θα την αλλάξω αν είναι , αν και δεν πρόσεξα την διεύθυνση. Δεν σε ενοχλεί φαντάζομαι.
oxi re c den me enoxlei,apla antikatesthse thn. Bale link 8a balw kai egw syndesmo gia thn dikia soy.
Πολύ σωστα τα γράφεις...Η λογοκρισία κυριαρχεί πλέον σε επίπεδο σχολείου,οικογένειας,εκκλησίας και πολιτικής καθορίζοντας την σκέψη,την ομιλία και την συμπεριφορά μας σε τέτοιο βαθμό που η προσωπικότητα μας αλλοτριώνεται και γινόμαστε φοβισμένα ανθρωπάκια που συμμορφώνονται με τις κοινωνικά αποδεκτές νόρμες.Ε,λοιπόν σας έχω νέα...Αυτοί που καθορίζουν τα "πρέπει" και τα "μη",το "σωστό" και το "λάθος" δεν είναι παρα μια μικρή μερίδα ατόμων με καμιά φοβερή δύναμη πέρα απο αυτήν που Εμείς τους δίνουμε..Το να λέμε ελεύθερα την γνώμη μας είναι θεμελιώδες δικαίωμα μας και όμως έχουμε φτάσει να κάνουμε αγώνες για να το διασφαλίσουμε...
Άραγε καθορίζουμε εμείς τις σκέψεις μας ή οι σκέψεις καθορίζουν εμάς ;Η μάζα λειτουργεί ως υπερτροφικός μπέμπης που ενθουσιάζεται κι απογοητεύεται με το παραμικρό.Και σ' αυτό βεβαίως έχουν μερίδιο αυτοί που περιγράφεις awakened...
Δημοσίευση σχολίου