
Η εποχή είναι απάνθρωπη. Γι' αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο να κρατήσεις την ανθρωπιά σου. Οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες πληθαίνουν, διαχωρίζονται σε πολλές μικρότερες και δυστυχώς αυξάνουν και τα μέλη τους.
Η Ελλάδα καμιά φορά αναπαρίσταται αν και διαστρεβλωμένα, σε μια αληθοφανή βάση μέσω των διαφημίσεων. Μια χώρα που έμαθε μέσα από τις διαφημίσεις να ορίζει τα οράματά της.
Η μαφία πάντα ακολουθεί νόμους σιωπής. Σαν αυτούς που ακολουθεί αντίστοιχα και το πολιτικό σύστημα.
Πολύ συζητήθηκαν τα καμένα κτίρια του Τσίλερ και πολλά δάκρυα χύθηκαν από υποκριτικές κατίνες και "πολιτισμένους" κυριλέδες.
Είναι να μην σε πιάνει μελαγχολία όταν βλέπεις την πλατεία Συντάγματος άδεια; Όταν οι μαζικές συγκεντρώσεις του καλοκαιριού φαίνονται μια μακρινή ανάμνηση; Και στον αντίποδα, στην Αίγυπτο, στην πλατεία Ταχρίρ, οι Αιγύπτιοι να μην κάμπτονται, αν και έχουν ν' αντιμετωπίσουν ένα πολύ πιο σκληρό καθεστώς που δεν δίστασε να αιματοκυλίσει το Κάιρο.
Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου στους New York Times, που το λέει καθαρά: Στην Ελλάδα και την Ιταλία έγινε … πραξικόπημα, με σκοπό την προστασία του …ευρώ. Το πραξικόπημα το ενορχήστρωσε η λεγόμενη “Ομάδα της Φρανκφούρτης”. Αλλά χρειάζεται να το γράψει δημοσιογράφος άλλης χώρας για να το καταλάβουμε; Το πραξικόπημα διεπράχθη (σαν έγκλημα) μπροστά στα μάτια μας, προβαλλόμενο από όλα τα κανάλια και χωρίς να κουνηθεί κανείς...
Αφού οι "ειδικοί" αποφάνθηκαν για το τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση τους κι αφού μια σειρά από μονόδρομους μας προσφέρθηκαν βιαίως ξανά και ξανά, οι πολιτικοί απέδειξαν ότι τον τελευταίο που ακούνε είναι ο λαός. Μηχανισμοί στήριξης, ΔΝΤ και ντόπια φερέφωνα, δεν βελτιώνουν στο ελάχιστο την κατάσταση της χώρας. Κι όμως υπάρχουν κάποια μέτρα που θα μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα:
Πριν λίγες ημέρες το Forbes είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο, το οποίο δήθεν μεταξύ σοβαρού και αστείου περιγράφει πως καλύτερη λύση για την Ελλάδα θα ήταν μια στρατιωτική δικτατορία. Το συγκεκριμένο εφιαλτικό σενάριο μεταδίδεται όλο και πιο συχνά ως φήμη ή ράδιο αρβύλα. Από περιοδικά και εφημερίδες άλλων χωρών, μέχρι και από Ευρωπαίους ηγέτες, με τρόπο αινιγματικό.