Τα σημερινά σχολειά, αντί να είναι δημοκρατικοί χώροι μέσα στους οποίους οι μαθητές και αυριανοί πολίτες να μαθαίνουν και κατανοούν την κοινωνική δομή, τον ρόλο της εξουσίας και τον σεβασμό της διαφορετικότητας, λειτουργούν με στόχο την ποδηγέτηση των μαθητών-πολιτών από το κυρίαρχο καπιταλιστικό σύστημα.
Τα σύγχρονα σχολεία αναγορεύτηκαν σε θεσμούς, που λειτουργούν ως δικλείδα εξασφάλισης της αναπαραγωγής του συστήματος. Μέσα στο σχολικό περιβάλλον, οι νέοι προσηλυτίζονται μέσω των σχολικών εγχειριδίων που αποτελούν την επίσημη θέση του κράτους. Μέσω της υπακοής στον δάσκαλο, τα παιδιά εκπαιδεύονται στην υπακοή μέσω υποτιθέμενων κανόνων πειθαρχίας. Οι αραχνοΰφαντες τοποθετήσεις (ιστορικές και θρησκευτικές) των μονόπλευρων και μεροληπτικών σχολικών βιβλίων αποτελούν τροχοπέδη τόσο στην δημιουργική διαδικασία, καθώς ο δάσκαλος μετατρέπεται σε μεσάζοντα της "γνώσης", όσο και στην απουσία κριτικού πνεύματος από πλευράς των μαθητών. Οι δάσκαλοι περιορίζονται στον άχαρο ρόλο των θεματοφυλάκων της "επίσημης αλήθειας" που προκαθορίζεται. Αλλά ποιος λέει ότι η εκάστοτε εξουσία θέλει σκεπτόμενους και ιδεολογικά αυτόνομους πολίτες;
Πέρα τούτου, η εφαρμογή ενός θεσμικού έργου στα πλαίσια ενός συστήματος ελέγχου και καταπίεσης δεν αποτελεί ουσιαστική μόρφωση. Τα ελληνικά σχολεία είναι εκκολαπτήρια του ρατσισμού και κοτέτσια επιβολής. Κοινωνικοποιούν τα άτομα με τρόπους που συντηρούν την δομή της εξουσίας η οποία με την σειρά της αμείβει όποιον συμμορφώνεται, εξ'ου και ο διαχωρισμός σε "καλούς" και "κακούς" μαθητές. Το σχολείο βασίζεται σε μια εργαλειακή προσέγγιση δεξιοτήτων και σε μια ανόητη κι άσκοπη απομνημόνευση πληροφοριών για τεστ θεσπισμένα επίσης απ' το κράτος. Οι μαθητές ανταμείβονται στον βαθμό που καθίστανται συνένοχοι στην αποχαύνωσή τους και προσαρμόζονται στα πρότυπα.
Η πραγματική μάθηση δεν πραγματοποιείται με την εγχάραξη του πατριωτισμού και του μηχανικού τρόπου κατανόησης των ιδανικών, αλλά με την ανάλυση των μορφογεννητικών πεδίων της πραγματικότητας από τους ίδιους τους μαθητές. Τα παιδιά πρέπει να έχουν την δυνατότητα επιλογής σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους κι όχι να εξαναγκάζονται όπως στην "μισθωτή σκλαβιά". Επιπλέον η εκπαίδευση έχει αποκτήσει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα και έχει προσαρμοστεί στην αισθητική των ΜΜΕ γεγονός που την καθιστά ως μια ακόμη προσομείωση για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Επομένως ποιο το νόημά της σήμερα, καθώς ακολουθεί ολοένα και περισσότερο την μόδα; Το ελληνικό σχολείο έχει καταντήσει ένα απολίθωμα διοικητικών φορμών και η ριζική του αλλαγή είναι επιτακτική.
5 σχόλια:
Πολυ καλο κειμενο.Αυτο ειναι ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα μπλογκς που υπαρχουν.Θα ηθελα να ρωτησω για ενα σημειο που δεν καταλαβα:Επιπλέον η εκπαίδευση έχει αποκτήσει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα και έχει προσαρμοστεί στην αισθητική των ΜΜΕ. γεγονός που την καθιστά ως μια ακόμη προσωμείωση για ψυχαγωγικούς σκοπούς.Κατα τ΄αλλα συμφωνω και τα διατυπωσες πολυ σωστα και ωραια.Για μενα το σχολειο μπορει να καταστει καταστροφικο για ενα παιδι.Εγω γυρναω πισω στα σχολικα χρονια και πραγματικα σκεφτομαι οτι δε μου εδωσε πολλα πραγματα, αλλα αντιθετα μου εκανε κακο.Αλλα αυτο ειναι μια μεγαλη συζητηση.Συνεχισε τα ενδιαφεροντα κειμενα σου.
Το "κοινό σχολείο" έχει μετατραπεί (όπως και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες)σε κοινωνικό αγαθό για να γίνει απόκρυψη του εμπορευματικού του χαρακτήρα, της εμπορευματικής παραγωγής και ανταλλαγής. Το σχολείο κατάντησε σε προιόν μαζικής κατανάλωσης. Έχει αποκτήσει συμβολικό χαρακτήρα λόγω του "αναγκαίου" του πράγματος που καθιστά την ανταλλαγή ως μόνη λογική διαδικασία σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Παραγωγή-κατανάλωση.Προσαρμόστηκε στην αισθητική των Μέσων μέσω του εξεικονισμού της εκπαίδευσης και την σημασία που έδωσε σε αισθητικά στοιχεία για να ρίξει βαρύτητα στην συναισθηματική προσέγγιση της Ιστορίας ή της Θρησκείας. Ομοίως κάνουν τα ΜΜΕ μέσω των διαφημίσεων για την προώθηση των δικών τους προιόντων. Αλλά δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει η αντικειμενικοποίηση του αντικειμένου. Δεν υπάρχει μόνο μια Αλήθεια! Με δεδομένη την γενική παραδοχή πως το σχολείο δεν ολοκληρώνει τα παιδιά ως προσωπικότητες , δεν τα "παιδεύει" και δεν τους μεταφέρει Γνώση , αλλά γνώση , είναι απορίας άξιο γιατί οι μαθητές πάνε σε ΑΥΤΟ το σχολείο. Το σχολείο αποτελεί μια ακόμη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας , ένα ολόγραμμα ιδεών , όμοια με την πραγματικότητα που κατασκευάζουν τα media. Μεγαλύτερη αξία απέκτησε η ταμπέλα στο προαύλιο ενός ιδιωτικού σχολείου για απόδειξη κύρους παρά η μαθητική συμμετοχή.Ελπίζω να ήμουν κατανοητός. Ευχαριστώ εκ βαθέων για την υποστήριξη.
Το σχολείο όντως συντηρεί την δομή της εξουσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διάταξη μέσα στην αίθουσα μαθητών και δασκάλου με τον δεύτερο να κάθεται απέναντι απο τα παιδιά και πολλές φορές σε υπερυψωμένη έδρα ώστε να "επιβλέπει" καλύτερα. Γιατί να μην κάθεται ο δάσκαλος ανάμεσα στους μαθητές?
Σωστή παρατήρηση awakened. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να είναι απέναντι των παιδιών , αλλά κοντά τους. Εκτός από χωροταξικό το θέμα που μπορεί κάποιος εύκολα να υποστηρίξει , είναι και συμβολικό.
[...] Πηγή : Strange Journal [...]
Δημοσίευση σχολίου