THE DEVIL'S BLOOD-THE THOUSANDFOLD EPICENTRE

Nα ξεκινήσω λακωνικά, για όποιον βαριέται να διαβάζει, βαθυστόχαστες αναλύσεις δίσκων. Το "The Thousandfold Epicentre" είναι δισκάρα! Είναι ένα άλμπουμ που συνδυάζει το ανίερο doom με την ψυχεδέλεια των '60s, το heavy rock\metal με τον αποκρυφισμό και την folk με την ποίηση των παρηκμασμένων. Ήδη από την στοιχειωμένη εισαγωγή σου έχουν τραβήξει την προσοχή.

Το "Unending Singularity" οδηγεί με τον καλύτερο τρόπο στον ύμνο του "On the Wings of Gloria". Πραγματικά σπουδαίο τραγούδι, σαν γητειά σε μαγνητίζει. Όμορφα riffs, κορυφαία τραγουδοποιία, μια τραγουδίστρια που τα δίνει όλα και παλιομοδίτικα πλήκτρα. Το "Die The Death" συνεχίζει στην ίδια συνταγή. Η κιθαριστική δουλειά είναι καταπληκτική και δουλεμένη σαν να έβαλε κάποιος...τρίτος το χέρι του ή την ουρά του! Ακόμη ένα μεγάλο τραγούδι, το "Within The Charnel House Of Love". Eπικό, μελωδικό και από αυτά που σου μένουν στο μυαλό ως κλασικά. Το "Cruel Lover" θα γίνει εύκολα από τα αγαπημένα των οπαδών, με τον επαναλαμβανόμενο ρυθμό να υπνωτίζει. Διέκρινα κάποια space rock στοιχεία. Η ατμόσφαιρα όχι μόνο εδώ, αλλά σε όλες τις συνθέσεις είναι τολμώ να πω "σινεματική". Όσο για την Farida Lemouchi πραγματικά δίνει φοβερές ερμηνείες, με αρκετά “αέρινο” τρόπο, σαν ιέρεια του μυστικισμού.

Η θεματολογία εξάλλου, είναι βασισμένη στον Διάβολο, ως επαναστάτη. Αλλά η μπάντα δεν το κάνει για εμπορικούς σκοπούς και αυτό φαίνεται από τους στίχους, αλλά και από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στον δίσκο. Ψευτοεντυπωσιασμοί δεν χωρούν στην ποιότητα και την αισθητική των The Devil's Blood. Το "She", για να επιστρέψουμε στα τραγούδια, είναι rock, αρκετά '70s. Το ομώνυμο του δίσκου, έχει μια πιο prog δομή και είναι από τις εντυπωσιακές στιγμές. Ακολουθεί το "Fire Burning’s", πιασάρικο, λογικό ως επιλογή για πρώτο single, αλλά όχι το καλύτερο του δίσκου. Η ατμόσφαιρα του "Saturnalia Temple’s" ταιριάζει σε ταινία τρόμου, αλλά εξελίσσεται σε ένα μελαγχολικό doom κομψοτέχνημα. Μια ανάσα, για να ακολουθήσει το "The Madness Of Serpents" και το "Feverdance", δύο τερατώδη άσματα, που εξυπηρετούν τον κερασφόρο άγγελο. Η progressive αντίληψη δείχνει πως η μπάντα απαρτίζεται από μουσικάρες, που φτιάχνουν το ηχητικό κράμα, όπως γουστάρουν για να επιτευχθεί ο σκοπός.πραγματικά δίνει φοβερές ερμηνείες, με αρκετά "αέρινο" τρόπο, σαν ιέρεια του μυστικισμού.

Οι μελωδίες και τα refrains είναι καθηλωτικά. Τα solos θυμίζουν παλιότερες εποχές, από αυτές που ο ένας κλασικός δίσκος έβγαινε πίσω από τον άλλον. Οι Ολλανδοί βέβαια, μας δίνουν κλασικό δίσκο και πρέπει να το καταλάβουμε. Η μουσική τους σφύζει από ενέργεια και κρατά το ενδιαφέρον καθ' όλη την διάρκεια. Το πρωτόλειο metal και η ποίηση του Poe μπορούν να βρουν σημείο αναφοράς εδώ μέσα.

Το "The Thousandfold Epicentre" είναι απρόσιτο, αλλά ταυτόχρονα ελκυστικό και εθιστικό. Όπως όλα τα σκοτεινά έργα. Σου δίνει την εντύπωση πως ηχογραφήθηκε μέσα σε κάποιο ξέφωτο με πεντάλφες και τις μάγισσες να χαχανίζουν γύρω από τα τσουκάλια. Μεγάλο ατού του δίσκου, είναι τα τραγούδια. Όλα ένα κι ένα. Ήχος πλούσιος και παραγωγή που αναδεικνύει αυτό τον πλούτο, αλλά παραμένει "ζεστή". Βαρύ και occult metal, προσπερνά το -πιο προσιτό- ντεμπούτο τους, άνετα. Όλα τα όργανα είναι τέλεια, η φωνή στην σωστή χροιά και ένταση, όλα όπως πρέπει. Είπαμε, μια δύναμη έξω από δω, έβαλε το χεράκι της...

RATING: 9\10

Posted in: album reviews,doom,heavy metal,music,rock